Sadbere Emshiu: Zhgënjimi që i kalon kufijtë

ZHGËNJIMI QË I KALON KUFIJTË

Një reflektim nga diaspora mbi krizën politike në Kosovë

Nga Sadbere Emshiu, qytetare shqiptare në diasporë

Kriza politike pas zgjedhjeve – një paralizë institucionale

Në një kohë kur Kosova duhej të ishte duke përmbushur potencialin e saj institucional pas zgjedhjeve të fundit parlamentare, ajo ndodhet e bllokuar në një qorrsokak politik që lë pas vetëm paqartësi dhe zhgënjim.

Zëri i diasporës: Shqetësim dhe krahasim i pashmangshëm

Si një shqiptare që jeton prej dekadash në Gjermani — shtet i ndërtuar mbi themelet e bashkëpunimit politik dhe pjekurisë institucionale — më shqetëson thellësisht se si Kosova po përjeton, sërish, një krizë të panevojshme që po gërryen themelet e shtetësisë. Zgjedhjet, që normalisht duhej të ishin pikënisja për një qeveri të re dhe një Kuvend funksional, janë shndërruar në burim paralize.

Ngërçi kushtetues dhe pengesat procedurale

Sipas Kushtetutës së Republikës së Kosovës, pas mbajtjes së zgjedhjeve parlamentare, Presidenti i Republikës propozon një kandidat për Kryeministër në konsultim me partinë ose koalicionin që ka fituar shumicën në Kuvend. Ky kandidat ka një afat prej 15 ditësh për të formuar qeverinë dhe për të fituar besimin e Kuvendit. Nëse ai dështon, Presidenti ka të drejtë të propozojë një kandidat tjetër. Nëse edhe ky dështim ndodh, shpallen zgjedhje të reja që duhet të mbahen brenda 45 ditëve.

Megjithatë, procesi mund të vonohet për shkak të mungesës së afateve të qarta për disa hapa kyç: si certifikimi i rezultateve përfundimtare nga KQZ-ja apo propozimi për Kryetar të Kuvendit. Kjo ka krijuar një vakuum institucional të rrezikshëm, i cili u bë i dukshëm pas zgjedhjeve të 9 shkurtit 2025, ku Kuvendi dështoi katër herë radhazi të zgjedhë Kryetarin e ri dhe kështu të mundësojë formimin e qeverisë.

Pa qeveri, pa Kuvend – një realitet shqetësues

Çdo gjë ka kaluar në kaos. Pa strukturë udhëheqëse dhe pa drejtues të shtetit, çdo gjë tjetër është vetëm një rënie në humnerë të paqartësisë. Ky kaos po krijon një terren të rrezikshëm për të ardhmen e Kosovës. Të jetosh në një shtet ku nuk ka qartësi për udhëheqjen dhe ku çdo hap është i pasigurt është një shqetësim i madh, një shqetësim që nuk mund të mbetet më pa u adresuar.

Roli i diasporës dhe trashëgimia e pasluftës

Nuk bëj dot krahasime të padrejta me shtetet e Perëndimit, sepse çdo shtet ka rrugëtimin dhe sfidat e tij, por Kosova ka nevojë urgjente për një përqafim të vërtetë të kulturës demokratike dhe institucioneve funksionale. Po aq urgjent është edhe vlerësimi i kontributit të diasporës shqiptare, që ka qenë gjithmonë e përkushtuar në mbështetjen e atdheut dhe që dëshiron të jetë pjesë e ndërtimit të një shteti të qëndrueshëm.

Ndërkohë, plagët e pasluftës janë ende të hapura. Jetimat dhe të mbijetuarit kërkojnë drejtësi, kujdes dhe ndihmë të vazhdueshme për një jetë dinjitoze.

Kërkimi për drejtësi dhe sfidat me Serbinë

Në këtë sfond, politika e brendshme mbetet e zhytur në mungesë dialogu, ndërsa marrëdhëniet me Serbinë kërkojnë një përpjekje serioze dhe të qëndrueshme për paqe dhe normalizim.

Një tjetër çështje që nuk mund të anashkalohet është hapja e dosjeve dhe ndjekja penale për krimet që Serbia ka kryer gjatë luftës. Drejtësia nuk duhet të jetë vetëm një synim moral, por një detyrim institucional dhe njerëzor për viktimat dhe familjet e tyre.

Thirrje për veprim

Nuk është vonë, por është momenti i fundit që Kosova të rimarrë kontrollin, të çlirohet nga paraliza politike dhe të ndërtojë një qeveri të qëndrueshme që pasqyron vullnetin e popullit. Ky është një apel për veprim, për unitet dhe për përkushtim ndaj një të ardhmeje më të drejtë dhe më të sigurt për të gjithë qytetarët.

Kosova nuk ka luksin e kohës së humbur.