Vangjush Ziko: Njerëzore

Vangjush Ziko

NJERËZORE

MËRZIA

Dua ta zboj mërzinë,

Ta hedh nga dritarja përposh.

Drurët më pëshpërijnë,

Mos!

Dua ta mposht mërzinë,

Përdhe ta shtrij.

Dhoma më shtron qilimnë,

Rri!

Dua ta vras mërzinë,

Me këmbë ta shtyp.

Karriget gurë varri mbinë

Pa kryq.

Në dhomë mërzia dhe unë

Dhe heshtja tre.

Unë nuk vë në sy gjumë,

Mërzia fle.

HIDHËRIMI

Kafenë e pi pa sheqer,

Pastet s'i dua.

Lajmi i hidhur zeher

U ëmbëlsua.

I hodhë një lugë gënjeshtër,

Përzjerë me frikë.

Receta fare e thjeshtë,

Buzëqesh një çikë.

Dhëmbin me helm

Hiqja gjarpërit,

Lajmi i hidhur zeher

Të bëhet i mjaltët.

DUFI

Uf!

Si ta shfryj mallin,

Mallin tim dhe hallin.

Si ta zbraz pusin me hirë,

Ta pi,është vështirë.

Sfungjeri i shpirtit u ngop,

E shtrydh dhe s'e shtrydh dot.

Zemra e shfreu dufin,

Hallin dhe mallin i puthi.

GËZIMI

Gëzimi,

Këpushë e lumturisë

me nepsin e urisë

në gji të dhimbjes pi sisë,

Derdhet ujvarë

mbi lotët e tharë

të kripës së hidhërimit,

mbi akull të harimit,

Burimin e vrerit

E shndërron në hark ylberi.

Shtator 2010