Shazim Mehmeti: Cikël poetik nga libri ''Lumenjtë e dritës'' (VIII)

Shazim Mehmeti

 

 

NË LUMIN E GJATË TË GRAVE REFUGJATE

 

Në lumin e gjatë

të grave refugjate

(që me fëmijë e pleq

zbrisnin për në Kukës)

më 30 mars 1999

në një lug mali

në hyrje të Shqipërisë

kosovarja LIRI

lindi një foshnjë - djalë!

 

ÇLIRIM e pagëzoi

dhe me gëzimin

e fëmijës së parë

e me dhembjet e lindjes

ndër dhëmbë

e uroi:

-U rritsh, o bir, me babë!

 

Por

vetëm pas pak çastesh

kosovares LIRI

ia kumtuan lajmin e zi

për TRIMIN

që i kishte rënë në një betejë

atje diku në KOSOVË!

 

U derdhën në lotë

gratë refugjate

qajtën sa mundën

për luftëtarin e rënë të lirisë!

 

 

Vetëm LIRIA s'qau!

Ajo i puthi ballin foshnjës

dhe sërish uroi:

U   rr i t sh, o bir, me atdhe!...

 

30 mars 1999

 

 

L I R I A ?...

 

liria është mungesa e shpirtit

atdheu që më s'e ke nën këmbë

prindët që ke lënë si qyqet në Kosovë

ata pleqtë e gjorë

që mund të lihen në banjën dy me dy

si një palë tesha trupi të vjetëruara

që i hedh tutje

e që kurrë më nuk i përdor

 

liria është logjika e kengurit

e asaj kafshe

që vetëm fëmijën bart me vete

dhe shpirtin që se ka

 

liria mund të jetë edhe gruaja

ajo robë e patjetërt

që duhet patur me vete vazhdimisht

për të qenë gjithnjë në gjendje

për t'ia veshur lucit natë për natë

 

brenda një gote birre

mund të jetë liria

apo në ca kilogramë miell

të përmbledhur në një paqetë

në ca djathë kutërbues

në ca vaj

në ca mish

në ca paqeta cigaresh që të mungojnë

(një copë mërzie kur synon të flakësh)

 

liria është

gjuha e paasht

që s'ndalet 

kur nis dhe e lëviz -

miku xhepazbrazur

që s'e ka mundësinë të të lazdrojë

 

liria është

në rrugët e këtij qyteti

ku  ditë për ditë lëvrijnë

burra e burra

me nga dy metra shpinë

që kanë në xhepa atdheun

e kapardisen si bosat

qafa vashash duke lëpirë

në QUEEN'S e në LONDON

 

liria është shurra

që derdhet parreshtur

mbi mëngjeset e përgjakura të Kosovës -

mllefi i mikrobit

që shfryhet domosdo

mbi luftëtarët e lirisë

 

liria s'është gjaku 

i bijve tjetërsoj

as mishi për top

i atyre të lënëve

që as ndërmend s'u bie

të ikin prej Kosove

 

liria është

ëndrra jote për ta mbijetuar ditën

qoftë edhe si një kafshë e vogël e pafat

liria është malli yt

për një copë bodrumi në Prishtinë

për një dritare tmerri nën fqiun serb

që të rri përmbi

e që s'të lë t'i shohësh

as  LUMENJTË E DRITËS

QË FLUTUROJNË MBI KOSOVË

 

liria është nënshtrimi

në kuptimin e vërtetë të fjalës 

liria është sedra që s'e ke

liria është muti që dhjen për çdo mëngjes

liria është muti që prek për çdo mëngjes

 

më fal, miku im  

por, liria është prirja e qenit

që gjithë kohën ha miza

dhe s'e paramendon dot jetën pa zotërinë !!!...

                                                                  

1 maj '99

 

 

BILBIL VETËVRASËS

 

oh, bilbil vetëvrasës !

ti që u zure qiejt zeusëve, 

ti që vetëdogje flatrat

teksa në arbor vitae

vizatoje liri !

