Halit Bogaj: Barbara e Zhak Preverit

Kjo poezi është ndër margaritarët më të shuqar të letërsisë franceze të cilën Zhak Prever ia kushtoi një femre të sapo njohur në kohën e luftës së Dytë botërore. Duke qenë se poezia në fjalë arriti sukses të madh tek lexuesit e të gjitha meridianeve, shkruhej se Zhak Prever kishte marrë mijra letra nga adhuruesit e tij, sidomos  të gjinisë femërore, nga të cilat qindra sosh ishin me emrin Barbara.

Prandaj duke e parë rëndësinë aq të madhe të kësaj poezie romantike, e cila njëherit ka edhe shumë elemente autobiografike të jetës së poetit të madh francez, u përpoqa që edhe unë ta shqipëroja disi këtë thesar të jashtëzakonshëm të poetikës franceze i cili është aktual përgjithmonë.Gjithashtu duhet theksuar edhe faktin se kjo poezi është përkthyer edhe në të gjitha gjuhët më të njohura botërore, në mesin e të cilave edhe në gjuhën tonë.

Kujtohu, Barbara

Atë ditë mbi Brest shiu binte litar

dhe ti ecje buzagaz, e lumtur

trëndafil me vesë, e qullur nga shiu

me shikim të vrarë

Kujtohu, Barbara

Atë ditë mbi Brest shiu binte litar 

Unë  të takova në rrugën e Siamit për herë të parë

ti më buzëqeshje afër për bri

dhe unë buzëqeshja si ti

Kujtohu, Barbara

unë nuk të njihja

Për herë të partë të shihja

Kujtohu

sidoqoftë kujtoje atë ditë

mos harro dukej sikur më kishe dalur në pritë

në strehën e një hajati rrinte një njeri 

dhe në emer të thiri

Barbara , ku je Ti?

dhe ti ecje drejt tij nëpër shi

e qullur, trëndafil me vesë përmbi

dhe ti iu hodhe në përqafim

Kujtoje, Barbara atë gëzim

dhe mos më ki inat  -Ti që të thash

unë me ti atyre që i dua u flas 

edhe kur veç njëherë me ta jam takuar

u them ti të gjithë atyre që janë të dashuruar

edhe kur nuk i njoh assesi

Kujtoje, pra

mos e harro, Barbara

atë shi që binte prore

mbi fytyrën tënde gazmore

dhe me lumturi mbi atë qytet

Mos e harro atë shi mbi det

mbi kantier

Ah, Barbara

kjo luftë qe një marrëzi

ç'ndodhi me ty pra në atë shi

hekuri, zjarri, çeliku e gjaku plot neveri

dhe ai që të shtrëngonte në krahë

me dashuri

a ka vdekur, a është gjallë, a e di?

Ah, Barbara

mbi Brest shiu bie litar

ashtu siç binte më parë

por s'është më ai shi ngase gjithçka u gremis

është një shi i pikëlluar, i mërzitshëm, i bërë pis

nuk është më as shtërngata 

e hekurit e çelikut e gjakut

Ka vetëm re të hirta të gjata

si qentë që ndërsehen

si qentë nuk vërehen

në ujin që rrjedh mbi Brest

dhe shkojnë të ngordhin larg

Larg nga Bresti , shumë larg

Ku gjurmët u humbin varg e varg