Agim Bajrami: Miku i përhershëm i detit poetik

Miku i përhershëm i detit poetik

Nga Agim Bajrami

Mirënjohje detit është libri i katërt me poezi i poetit  durrsak Shahin Ibrahimi.

I konceptuar si një metaforë falenderimi për detin e qytetit të tij të lindjes,shumica e këtyre poezive,i  kanë të tëra të shkrira brënda vetes,kripën,kaltërsinë e pa fund,por dhe tallazin e valëve.Kjo shumllojshmëri gjëndjesh është në fakt edhe portreti i përditshmërisë së poetit,format dhe hapësira e vargut të tij.

Sepse poeti dhe deti që mërmëron dhe dallgëzon përhërë në dimër,janë si dy siamezë të pa ndashëm nga njëri  tjetri.Vëllimi rrok në mbrëndësinë e tij,copa të ndjera të realiteteve tona të përbashkët,problematika dhe shqetësime serioze.

Tranzicioni kjo plagë e hapur që prej njëzet vjetësh, është një joshje e përherëshme e tij,për ta konceptuar dhe trajtuar artistikisht.Emigracioni,krimi,divorci, konfliktet e hapura dhe shndrrimi deri në pervesitet i njeriut etj,janë disa nga temat dhe fabulat e ndezura dhe të ndjera të tij.Autori dhe uni i tij artistik edhe pse i ndjejnë vazhdimisht mbi vetë presonin e tij gjithmonë kanë ditur të mbajnë qëndrime të prera ndaj tyre, duke dhënë shumë çka nga vetja.

Duhet thënë se poezia e këtij libri,ashtu si dhe ajo e vëllimit tjetër-”Hëna e viseve të mia”ndjenjën e  nastolgjisë,për të mirën dhe të bukurën e shkuar e kanë pasur gjithmonë si një kryemotiv,për dy arsye.:

-Së pari si një mjet për ta njerrë veten nga kjo gjëndje depresioni që na rrethon dhe sundon,së dyti për të tentuar aq sa mundemi drejt modeleve morale e shpirtërore të pranueshëm të traditës,duke shtrydhur llumin e  zvarritjes në diktaturë dhe pas saj.Poezia më e mirë e këtij poeti i ngjan një fëmije të rritur para kohe,edhe pse nuk ka arritur mjeshtërinë e artikulimit,tenton të thotë gjithmonë fjalë të mënçura dhe të emetojë mesazhe mirësie dhe sinqeriteti.

E ndeshim këtë bukuri në shumë nga poezitë e tij të fundit,si ato me titull,Pesha e viteve,Qyteti im,Mankthi i plazhit,I harruari,Fole në shpirt,Fryma ngel varur etj.

Poeti ka lidhur një pakt të heshtur me vargun e tij,ta luftojë të keqen dhe negativitetin e këtij realiteti pakompromis.Intesiteti i shprehjes dhe aftësisë polemizuese  në poezitë e tij nuk dinë të njohin zbehje apo kompromis.

Një varg i bukur dalë nga gjoksi i sinqertë i një njeriu  merr vetvetiu përmasat e një kënge.Shahinit i këndojnë  ëndrrrat por edhe dashuria,sepse nuk di të shtiret

Kam ndëgjuar në formë alegorike,se kur dikush tenton të këndojë këngë të shëmtuar,prishet moti,jo më kënaqësia estetike.Duke shfletuar dhe vargëzuar këtë vëllim,unë kam besim se përveç kënaqësisë estetike,lexuesi do të përfitojë pa tjetër dhe harmoni shpirtërore,tinguj dhe regetima të ndezura shpirti,ashtu siç i ndodh gjithkujt kur rri e mendon në brigjet e një deti.