Përparim Hysi: Letra nga larg...

Letra nga larg...

Tregim

Nga Përparim Hysi

Në postën time elektronike,erdhi një letër nga

larg.Sa larg,do të thoni ju?Larg,aq larg sa nga fundi i botës:nga

Australia.Natyrshëm,duke mos patur asnjë të njohur të afërt apo të

largët,vetëm nga Australia nuk prisja letër,por ja që dhe letra kështu

fillonte:

  "... po të shkruaj nga Australia dhe kam arsye pse.  Mandej

vazhdonte.U bëra më tepër se kurioz dhe,me që mikja që më shkruante

letrën,fshihej pas një emëri të sajuar,më futi në

hamëndësira.Mandej,si hyra në temë,zura përsëri me hamendësira,ta bëja

publike këtë letër nga larg apo jo.Dhe,sado që ajo letër,është

nisur,enkas për mua,mendoj se ia vlen të lexohett nga të gjithë.Me që

shumë nga personazhet në këtë histori kanë dalë pakëz si

"jashtëlufte",unë mendoj se askujt nuk i cënohet integriteti.Në e bëj

publike këtë histori,kam një arsye madhore:në qendër të

letrës(pra,objekt i saj)  ,është një histori dashurie e dy të rinjëve

që e donin njëri-tjetrin,por koha,regjimi i pistë i asaj kohe e "vrau"

këtë dashuri.Të vrasësh një dashuri të pastër e të çiltrër,është si të

vrasësh dy pëllumba që janë duke gugitur.

Por...,e pse do të zgjatem? Më mirë po e jap letrën,në tërësinë e

saj,dhe,mandej,notën le t'ia vërë lexuesi.

                          *    *    *

Miku im,Aleko!

     Adresën tënde elektronike e gjeta rastësisht.Duke lexuar në një

Website,pashë që me këkesën e një lexueseje,ti kishe lënë adresën

tënde.Sa u gëzova!Zor se do ketë thirrur më shumë Arkimedi"Eureka",se

sa unë.Të kam kërkuar në qiell dhe të gjeta në tokë.Toka.Sa të sigurt

që e ndjejmë veten mbi të.Anteu kur prekte tokën,bëhej dy herë më i

fortë dhe,për çudi,Kolombin e madh,për pak do ta kishin linçuar,sikur

befas dikush mos kish bërtitur "tera"(tokë!)   .  Dhe shpëtoi Kolombi

se,sapo zbuloi tokën e ishujve të Salvadorit që e quajti Sant

Salvador(Ishulli i shpëtimit) .Analogjitë nuk janë kurrë të

sakta,por,sidoqoftë,i dashuri miku im,të njëjtin gëzim ndjeva.Të më

besosh.E gjeta adresën dhe pa e zgjatur,u ula dhe po të shkruaj...

                             *    *    *

Unë jam Thëllëza.A të kujtohet?Aty mesviteve gjashtëdhejtë, jemi parë

për herë të parë.Ti nja 10 vjet të mira më i madhe se unë,kurse unë,e

brishtë si një manushaqe(kështu më the,kur më pe së pari!)  ,sapo dola

nga bankat e shkolllës së mesme dhe u emërova mësuese aty,tek shkolla

juaj.Kur unë të thashë se jam Thëllëza Suljoti,ti(epo ku rrije ti pa

vënë ndonjë paranojë?)  ,shtove:-Epo kish hak Ali Pashë Tepelena që i

hodhi katran lavdisë së tij,vetëm nga gratë e Sulit.Se edhe ti,moj

Thëllëzë Suljoti,ta bjerë lavdinë.Unë u skuqa aq sa isha gati të

qaja,por ti ndërhyre:-Shiko,ç'të thashë,i kam të pa të keq dhe,të

lutem,mos ma vër re.Ti u largove,po unë të mora inat.Pastaj,ç'm'u

ngjite kështu si rrodhe,pa më lënë që të mirrja frymë.

