Nisja fatkob nga brigjet e Vlorës së një gomoneje me 31 persona në bord, me synim brigjet italiane, më 9 janar 2004, pati fund të ngjashëm tragjik me të tjera ngulme, ku ata që në përpjekje për të ndjekur ëndrrat ranë në grackën e fatit fatal.Ata u nisën asaj mbrëmje nga brigjet e Vlorës, për një jetë...
Fatmir Haxhiu, ishte ai identitet artkrijues, i cili sendërgjoi një panoramë realiteti artistik sfidues. “Piktor i Merituar” dhe “Mjeshtër i Madh i Punës” në këto vite të ikjes ka lënë pas një emër që renditet në fondin e artë të traditës së pikturës shqiptare. Ai ka lënë gjithashtu një testament të çmuar të kumtit estetik që parakalon...
Ti, ti je reale?!Mundesh të jesh e mundshme në mundim dhe sfilitje, në ëndje dhe dalldi, në hir dhe hyjnim, apo vetëm trill torturues i imagjinatës, poetike deri në hyjnim dhe prozaike deri në metamorfozë?!Je çfarë unë dua, e lartësuar në solemnitetin e dëshirimeve dhe adhurimeve, apo çfarë ti mundesh të jesh, në zakonshmërinë e qenies?!...
Privilegji të të kem nip, më ka stepur të shkruaj për ty kohë më parë, për të të mbështetur dhe inkurajuar, për të qen me ty në nevojë për të mos u ndjer vetëm. Kam hezituar në përpjekje për të mos shkelur në parimet e profesionit. Gjithsesi, sot në ditëlindjen tënde kam legjitimitetin të guxoj, dhe fatmirësisht kam diçka të them...
“Me që jemi mbledhur të gjithë bashkë, mendoj se, për të falënderuar Zotin e Çmimin Nobel për Paqen, do të ishte vërtet e bukur të luteshim me lutjen e Shën Françeskut të Asizit, që më mahnit gjithnjë shumë – ne e themi këtë lutje çdo ditë pas Kungimit, sepse tepër e përshtatshme për secilën nga ne. Më bën të mendoj...
Është 1 dhjetor i vitit 1958. Kjo është një foto historike nga Ded Jakova. Si edhe të tjera foto, kjo është dëshmimi i një ngjarjeje që tregon se Shkodra i përkiste kryeqendrave evropiane të artit dhe kulturës, aristokracisë së atyre qyteteve që shkruan faqet e shkëlqimta të artit...
Natyrisht që keni dëgjuar shprehjen eufemike: “Ajo është një grua që të merr gjakun”, që do të thotë se është një grua trime dhe fisnike, grua që vjen nga derë e madhe, grua që është rritur dhe armatosur me parimet e larta të së drejtës dhe nderit. Bashkëshorti për të është i shtrenjtë, i barabartë me pjesëtarët e tjerë të familjes dhe përballë konflikteve...
Prej sot, Zef Deda do t’i mungojë Shkodrës, Teatrit Migjeni, skenës së humorit, miqve dhe kolëgëve, por më së shumti ai do ti mungojë familjes, të afërmve, të cilët ndahen me më të shtrenjtin e tyre.“Me hidhërim të thellë njoftojmë se u nda nga ne, aktori i shquar, “ Mjeshtri i Madh” Zef Deda. I përjetshëm qoftë...
Më 19 nëntor 1937 ndërroi jetë bamirësi i shquar, Thoma Turtulli. Ai, edhe pse nuk ka statujë apo monument që ta përkujtojnë, atë e lanë edhe pa varr. Por vepra e tij e humanitetit është ende ndër thesaret e Korçës, është e ngulitur thellë në shpirtin e qytetit, në themelet e asaj përjetësie që mbeti i vetmi dhe më i epërmi shpërblim për të...
Shqipja ishte në portat e mëdyshjeve dhe dilemave të mëdha. Shoqëri dhe grupime intelektualësh vullnetmirë kishin endur me përkushtim dhe përgjegjësi patriotike germat e shqipshkrimit. Sekush po rrekej të shkruante këtë gjuhë të të parëve, por pa mundur të rroki gjithë shqiptarët në këtë ligjërim dijetues. Fati i shqipes dhe këndimit shqip...
