Cikël poetik nga Sami Vranovci

Merret kryesisht me poezi për të rritur. Ka botuar në Gazetën “Bota e re” , “ Zëri i Rinisë” , “Bashkimi”, në Prishtinë, “Ferpress” në Ferizaj.

Është bashkautor në librin “Katërmbëdhjetë autorë” i botuar në vitin 1985 në Ferizaj, nga Klubi letrar “De Rada” dhe në antologjinë “Orët e bardha” të krijuesve të Klubit letrar “De Rada” të Ferizajt,botuar në vitin 2001.

Në dhjetor të vitit 2005 zuri vendin e parë në konkursin letrar –Takimet Kulturore “Kadri Kadriu” të organizuar në Drejtoria e Kulturës dhe Qendra e Kulturës e Pudujevës, konkurs në nivel të Kosovës.

Punon në shkollën e mesme bujqësore “Zenel Hajdini” në Ferizaj.

Skënderbeu nën hijen e blinit lexon një kartë

Në zemër shumëzohen të reja plagë

Ballkanit i ranë dhëmbët, kurani shtrihet mbi hartë

Në bregun e shpresës ikën me emrat Gjin Gjon Bardh..

Harta e gjakut u tkurrë në të parin acar.

Gjergji si një portë të madhe e mbyll kartën

Mbi Azi e Evropë i shtrinë tre hapa

Me hapin e parë

Kalon Azinë nëpër tehun e shpatës

Në hapin e dytë

Djeg atllasin e gradimit në Fushën e Nishit

Në hapin e tretë

E shtrinë pamjen e largët mbi Fushën e Epirit.

Atdheu peng varr i kokës e prush ferri

Si lumë i vdekur dordolecët  dalin nga terri

Atdheu është mizor në përdhunime antike

I egër në rrjetë merimange e lojna  mistike.

Jeta është bërë lëmsh dot s’ia gjejmë fijet

Çdo ditë na gërryejnë ecjet e rënda dhe hijet

Përbindëshi i etur kafshon dhimbshëm retë

Shalli i bardhë mbi plis e qafë oazë mbet.

Atdheu dhunohen nga fjalori qiellor

Kufiri idhnak shtrihet mbi gurin malor

Shumëzohet gjuha e djallit në fjalorin mistik

Jeta e vdekja gjakosen  në shekullin anemik.

Bën acar e ka errësirë 

Limfa deri në fund është ngrirë

Pranë portës së fjalës pret

Bogdani, Konica, Brehti

Fishta, Poradeci, Borhesi

Gërvalla, Xhaferri, Havelli

Kurse në shtëpinë e përgjysmuar

Bisedoj e pi kafe pa sheqer 

Me Hamit Dervishin mikun e vjetër.

I shpronësuar deri në palcë 

Shfletoj biografinë e familjes

Gylja- e vyshkur në ballkon

Leutrimja- kufomë pa arkivol

Flamurja- në gjysmë shtizë valon

Urtaku- degë e trungut ilir shumëfish i ndarë

Liraku- ardhacak i sëmurë në jetë.

Të lutem, o Hamit Dervishi, më trego 

Mire se erdhët t’u them a është vonë?

Fjala e Hamit Dervishit

Zë zjarri, kryefjalë e kohës                                    

E për një çast dheun merr

E fjala e pa thënë pushton jetën

Ringjallet koha e harruar

Fjala sikur jeta

Thirrjen  e bën në zinxhir

Lidh tokën me zemrën e ndezur

Pastaj shkruan kryefjalën e kohës

Në librin e jetës të shekullit shtet

I pari thur plane me paragrafë të sëmurë 

Nisja përshëndetet me hartën e marrëveshjes

Asgjë s’matet me peshën e gurit të vendit

Epruveta deri në thellësi mbushet me gjak

Vdekjet numërohen me paragrafin e planit

Koha matet e çmatet me sahatllëkun e ndalur

Fëmijët flasin në gjuhën e shkrimeve.

I dyti kujton motin e marrëveshjes si zgorç ëndrre

Shfleton fjalorin e mundimeve 

Të shkruar nën hijen e vdekjes pas shpine

Çdo gjë rritet në pasqyrën e thyer 

Pasqyrën e thyer nga gjaku kryengritës.

I treti kopshtin mbjell me bimën e dreqit

Njerëzit i veshë me këmishën e mallkimit

Metamorfoza e historisë e humbë gjuhën plastike

Harta fshihet me gomë zjarri 

Çdo gjë fillon nga fillimi.

Në qytetin e zverdhur 

Njerëzit flasin me gjuhën e të miturve 

Anatema e shpirtit lexohet në pasqyrë

Qeni i Kërberit leh si i laritur. 

Me planin fluid pushtohet hapësirë 

Rrënohet arkitektura e jetës

Në emër të ligjit në emër të idesë. 

Në qytetin e zverdhur 

Zoti Ares strehohet në vargun e poetit 

Bimës së dreqit i shkundet poleni.

Dua të jem

Zog lazdrak në qytetin e zverdhur

Olimpik i lojërave të çmendura

Trishtim nate me vello të zezë.

Dua të jem

Në ditën çmendurake vrasës i zogut të natës

Solist pa pentagram në kortezhin pa funeral

Dirigjent i himnit të gjakut tim të ADN-së.

Dua te jem

Pasqyrë e bardhë për fytyrat tinëzisht të dhunuara

Kronikat kryengritës i rrugëtimeve të marra natën 

Ushqyes me bukën e vjedhur nga minjtë.

Dua te jem

Arkeolog në rrjetin e merimangës

Kokëkrisur i pasqyrës së minjve

Unazë e dhëmbit helm të gjarprit.

Dua të jem

Lokomotivë e kokës me kufoma të gjalla

Lajtmotiv i ëndrrës të papërfunduar 

Vrapues në maratonën olimpike .

Erdhën me listën e zezë ditëvdekja e shënuar

Unaza e ngrohtësisë u shndërrua në unazë të ndarjes

Ikën e hynë në stinën e harrimit me heshtjen e thellë

Kambanat e pendimit bien e bien deri në çmenduri

Lot gjaku rendë pikon në fushën e faqes së njomë

Krijohet fjalori nga grumbulli i fjalëve të vdekura.

Loja luhet me maskat e kohës sterile të mbetur

I ranë kryq e tërthor rrugës së heshtjes sime

Vunë barrikada me parulla në muret e fjalës

Harruan veten duke tredhur fjalë në errësirë

Lakmuan diellin dimëror, që herët perëndon

Ikën nga jeta në kohë çmendurie rrojnë.