Kulturë
Vasil Toska: ... në padukshmëri (II)
E hene, 28.02.2011, 08:04 PM
Vasil Toska
... në padukshmëri (II)
NË MALET E SHPIRTIT
....çiltërsia e zemrës së dëlirë
për mua,
për ty,
shumon hapësirën e ndjesive.
Për çdo njeri,
në blerimet e majave të shpirtit,
buzët pa fjalë
puthin lumturinë.
NË URI
... e rënduar
ndarja
shpërndan
shkëndijë hidhërimi.
... thërmijat
e mërmëritjeve
mbushin
xhepin tim të vetmisë.
NGA ËNDRRA
.... ndriçimi mbetet në dëshira
Kujtesa e ditës rend në errësirë,
buzëqeshjen për ta ngarkuar me përditësim.
Në pikëpyetje shqetësimesh
për t`u rizgjuar,
flenë
të mbeturat e pajetuara
nga dita e perënduar.
ÇELIN YJE TË RINJ
Në trokth ballafaqimi
qetësia
mban marrëzinë dhe mençurinë.
Kthjellon rrjedhën
stinë ngjarjesh,
në degë moshe çelin yje të rinj.
DHIMBJEN
Në acare mërzish,
dhimbja e pabindur vrapon,
në shqetësim me njeriun jeton.
.... e lanë të pushojë
në shtrat tretjeje,
të shuajë rënkimet...
NË ETHET E PRITJES
Në ethet e së panjohurës
fluturojnë me mekje e ndezje mendime.
Buzëqeshjet
kohën e arnojnë
me parashikime...
NDJENJA
Fluturon jashtë ëndrrës
Gjumi i kohës për t`u zgjuar
nga sytë e flladit.
Lotë vese thahen
të harrohen petale pritjeje.
Ndjesi moshe
ndizen ...
në etje ëndrre.
SYTÊ
Në pasqyrën e syve,
çiltërsia e shpirtit
mbjell ëndrat
e netëve të trazuara.
Në çarkun e syrit
loti shkrep nga pafajësia
dhe rrjedha lan vështrimin.
Koha pastrohet
para se të digjet
në zjarre tjetërsimi.
INATI
...në përflakje kërkon drejtësinë
Mbi kapërcyell ere,
përgjysmë mbetur,
me të pathëna kruan maja thepisjesh,
mbuluar me harrim zgjidhjesh...
VITEVE
....me ikjen shuhen dhe ndizen flijime.
zëra nate në pendesë tjetërsuar,
ashpërsi latojnë
për të shuar pikëllimin e haresë...
Në të pambaruarën
pohime mbijnë,
gjurmë shprese
mbushur me zagushi,
në kohë shpërthimi rritur e shuar...
Për ty!
PËRKËDHEL
Buzëqeshja
ndjell notat,
kënga të lindë miklim ëndrrash.
Në puthje çiftesh,
përkëdhel
të uriturat kënaqësi të pambaruara ...
NË DRITHMËN E GURGULLIMAVE
Dëshira
në korin e pritjes,
belbëzon ninullën e premtimeve,
gurgullima
qeshjesh
në drithmën e përkëdhelive rrëshqasin.
RREZJA E NDRYSHIMIT
Hapësirës
rrezja e dritës
në vallëzim ndjek xixëllonjën,
e zë me grepin e kohës.
Mbi krahë thinjash,
flladi
arrin tek ndryshimi i ri.
NË TAVOLINË
Për ditët ngarkuar me urtësinë
pyetën moshën ...
shpërthimin...
për rininë...
dhe dashurinë...
Mosha vrau ngurimin,
për të mbledhur rreze fantazie.
Shpirtrat në uri
volën këngët,
melodinë e pambaruar në të sotmen.
MË PËRMALL
Më përmall
Aroma e pohimit tënd.
Me pjalm ngjyrash më mbulon.
Me dritë dhe argjend...
PËRGJIGJE MEMECE
Flladi pyet lumin e jetës,
dallga detin e tërbuar,
si qetësohen
pa u plakur,
në përjetësinë e kohës së trazuar.
Prijësi pyet në kohën që ecën
vallen e drithmës së shpenguar:
Krenaria a mundet
të rrojë pa ndjesinë,
kur vallja e shpirtit rron e shuar?!
Heshtje për flladin dhe vallëzimin,
Për krenarinë, ndjesën,
në dallgë tulatjeje harruar,
mos vallë
mirësisë
dhe valles së shpirtit,
vallëtarët ndërrohen...
ende për të vazhduar?
NË KOHËN PA PREHJE
Grimcuar në nismën pa perëndim,
rrënjë urie për arrati shpërthimi.
Një çartje hareje
në kohën pa prehje
me lindje e shuarje tundimesh.
Mbi copëza drite
pasqyra zgjimi.
Besimi
dhe premtime
për të shtuar shijim përjetimesh.
BASTUNI
Bastuni i tij
kronikan hapash dhe ditësh,
pa inventar.
Një ditë,
kur të ndahen udhët,
do t’i shtrihet mbi shpinë
bastuni,
si shpend i vrarë.
PËR NJË KËNGË ...
Gonxhen
që priste shpërthimin,
e kisha timen.
Për të isha kthyer në agim.
Aty buzëqeshja pinte të dehej,
në pagjumësi e në dhimbje,
në gëzim.
Në atë degë u ule ti,
Kthyer në pentagram
për shtatë nota,
embrione për një melodi,
për një këngë...
Eh! Sa larg mbeti përlotja...
Ecin agimet
Gjurmët,
plagët e vjetra thonë:
Mos na harroni…
rrugët e reja mbi ne u shtruan...
Nëpër to,
ecin agimet...
mbushur me çapa të rinj,
për t`u larë në dritë,
për t`u larë në shi
për të sjellë
më shumë dashuri.
PËR TË PARË NGA VIJMË
Vitet
shijuan moshën qëndisur me thinja,
mësuan,
kokën prapa ta kthejnë,
për të parë nga vijnë.
Me sytë andej e ketej
Ecën,
të mbijnë prapë,
për më të mirën!
PËRGJATË VALËS
Përgjatë valës së shpirtit lundron
Trazimi,
për të arritur në ndjenjën e kristaltë.
Mbi bardhësi shpërndarë,
çel lule blete,
me mjaltë të mbushë
kosheren e ëndrrës.
Pikat e vesës gjumë-harrese lanë
për të zgjuar
çdo gjë tënden, mbetur aty
mbi valët e gjata
sa kohë e njohjes,
të rilindura mbi ditët e pashijuara.
RREZEN
.... e la të shuar xixa e fundit
në ëndrrat e shiut,
sytë u ndezën dhe ndriçuan
të fshehtën.
U zgjua heshtja
me zë jete të urtësojë çastin e sertë.
Pëshpërimat platitën pajtimet,
në shpirtra harbimesh,
vështrimet e ngarkuara
kryqëzuan shije.
DËSHIRA E KTHIMIT
Në gozhdën e pritjes rri varur
malli,
si kalë i hazdisur,
që këput frerët e hingëllimit.
Zëra kthimesh në qiell...
Buzë agimit
digjet frika e natës së re.