Kulturë

Vangjush Ziko: Për ne të dy (Cikël me poezi)

E shtune, 25.07.2009, 11:09 AM

PËR NE TË DY
(Cikël me poezi)

MAGJI E DASHURISË

Diten e shenjtes Dashuri
E çau shkëmbin një tërmet
Dhe një burim shpërtheu det
Ditën e shënjtes Dashuri.

U përkul Vdekja dhe u tremb.
Ngjëroi Jeta dhe u nginj.
U ul Poeti,mbeti atje
Përjet’i thinjur,përjet’i ri
Buzë burimit Dashuri.

2003

MOLLA E PAKËPUTUR

Mbeti molla e pakëputur,
Fshehur atje mes fletëve.
Edhe ne fjalën më të bukur
S'ia thamë njëri-tjetrir.

Nuk di se si ne e harruam
Mbështjellë me vetmi dhe heshtje,
Sepse e lamë për ta shijuar
Shirat e turbullta të vjeshtës.

Apo akoma s'ishte pjekur,
S'e kishte ngrohur dielli brenda,
Ne atë mollë dot s'e prekëm,
Na skuqi dhe u fsheh si ëndërr.

1984

PRAPË U ZGJOVA SONTE NE MESNATË

Prap'u zgjova sonte në mesnatë
Dhe m'u duk se ndjeva zërin tënd...
Ostrovic'e thinjur me gjëmatë
U fjalos në ëndërr me dikë.

Prapë ndaj mëngjesit më të gdhirë
Më gjëmoi në veshë zëri yt.
Ostrivic'e thinjur kreshtëngrirë
Tërë natën nuk ka mbyllur sy.

Thonë,është zër'i detit
Që buçet mesnatës me gjëmim.
Det'i largët qindra kilometro
Përmbi gjoks të malit psherëtin.

Thonë,është malli i lashtë
Kur kjo kreshtë ishte vetë breg...
Në mendime prapë sonte rashë,
M'u duk sikur ti po më thërret.

1983

SHUSHURISIN PLEPAT

Shushurisin plepat.Nata i plakosi.
Po të isha plep,do të shushurisja,
Gjuhëzat e blerta nuk do të më sosnin
Fjalët që mban zemra,të t'i pëshpërisja.
Shushurisin plepat.Malli më plakosi.

1961

DITËLINDJA JONË

Ne s'jemi binjakë.
Dhe prapë,sikur lindëm tok,
Me gjak të ndryshëm në damarë,
Por me një ëndërr për një shok.

Ne e kërkuam njëri-tjetrin,
Sa vite,nuk e di,
Gjersa një ëndërr tjetrën gjeti
Në rrugën Dashuri.

Aty fillon ditlindja jonë
E pashënuar asgjëkund.
Gëzimet tona aty fillojnë
Dhe shqetësimet e pafund.

Të gjitha,gjthë çfar'ka bota
Po i zbulojmë ne tashi.
Aty fillon edhe e jona
Binjakja lumturi.

1959

PO HESHTIN DRURËT

Po heshtin drurët.Po heshtim ne.
Veç hapat tanë e prishin heshtjen.
Të putha unë.Puthje më dhe.
U shpupurisën,lëvizën gjethet,
Drurët u mbushën me lule plot
Dhe zogjtë këngën e filluan.
Një re në qiell lart u përlot
Dhe na vesoi e hutuar.

2001

VILMAS

Si nëpër ëndërr po na ikin vitet.
Bëjmë t'i mbajmë,po nuk mbahen...Kot.
Shkëndijza korriku vetëtitin
Me zjarrin që as vjeshta s'ua shoi dot.

As dimri,që vjen pas,dot nuk e shuan,
S'e zbeh dhe s'e venit atë shkëlqim.
Paçka se flokë bore na mbuluan,
Se hi na hodhën vitet pa kursim.

Thinjët në flokët jo,nuk janë hiri
I viteve të djegur për asgjë,
Argjend i dashurisë është shkrirë
Dhe zemrën na mban ndezur gjithënjë.

Ne vitet dot s'i mbajmë.Le të shkojnë.
S'na trembin e s'na plakin ata dot.
I mbledhim vitet bashkë,në s'mjaftojnë,
Gëzimet e çdo gjë i ndajmë tok.

1999

PËR NE TË DY

Dashuria,vetëm,nuk thinjet.
Dashuria,vetëm,s'ka varr.
Mblodha grusht të tëra kujtimet
Dhe m'u bënë lëndinë me bar.

Por me thinjët ç'do bëjmë të dy!
Dhe me vitet që ikin vrap!
Do të mbetemi bashkë aty
Në lëndinën e gjelbër me bar.

14 shkurt 2009

(Vota: 4 . Mesatare: 4/5)