Luan Çipi: Një komb, një fe - shqiptaria

Luan Çipi

NJË KOMB, NJË FE - SHQIPTARIA

Besojë se e dini, po dhe në se dini

Ju a them sekretin, tani menjëherë:

Përherë dëgjoj hapin e Is Buletinit

 Kosovën, ndër vite, në mendje kam ndjerë.

Kur kali Dori drejtohej i bindur,

Me frerin tendosur dhe hapin revan,

Nga oda e babës, ku pata lindur,

“Sheshi i Flamurit” ishte fare pran.

Dhe ditët radhë, bëheshin vite,

Sundonte dëshira në shpirt dhe në zemër

Po, kurë, më së fundi, pagëzimi do vinte

Si gegët dhe toskët të kishin një emër?

Jugu, veriu dhe mbi veriu,

Lab, Krutanë dhe Kosovar

Gjithkund, ku shqipen e flet njeriu,

Shqipëri të quhet, si dhe më par.

Evropa plakë, plot  faje e çarje,

Shtyrë nga Amerika, së fundi u zgjua:

“Ejani te unë, pa kufi e ndarje

Si shtete, bashkuar, të gjithëve ju dua”.

Fituan Shqiptarët, po troket Liria

Prizren dhe Vlorë, një të pa ndarë:

Një Komb, një Fe - Shqiptaria

Dhe në Parti – si Atdhetarë.

Vlorë, 10 korrik 2010