Vaso Papaj: Isha Edmond Dantes (Hetuesit tim)

Vaso Papaj

Monolog me ju

Nuk më deshët bashkudhëtar

Rrugën e vazhduat vet

E morët se e kishit të marrë

Ëndërrën që kisha parë një jetë

S’ kisha par’ ëndërr  me krime

Edhe sot e refuzoj

Po a shkohet drejt së ardhmes

Pa ditur atë që shkoi?

Nuk e di cili ësht’ krimi

Heshtje e gjatë, dënim harrese

Zoti im, ka qenë betimi

Të qendrojë para çdo kthese.

Ndonëse rrugë për ëndrrimtarë

Mosbesues, s’më deshët më

S’më deshët as guximtar

T’ ikja deshët, përgjithnjë.

Ja ku jemi sot përballë

Ndërruat gjer dhe perënditë

Mund t’ju duket si përrallë

Vendin tim s’e ndërroj një ditë.

Viagra

Jeni viagra e kohës së vjetër

Vlejtët  për  t’ kaluar lumë

Porse koha si Shën Pjetër

Ju ka nxjerr zbuluar shumë.

Nuk jam mburrur kurrë me plagët

Ju tregoni dekorata

Plag’t e mia nuk janë viagër

Pres pendesë me dorë tek Dhjata.

Isha Edmond Dantes

(Hetuesit tim)

Kur Kontin Monte Kristo lexoja në fëmijëri

Me fundin simbolik: Durim dhe shpresë

S’e dija, sinqerisht, çdo të thoshte drejtësi

As, se një ditë, do t’ hyja në kronikë të zezë.

Kronika e zezë, i ngjet ndodhisë tek ashensori

Tritoli me komandë, nga larg, hajde ta gjesh

Në të tilla raste, zakonisht, fiton vetëm fajtori

Prandaj vendimi yt, më mbushi tërë shpresë.

Gjatë ta dhashë dorën, të thashë faleminderit

S’e di nëse një tjetër, do t’kish marr para me thes

Veç  ti nuk i ngjasove, monstrës së librit, Vilforit

Dhe unë, ti shpejt u binde, isha Edmond Dantes.