Ahmet Selmani: Kalorësit e rremë

Ahmet Selmani

KALORËSIT

E RREMË

Ata ia behin

nga mjegullat

si arusha të stërplakura

u hipin kuajve të çalë

për të rendur vrapthi

sulen të babëzitur pas dritës që ta hanë

veçse nga mbrapa u pikojnë jargët helmuese

u derdhen të pëgërat e kohës së vjetër

të fshehura nëpër xhepa

tani shohin ëndrra të bardha

për punët e tyre të zeza

gjithë ditën rrahagjoksen

se e mbrojnë diellin nga retë

se e hapin rrugën për t’u ngjitur të gjithë në qiell

për të thithur pak vezullimë nga yjet që buzëqeshin

duke harruar të shkretët kalorës

se vetë kutërbojnë era mjegull

se kuajt e tyre kanë ngordhur në mes të rrugës

rremenden se bëmat e zeza do t’i mbulojnë

me libra të bardhë për njëri-tjetrin

ndaj koha pa mëshirë gajaset së qeshuri me shkulm

e kalorësit e rremë bredhin

si engjëj të ndytë drejt diellit

që s’kanë për ta prekur

kurrë