Koektivi ku punonim nuk qe as i madh shumë dhe as i vogël.Unë jepja

mësim në klasën e parë dhe ti në 7-vjeçare(se ,ende,nuk kishim kaluar

në arsimin 8-vjeçar).E pata vështirë fillimin,por kolegët më me

përvojë,m'u ndodhën pranë.Nga ty kisha frikë.As të afrohesha dhe as

kërkoja ndihmë.Se,siç mendoja,tak dhe do shpik ndonjë paranojë tjetër

dhe kush ia del,pastaj.Qemë gjithë-gjithë 5 femra dhe vetëm dy,prej

nesh,qenë të paangazhuara.Pa i bërë qejfin vetes,se nuk e marr veten

për narsiziste,unë qeshë e bukur.Këtë bukurinë ma kishin vënë në dukje

plot meshkuj,po mua,sado që këndellesha,bëja sikur nuk e vija re këtë

gjë.Edhe ty të kisha dëgjuar njëherë kur i the atij "flagjelatit me

një sy"(opo,ti e di mirë se cili qe ai!),i the  pra:-Është si lule e

brishtë.Lum kush do ta marrë! Ai,"flagjelati",sikur u jargos tek

qeshi,kurse ti hiç.Tani m'u shtua edhe ca inati.Domethënë,ta kishte

qejfi.Epo plas!Kaq ta bësh dhëmbin!-i dhashë kurajë vetes.Dhe  tani që

po të shkruaj,sado që kanë kaluar mbi 4 dekada,tek i përfytyroj ato

batutat që gjuanit për mua,më vjen një drithërimë në trup.Se zë marr

veten me të mirë.Duhet të jesh femër,për të kuptuar në gjithë

densitetin e vetë,këtë këndellje që ndjen fshehurazi në

vetvete.E,pra,inati im në adresën tënde sa vinte dhe po e rriste

kurbën.Se qeshë e re dhe i riu a nuk është si veriu.Bukuria për një

femër,është më tepër se sa rrezik për të.E kush nuk e do të

bukurën,xhanëm?Po,veçanërisht,ty nuk të duroja.Se e dija mirë

që,ndërsa përbrënda digjeshe për mua,në dukje bëje sikur nuk më vije

re që egzistoja.Kjo "mosvënie re" nga ana jote,më mbushte me aq

inat,sa veç kërkoja rastin që ta zbrazja.Bilez,zotohesha,që të të

merrja erzin për atë që i the"flagjelatit".Ky,flagjelati,qe jo vetëm i

shëmtuar,por dhe me cen.Kot nuk tregojnë se kur i kërkuan Zotit që të

veçonte të ligjtë,nga të mirët,ky paskej thënë:-Po i kam lënë me

shënjë.Dhe me shënjë qe.Po kush mund ta dinte se deri ku mund të

arrinte ligësia e tij.

                         *       *       *

    Në shkollë erdhi inspektori.Ky qe një beqar i mbetur dhe dukej që

atje tej,se qe i lig dhe vepronte me prapamendim.Na kërkoi ditarët

dhe,pasi i kontrolloi(apo bëri sikur i kontrolloi?!)  ,

na thirri në sallë të personelit.Aty filloi ligjërimin.E filloi nga

unë.Çfarë nuk nxorri nga goja,sikur ditarin(unë shfrytëzoja gjithë

dijet e mia për të!)  ,jo ta kisha bërë unë,po një stalliere që sapo

kish mjelë lopët.Unë nuk durova dhe lot të nxehtë  m'u rrokullisën nga

sytë.Ai,Thiersi(kështu e quajte ti,mandej,në intimitet inspektorin)

,nuk e mbajti fare dorën.Shtinte rëndë dhe tek po logoriste si  Zeusi

kur lëshonte rrufetë,befas ndërhyre ti.Ti,i dashur Aleko!Ti...po unë

ty të kisha inat.Ç'doje me këtë ndërhyrje apo ndoshta do të shtoje

ndonjë nga ato parovolitë që kishe zanat?Por jo.Sado që e kisha humbur

dhe lotët më binin vetevetiu,dëgjoj zërin tënd.Të lartë disa oktavë

mbi atë të inspektorit:

-Shoku inspektor,- ndërhyre pa marr leje ti,-ç'janë këto epitete fyese

për këtë mësuese të re,të sapodiplomuar dhe jo vetëm kaq,po të një

mësuese që vë shpirtin në orën e  mësimit.Ajo u qëndron nxënësve mbi

kokë dhe ti, vete dhe ia rrëzon për tokë të gjithë atë mundim,duke

parë atë ditar që,siç dihet,mund të gjykohe subjektivisht,siç edhe

bëre.

-More,kujt i flet kështu ti?-sokëlliu  THiersi.

Dhe ti  si dy pushkë që shtien flakë për flakë,bërtite:-Të flas ty,mor

shoku inspektor,që jo vetëm i ke hipur kalit së prapthi,por po e nget

pak si revan dhe kam frikë se do rrëzohesh.Kjo shoqja dhe kolegia jonë

ka nevojë për një fjalë të ngrohtë,dhe jo për një dush të ftohtë që,sa

gjykoj unë,po ia bën enkas.

Gjakrat u nxehën...

                       (vazhdon  )