Ai, Lasgush Poradeci, nuk është prej kaq vitesh në të jetshmit e kësobote. Por poezia e tij, shpirti i dlirë e këndimtar i një zemre andshmërie, vijon të ledhatojë valët e liqenit të mallshëm të Pogradecit, atij mëtimi të urtë që flinte në ëndjen e poetit dhe zgjohej në tamëltimin e vargjeve e epjen joshëse të syve të tij të ujtë e zemrën...
Vendosa që nuk ishte mençuria që i mundësoi poetëve të shkruajnë poezinë e tyre, por një lloj instinkti apo frymëzimi, siç i gjeni tek shikuesit dhe profetët që i dërgojnë të gjitha porositë e tyre sublime, pa e ditur më së paku se çfarë kuptimi kanë...
Tefta Tashko Koço në traditën e këngës lirike shqiptare ishte padyshim një privilegj. Edhe ne, si gjithë kombet e qytetëruara, duhet të kishim, dhe e patëm një zë që magjishëm këndoi dhe hyjshëm mrekulloi. Shpirti ynë i plaguar në një kohë të trazimtë pati atë si një balsam. Lartoi...
Ai asht ndër t’parët dirigjent profesionist t’orkestres simfonike. Ai sa kje ndër t’mdhejt e t’mdhejve t'muzikës shqiptare, ka zhvillu nji aktivitet t’dendun n’fushën e krijimtaris, muzikologjisë dhe pedagogjisë, ekzekutimit gjithashtu. Veprat e krijuese prej tij shtrihen qysh prej te muzika e dhomës, ajo për orkestër, muzika instrumentale e vokale, muzika e filmave...
Dora që shtrihet për lutje dhe ndihmë nuk pështyhet!Vite të shkuara, kur Nënë Tereza drejtonte misionin e saj humanitar me qendër në Kalkuta, Indi, e shoqëruar me një nga motrat e shërbestarisë i drejtohet për ndihmë një sipërmarrësi të fuqishëm indian, njeri shumë i pasur...
Albert Ajnshtajn në këtë foto duke luajtur në violinë. Kjo foto u shit për vlerën 516,500 dollarë në shtëpinë e ankandit, Bonhams me bazë në Nju Jork, në marsine vitit 2018.Instrumenti, i cili thuhet se i’u dhurua shkencëtarit në vitin 1933 nga Oscar Steger, një anëtar i Orkestrës Simfonike të...
"Njeri, mos e lartëso veten mbi kafshët", këshilloi Dostojevski në çështjen e tij të përzemërt për të drejtat e kafshëve .Një çerek shekulli para, në anën tjetër të botës, Uitmanit udhëzoi në këshillën e tij rrezatuese për jetën që "të duam tokën, diellin dhe kafshët"...
Mid'hat Frashëri është prej atyre penave dhe mendjeve të ndritura të përkatësisë sonë identitare, i cili, bashkë me Fishtën dhe Konicën, por edhe të tjerë, patën guximin të flisnin hapur dhe të godisnin fort, të tregoheshin rreptësisht të drejtë në pamëshirën e deklarimeve për shqiptarët, në...
Më 24 mars 1923 u lind në qytetin e Shkodrës, Gjon Shllaku, ai që do të mbetej në kujtesën e të gjithë atyne qi e njohën, për ma s’shumti atyne që u banen pjesë e fuqisë së tij krijuese dhe shpirtit vetmohues të shndrrum në vepër, shëmbëllimi më i përsosun i njeriut fisnik dhe dijeshumë.Nëse ti thue Shkodra, mundesh me nenkuptu vendin...
Ishte koha kur s’kishim shumë mundësi të mbështesnim shpirtin në një një prehje më të magjishme se kënga. Ishte kohë privimesh e lirish krahëkëputura. Ngado ndihej ftohti i hekurave, kudërbonte myk, jetonim me frikën dhe frika kish frikë nga ne. Por diku atje në një skutë ku hynte pak...
