Jetojmë të ndarë si me mur në të njëjtin qytetPa u takuar me duar dhe me sy pa u parë.Ti rinohesh si lulet e gjethet në degëUnë plakem çdo orë çdo ditë e çdo javë Ç’qënka kjo çudi e jetës që po jetojmëNë karantinë, mes katër mureve të bardhëO dashuri e gjyshit vetëm me fjalë bisedojmë...
Ngjarja ka ndodhur në kohën e diktaturës, kur çanim bllokadën imperialisto-revizioniste ose, për të qenë më i saktë: kishim kantandisur si akrepi që jep e jep dhe zë kafshon bishtin e vet, deri sa ngordh. NGaqë kishim vetëm, për të qendruar apo për të bërë sikur qëndronim në këmbë, mendja përçude e "udhëheqësit të madh" ...
Rrugët tona janë rrugë ushtarake, rrugë lufte, rrugë të ndërtuar nga pushtuesit. Njëra nga këto rrugë lufte është e jashtzakonshme.Janë të njohura pamjet filmike që tregojnë rropatjet e ushtrisë italiane nëpër dimër, dëborë, baltë dhe suferinë, me mushka dhe topa ...
Lidershipi është njohës i identitetit, i kulturës dhe i rrënjëve të vërteta të vlerave të një kombi. Ai nuk është vetëm timonier i shtetit apo i popullit të tij; para së gjithash, ai është edhe sytë, veshët, goja, ndjenjat dhe vullneti i popullit të tij. Me anë të kësaj ai tregon se është i lidhur me popullin e tij...
Unë dua të vdes bukur,Sepse bukur i kam nderuar të tjerët në çastin e mbramë.Une dua të vdes natyrshëm, sepse natyrshëm më lindi nënëmira Liri.Une i urrej helmet toksike, sepse fjala ime ka rrjedhur vetëm mjaltë,Une i përbuz politikanët e paskrupullt, sepse ata janë helmi ynë...
Vëllezër e motra të gjakut tim,Ju që fëmijët i keni n`mërgim,Prej të gjithëve ndjesë kërkoj,Nëse dikë e shqetësoj! Kurrë nuk kam për ta harruar,Kur jetonim të bashkuar,Ishim të lumtur dhe të gëzuar,Nuk ishim fare të përmalluar!...
Erdhe të hiqje pranverës gëziminMos i lumturohemi erës trandafilitTë prishje tek zogjtë shtegëtiminMos dëgjojmë as këngën e bilbilit Buzëqeshjen e ciltër të na hiqjeTë merrje atë që nuk ke dhënë vetëNjerzinë e moshën e tretë të ndiqjeTë gjithë të kërcënuar me jetë...
Nuk po gjej kohë as për të vdekur,Mgjithëse më kërkon koronavirusi me qiri në dorë,Si të sëmurë kronik dhe në prag të pensionit.I kanë bërë mirë llogaritë këshilltarët e vdekjes,Më mbajtën paratë e sigurimeve për 44 vjetëdhe tani më heqin qafe me gjithë ribursimin e ilaçevedhe fërkojnë duart, gjoja gabimisht...
Poeti i talentuar Naim Salihu, gjatë këtij fillim viti para lexuesve tanë po paraqitet me veprën tjetër poetike “Lulja në gur”.Libri”Lulja në gur”, si vepër poetike në vete ngërthen motive e ndjesi të ndryshme, me një larushi të ideve dhe ngjarjeve që trajton, përmes së cilave është paraqit gjendja sociale e ...
Kishin hip mbi dy lisaAj Shën Kurti e Shën Isa,E po flisnin me sikletSi ta bëjnë Kosovën shtet! Se Kosova u rrudh e vogël,Për shqiptarët, sa një gogël.Ndaj, vendosën mos ta zgjatin,Zbresin n'tokë Kosovën ta matin...
Në një kohë djajsh të udhëtosh në një vend shenjtorësh.Pak janë ata që e dinë se ekziston rruga Çorovodë-Përmet ku ka kaluar Abas Aliu.Pa arritur në Çorovodë, pranë një kroi ku ndala për t'u freskuar, një mesoburrë mbështetur mbi krrabë me një shprehje fytyre sikur...
Unë Edison Bej Ypi, stërnip pashallarësh dhe rilindasish, shtëpi pene dhe pushke denbabaden qëkur s'mbahet mend, inxhinier dhe perfeksionist, skllav i përunjur i Bukurisë, rendimentit, efikasitetit, fjalës së zgjedhur, jam pronari i më të mëdhenjve çifligje të botës; çifligjeve të traditës, atdhedashurisë, qytetarisë...
Vajtja në fakultet dhe pikërisht në degën që dëshiroja, ishte për mua një ëndërr që ende nuk e besoja se kishte ndodhur.Tashmë ,nuk duhej të fshija qerpikët për të ndier ose për të përfytyruar se ëndrra linte në to pjalmin e saj,siç e kisha zakon, sa herë kur duhej të shkundja qepallat.Sapo u sistemova...
Mbyllur në shtëpitë-karantinë rrimë, mendojmë,për ditët që ikin e për t`pasigurtat ku shkojmë,në shoqërinë e pareshtur t`cicërimave t`zogjve,sirenave t`policisë e ambulancave që gulçojnë...
Ike ti Zojë, Nanloke e MirëNë këtë Kohë të Vështirë90 vite ti mban mosha e Emni,I rrite 9 fëmijë- Yje Kelmendi. Bijë në Shkrelin e Rugovës.Nuse në Vuthajt e Gucisë.Te dyja të rriten Nanëmadhe.I pate si dy duart, si dy sytë...
Jam i plagosurE shpirti i lodhur më është farmakosurJam i dërrmuarI mllefosur brenda mureve të bardhëNë karantinë jam izoluarNga kjo Pandemi si kuçedër, e zgjebosur,NgaPlagët e reja të atdheut që e kam larg...
Përse i shkruaj këto vargjeNë këtë kohë kaq të vështirë?Kam mbushur plot një magjeSe po rrojmë si me pahir!!! Një armik (se ku është gjendur)Është lëshuar mbi ne me furiKafshon si qen, pa lehurPo bën mbi njerëzit batërdi...
Shqetësimi më i madh imi është që ne nuk kemi “personal protective equipment” për tu ruajtur nga infektimi me këtë virus. Nuk kemi as maska. Shqetisimi tjetër është se spitalet nuk janë në gjendje t’i ndihmojnë dhe të kujdesen pë të gjitë këta pacientë të infektuar...
Vitet kanë rrjedhur, si pa u kuptuar. Por përsëri e kemi në kujtesë Tuni Papuçiun, ashtu përherë buzagas, të matur në fjalë e veprime, korrekt e zemërgjerë, fisnik. Sjellim në përfytyrimin tonë një njeri aq të dashur jo vetëm për të afërmit, por edhe për kolegët, për të vegjëlit, për të gjithë. E, të tillë, me siguri, do ta ndiejnë permes...
