Janaq Pani: Historia e qenit të braktisur

Janaq Pani

HISTORIA E QENIT TË BRAKTISUR

- Këtu më erdhe i braktisur.

- Të erdha, nuk do mend.

- Sot fatin tënd, o qen i krisur

  ta lidh me fatin tënd.

- Ta lidhësh pa pishmënd.

- Po si e hodhe ti kufinë?

- Kjo plagë më dhemb shumë.

- Ta njoh guximin, trimërinë

  që shkel mbi çdo furtunë.

- Këtu s'më hyn në punë.

- Dhe mos kujto se kam plot xhepin.

- Nuk qenke as i varfër.

- Por u rropata gjithë jetën

  të kem sot këtë vatër.

- Eh, jeta s'mban me hatër.

- Do ngjitim udhë të vështirë.

- Do ngjitim, zoti im.

- S'të lidh për qafe me zinxhirë,

  kërkoj veç përkushtim.

- Kërko mik pa ngurim.

- Po jetë qeni nuk do bëjmë.

- Edhe këtë e di.

- Te njeri-tjetri do të gjejmë

  mbështetje e siguri.

- Do gjejmë pa një pa dy.

- Në se do lehësh ndonjëherë,

- Do leh, por jo më kot.

- Kushdo në qafë të të bjerë

  ti vetes i dil zot.

- Me nderin tim kush s'lot.

- Shpërblim do kesh për miqësinë.

- Do kem dhe tjetër s'pres.

- Me pash nga unë dashurinë

  veç mos më prit në besë.

- Në çast më mirë të vdes!