 

oh, bilbil !

me tharm jete

qiej ujite!

se ishe bilbil

dhe ishe njeri !!!

 

1 maj '99

 

 

LUMENJTË E DRITËS

 

është drita që shkrep

në pusinë e natës !

janë shpendtë e mbijetesës

që vetëdigjen pafundsirave !

lumenj drite janë !

 

i shoh, imzot !

i shoh si fluturojnë

qiejve pa hënë !

dhe e di se

jemi ne kufomat që frymojmë

e s'arrijmë e s'arrijmë

as t'i shohim engjëllorët

si i shpiejnë vdekjet tona në atdhe !!!...

 

2 maj '99

 

 

ËSHTË KOHA TË VDESIM

 

është koha të vdesim

kishim fluturuar gjatë

thellësive nëndetare

më këmbë qiejve kishim ecur

si mbi detëra pikëllimash

 

uji paska qenë toka jonë

zot, si s'na përbinë thellësirat

si s'na u shemb

detëuji nën këmbë

 

kaq shumë hënë kishim zhvatur

për të hapëruar si engjëllorët

qiejve të paqenë

 

atdhe nën këmbë s'kishim patur kurrë

ne qenkemi qenie mitologjike të posazbuluara

që mbijetokemi kot së koti

fluturojmë kur ecim

ecim  kur fluturojmë

është koha të vdesim

vdekje e njëmendtë

është vdekja për asgjënë

 

2 maj '99

 

 

E NGROHTË DHE E BULUAR

 

E ngrohtë dhe e buluar

pranverë e gjakut

Gjaku i pranverës

rrjedh për në gjenezë

 

Dritëvesuar agimi

Aty ku ai lind

djemve të malit

u frymon atdheu

në gjethe fytyrash

të posazbuluara

 

Është ahishtë jeta

dhe mali është jetë

 

Liria është

te fytyrë e gjethit- 

te e gjelbërta që njomet

me gjak dhe me pranverë

 

15 maj '99

 

 

AS DRITA, MADJE...

 

I fryn ëndrra

gjumit të erës

lumi shikon veten

te pasqyrë e thembrës

 

Muzgun e syzave heq dita

mrekullohet

duke parë si njomet

natë e gjinjve

 

Janë peshq të larmë

zogjtë që fluturojnë

qiellit të ëndrrës?!

 

Zot, gjethet e mendjes

te vjeshtë e verdhëzës

bien!

Fytyrë e gjethit

te shpinë e lumit përgjaket!

 

Dhe uji thëngjillohet!

Dhe krejt ç'është prej zemre

virgjine s'mbetet!...

As drita, madje!...

 

16 maj '99

 

 

RIBËHEN PËRMES VDEKJES

 

i shoh

ato grimca të praruara

prej ajri të gjelbërt

që kërcejnë

e vriten

nga majë e lartë

e shpirtit

 

janë vdekje jeshilorësh

që rrjedhin ahishtave

duke u bërë dritë

lulëkuqeve që mbijnë

mbi lumin e gjakut

 

janë grimca që vdesin

dhe ribëhen

si ribëhen përmes vdekjes

engjëllorët

 

o, perëndi drite!

është lumi i vdekjes

që rrjedh përmes ëndrre!

është Kosova

që ribëhet

përmes gjaku!...

 

20 maj '99

 

 

RRUGËT SHPIEJNË NË ASKUND

 

Për ku shpie

ky pyll i ngushtë

i ndërgjegjes?

Drejt cilit qiell?

Drejt cilit shpëtim?

 

Apo

fare s'shpie

andej

kah vigjëlojnë

të paqëzuar

shpirtërat ujorë

të gjetheve që bien

me fytyra luftëtarësh?

 

Rrugët shpiejnë në askund!

Dhe është e vërtetë sa zoti

se nëpër mjegull zhgënjimi

unë ik si atdheu!

