Cikël poetik nga Ruzhdi Berisha - Rudi

Ruzhdi Berisha - Rudi

VENDLINDJA

Aty ku Linda

Aty ku qava për-herë të parë

Aty ku thirra nënë e baba

Aty ku mësova të flasë

Për-herë të parë

Aty pak më larg

Mësova alfabetin-amtar

Aty më mungonte Liria

Aty ku varfëria më pushtoj

Aty ku errësira më kaploj

Aty ende jetoj

Po dhembja më pushton

Për atë vend të mahnitshëm     

KËTU

Po sillem vërdallë nuk  e di !

Po më humbë rruga këtu!

Në cilin shekull jetojmë ?

Më tregoni sot ju…

Lëvizje po sytë plot lot

Nuk  e di se kah më shpije jeta

Që nesër për ku ?

Nuk ka përgjigjje nuk  e di…

Po si një plak mbërriti

Më ngadal me hapat e ti

Lëvizë përtej kosova për ku ?

Nuk  e di ku me humbi shpresa …

Ah kjo jetë pa-kalim

Por nuk  e dim kur ka mbarim !

Po rrugët na dirigjojnë

Kah do na dërgojnë ?

SHQIPTAR

Kam qenë e do jem përjetë

Kështu dua të vdes

Duke mbrojtur Atdheun tim

Kam qenë e këtu do të mbes

Deri sa të vdes

Me pushkë në dorë do të luftoj

Shqiptar  trim-hero

Kam qenë e do të jem përjetë

Këtu dua të vdes

Duke mbrojtur Atdheun tim

Shqiptar hero-trim

SYRI QAN

Syri im mori shikimin tuaj

Unë brenda shpirtit ndjej detin

Ju jeni engjull i butësive

Koka juaj mban syze të  errta

Nga lart shikoi dhembjet

Digjet zemra për bashkim

Zogu larg fluturon

Unë i humbur në përjetim

Ngjyrat më shoqëronin

Ti levizje nga koka ime

Shikoja trupin tuaj

I shoqëruar me kujtime

Deti ujin më nuk mbanë

Zemra juaj fiton dashuri

Ju jeni engjulli në ngushllim

Jeta humbës i madh

SOT NUK KA DASHURI

Syri sot qan më lotë

Zemra të rrahura shumë

Unë i ngrirë nga habia

Pse vritet fëmija

Plaku i shkretë jashtë në oborr

I lënë anash si lypsar

Harrojnë se e kanë baba

Zoti ka për t’ju vra

Nënë e loke qajnë në vetmi

Tër ditën të mbyllur në shtëpi

Harrohet për ta dashuria

Kështu nuk do Perëndia

Me djersë në ballë

Punëtori i shkretë

Pa vlerë në këtë jetë

Gjyshi i dashur me ka thënë

Kush punëtorin s’e respekton

Zoti rëndë do ta dënojë

KA HUMBUR KUPTIMI

Bota ka humbur kuptimin

Njeriu e ushqen kafshën

Zogu e humb fluturimin

Beteja nuk i gëzon të pushtuarit

Loti mori dheun e zi

Lumi si mërgatë rrodhi

Në ditën me korbat e zi

Lejleku nuk pi më ujë

Me duar shtrëngoj kokën

Mbulesa e verdhë mbi mua

Ylberi me shumë ngjyra

Njerëz me shumë fytyra

Disa kafshët nuk i donë

Disa janë pëllumbaxhi

Diku më shumë respektohet një qen

Se këtu një njeri

Çmojeni njeriun me vlerë

Zoti nga krijesat tjera e veçoi

Bëni respekt e dashuri

Behu definitivisht njeri