Albert Vataj: Shën Tereza... na thërret të gjithëve në lutje për t'i dhuruar vetes Zotin

SHËN TEREZA ... na thërret të gjithëve në lutje për t'i dhuruar vetes Zotin

Nga Albert Vataj

...Lutja nuk është kërkesë. Lutja është lënia e vets sonë në duart e Zotit, në dispozicionin e Tij dhe të dëgjojmë zërin e Tij në thellësinë e zemrës sonë.

...Lutja ta bën zemrën të madhe, gjersa ajo të jetë në gjendje ta mbajë dhuratën e vetë Zotit.

...Pa shpirtin e sakrificës, pa një jetë në lutje, pa një qëndrim besnik ndaj pendimit, ne nuk do të jemi në gjëndje të kryejmë punën tonë.

...Unë besoj se politikanët kalojnë shumë pak kohë në gjunjë. Jam e bindur se ato do të bëheshin më të mirë po të vepronin në këtë mënyrë.

...Ka disa njerëz të cilët ngaqë nuk lotën justifikohen me faktin se jeta e vrullshme nuk i lejon ata që të luten.

Por nuk është kështu.

Lutja nuk kërkon që ne të ndërpresim aktivitetin tonë, por ta vlerësojmë dhe kuptojmë atë sikur ajo të ishte një lutje.

...Nuk është e nevojshme që të rrimë e të meditojmë, as edhe në mënyrë të vetëdijshme të përjetojmë ndjeshmërinë se po flasim me Zotin, megjithëse kjo është një gjë shumë e mirë. Kryesorja është të jemi më Të, ta duam Atë, në vullnetin e Tij. Të duam me zemër të pastër, t'i duam të gjithë, veçanërisht të varfëritë, kjo është një lutje e larë në bekim.

Nga unë ...Lutu dhe beso se edhe në shpirtin tënd ka vend për një vullnet të mirë që ju shpërblen bujarisht me Zotin... Atë pa të cilin, zbrazëtia juaj, duke ju shtyrë në mohim, kërkon t'ju ndëshkojë.

Mbyllje

Lutja, ashtu siç na e mëson Shën Tereza, është frymëmarrja e shpirtit, është akti i heshtur me të cilin e dorëzojmë veten në duart e të Amshuarit. Në një botë që rend drejt kotësisë, drejt zhurmës dhe lavdërimit të vetvetes, ftesa e saj tingëllon si një kambanë drithëruese: kthehuni në lutje, kthehuni në përunjësi, kthehuni në dashurinë që nuk kërkon asgjë përveç dhurimit të vetvetes.

Kur ajo thotë se politikanët do të ishin më të mirë nëse do të kalonin më shumë kohë në gjunjë, ajo nuk flet vetëm për ta, por për secilin prej nesh që, në ngutje e sipër, harron burimin prej nga rrjedh çdo dritë e mirë. Lutja nuk të largon nga jeta, ajo e shndrit jetën. Nuk është arratisje, është kthim në zemrën e saj.

Nëse ndonjëherë mendon se koha e lutjes është luks, kujto fjalët e Shën Terezës: “Lutja ta bën zemrën të madhe, gjersa ajo të jetë në gjendje të mbajë dhuratën e vetë Zotit.”

Prandaj, përkuluni përpara Tij, jo nga frika, por nga dashuria. Në heshtjen ku nuk flet askush tjetër, dëgjoje zërin e Tij që të thotë: Ti nuk je vetëm. Ti je i dashur. Ti je im.

Lutu, edhe kur të duket e vështirë. Lutu, edhe kur mendon se zemra jote është e thatë. Lutu, sepse aty ku ka pak fjalë, ka vend për shumë dashuri. Dhe besoji Atij që, edhe në zbrazëtinë tënde më të madhe, është gati të mbushë shpirtin tënd me një bekim që nuk shterret kurrë.

Lutu… dhe beso.