 

Qielli i mendjes

më rëndon mbi zemër

më lagë pamëshirshëm

shiu i bubullimës!

 

Një vdekje maji

më shpon me bërrylet!

Së fundi më pyet

shushurima e vonuar

e malit të lirisë:

Për ku?...

Për ku shpie

ky pyll i ngushtuar

i ndërgjegjes???...

 

21 maj '99

 

 

AGIMI TE NE

 

drita lakuriq

 

buzëndrra e vesëzuar

e posadalur

nga sygjumi i fundit

i parajsës natë

 

e gjelbërta e pafundtë

që zgjat qafët lartësive

i puth qiejt një pas një...

dhe...

 

dhe zëri atëror

i zotit që frymon:

herë si një zog

herë si një lum

herë si një njeri

e herë si një vegim...!

 

23 maj '99

 

 

KOSOVA

 

kullojnë pikla gjaku

mbi pikla drite!

kullojnë

edhe qeshen!

 

qeshen piklat-

frymojnë përmes plage!

 

piklat!

janë fëmijë prej ajri

që ajrin përmbushin!

 

hapet agimi-

i shpërthen e kuqja

përmes buzësh!

 

dhe ajri rimbarset

mbi lumin e gjakut

nga aromë e qenies!

 

dhe rilindin shumëfishuar lulëkuqet!

dhe pikla drite kullojnë

mbi pikla gjaku!!!...

 

26  korrik  '99

 

 

VETËVRITEN DRITA DHE AI PËLLUMB

 

vetëvriten drita

dhe ai pëllumb!

 

drita digjet

pëllumbi fluturon

te ai diell i kuq i plagës

 

lë kokën

lë krahët

te zjarri i madh i zotit!

 

si drita, pëllumbi!

zbret te rrënjë e fatit-

aty ku lulja e kobit

i çel

 

vetëvriten drita

dhe ai pëllumb!!!

 

gusht '99

 

 

VRITEN E NUK FLASIN

 

vriten

e nuk flasin

fytyrëgjethët!

madje

as për lirinë!

 

janë

fytyrënjomët e nënave

që lanë metropolet e botës

u kthyen

për të rënë maleve

si bijnë

zogjtë e përgjakur

të pranverave biblike

 

nuk flasin

Jasharët

Ladrovcët

Ramadanët...!

u mjafton të vriten!

 

u mjaftojmë edhe ne burrat

që ikim

e lëmë pas shpine atdheun

dhe, o zot

as nuk pushojmë të vajtojmë

si gratë kukuvajka

për lirinë!?...

 

maj '99

 

 

JETA IME ËSHTË E KOMPLIKUAR

 

jeta ime është e komplikuar

për shkak të tim zoti

që hoqi dorë nga vetja

dhe e dërgoi këtej poshtë

qenin njeri

për ta ndarë jetën në kuadrante tmerri

 

jeta ime është e komplikuar

për shkak të tim atdheu

që lumturohet si fëmija

gjithë sa herë i ndodh

ta udhëheqin hamenjtë

 

jeta ime është e komplikuar

për shkak të tim ati

që kërkon prej meje

kundrejt gjithë këtyre bishave

të sillem si njeri

 

jeta ime është e komplikuar

për shkak të sime ëme

që me gjithë se jam i mplakur

më merr për fëmijë

 

jeta ime është e komplikuar

për shkak të tim biri

që është i vogël sa një këlysh

por që kërkon t'i bindem

si i bindet kafsha të zotit

 

jeta ime është e komlikuar

për shkak të sime bije

që s'di gjë prej gjëje

e kapet për një fjale çmendurisht

 

jeta ime është e komplikuar

për shkak të sime shoqeje

që më do vetëm për vete

nga ç'gjë, e gjora

e ha veten një jetë të tërë

 

jeta ime është e komplikuar

për shkak të vetes sime

që s'e kam në dorë

 

jeta ime...!

oh, asgjëja!

mos na lëntë zoti

pa komplikimet dhe asgjënë!!!...