Kulturë
Lida Lazaj: Dy letra
E enjte, 28.07.2011, 07:20 PM
Lida Lazaj
Dy letra
Vëllait Dedalus
Ti gatit ikjen
Mua më vijnë lotët
Dhe avionët-dallëndyshe, që sjellin lule e diell në tokë
M`bëhen skifterë që zhgarravisin lamtumira në qiell
Dhe hije trishtimi në tokë
Ndërsa ti gatit ikjen
Ndën plloçën e oborrit
Zogori liliputësh-filiza
Mezi ç`presin të pushtojnë pullazin
Dhe të shembin tymtarin e ftohtë
Një krimb i vockël bullafiq
Shëndoshet me mishin e drunjtë të portës
Ti gatit krahët e Ikarit
Mua më vijnë lotët
Atje larg në fund të botës
Përtej oqeaneve që përpijnë diej
Ti, grimcë pa gravitet
Pas fijes së mallit holluar kujtimeve si fllosh
Si Tezeu labirintheve të Minotaurit do kërkosh
GJURMEN
…dhe gurin e kalldrëmit që t`harkohet pas shputës
ZERIN
…dhe ajrin e ngopur kundërmimesh t`blirit
PESHEN E NJERIUT
..dhe perlën e syrit të motrës së gjirit
Gurëve
..atyre të rrugës së qershive
ku kokrrat pikojnë nga zilia
dhe muzgu purpurohet dhe eksitohet
prej puthjeve të jashtëligjshme
të rrugës tjetër
ku malet zbresin dhe qeleshen e dëborës së shkrifët
ia ngjeshin afshit afrodiziak të birrës së famshme
ku pikëllimi mbytet
dhe meditimi zë udhë përthellë heshtjes së bredhave
mahnitet si
ku një bri i thyer dëshmon
natën e zjarrtë të dashurisë së drerëve
të rrugës së mermerëve
ku blloqet sa piramida Keops
s`mjaftojnë për statujën e ambicies që synon diellin
I dashuri im i rrugës së qershive
i rrugës së mahnitjes
I rrugës së delireve
mos u trishto për mospraninë time
atje ku shkruhen ditirambe
janë të pandieshëm regëtima zemre
dhe lotë sorkadheje
Mos u trishtoni gurë
që prej shekujsh m`a ruani gjurmën
më mire se një ekspoze
është një ëndërr e gjelbër në trup të blirëve
Unë
Jam
Atje
Malli i secilit gur
i secilës rrugë
Jam pëshpërimë drite