Kalosh Çeliku: Luftë me mik e për armik

LUFTË ME MIK

E PËR ARMIK

NGA KALOSH ÇELIKU

Nuk  e kam thënë unë, Kalosh  Çeliku. E ka thënë vetë Populli Shqiptar moti kohë në luftë me mik, e për armik: “Muti nuk lahet me shurrë”! Dhe, nuk e kam të qartë edhe sotekësajdite: Pse, shqiptarët mutin, përpiqen ta lajnë me shurrë edhe Ditën e Sotshme?!

Unë, vetëm e përsërita thënjen e tyre historike antologjike në shkrimet e mia publicistike, dhe libra thënjen e popullit Shqiptar: “Muti,  nuk lahet me  shurrë”. Thënje artistike popullore, të cilën moti e ka thënë edhe Faik Konica publikisht – artistikisht pak më ndryshe: armiku i shqiptarëve, janë vetë shqiptarët. Unë Sot, them: armiku më i madh i shqiptarëve janë politikanët trusakatë. Nuk janë shkrimtarët armiqë të Shtetetit Shqiptar, popullit dhe shoqërisë, por politikanët e dalldisur dhe arratisur. Siç, do të thoshte edhe vetë Fan. S. Noli, po të ishte gjallë në Ditën e Sotshme. I kemi me vite dhe shekuj partitë polike në pushtet dhe opoziotë.  Hipë njëra, zbrite tjetra. Ose, siç thotë populli shqiptar: hipë se të vrava, zbritë se të vrava!

Sot, popullit shqiptar, nuk i duhen edhe partitë fetare me kisha e xhamia jugosllave me kryqa edhe maleve, dhe me “Din e Iman” me gjysmëhënën drapër minareve të xhamive shqiptare, luftë bëjnë për pushtet dhe pasuri me këngë dhe valle para fushatave parazgjedhore. Qofshin ato lokale, ose parlamentare. O burra e gra shqiptare, ndërtoni kopshte për fëmijët, që ende i keni rrugëve të rrezikshme nga makinat pa hapësira për lodrat e tyre të përditshme. Shkolla, dhe institucuione arsimore dhe kulturore! Themelet e një shteti, populli dhe shoqërie përparimtare. Krah për krahu të eci me botën. Edhe, pse kësaj radhe në Kosovë fituan burrat, në Shqipëri fituan gratë.

Popull i dalldisur dhe i  arratisur pas partive politike dhe fetare. Pasurisë personale, familjare, klanore dhe partiake, i cili nuk ka jetë të gjatë. Dje, bënte luftë për arsim, kulturë dhe Shtet Shqiptar. Sot, fatkeqësisht luftë bën për pushtet, poste partiake dhe pasuri. Politikë “madhore” partiake, pa arsim dhe kulturë nën nenivelin sistemit komunist. Ende, pa tekste shkollore, libra dhe lektura shkollore. Jeton, sot për nesër me propagandë politike partiake parazgjedhore për pushtet dhe “fitore”, hajdutëri në kurriz të popullit shqiptar. Premtime, këngë dhe valle si arusha e romit me dajre për poste partiake, kur vinte në Katund për tregti personale. E, ne si fëmijë e duartrokisnim vallen e saj “artistike” në mes të Lëmës Babait.

Popull, i  braktisur me vite rrugëve qorre nëpër botë pa krye në varfëri, me shtet protektorat e pa qeveri. Shembull konkret edhe para kamerave televizive, Republika e  Kosovës. Ende pa qeveri dhe shtet: Institucione arsimore e kulturore. Mos e them me politikë parashikuese për Ditën e Nesërme. Shtet Shqiptar me dy shtete. Edhe, pa një shtet të tretë shqiptar në rrugë?! Kohë, kur shqiptarët, sipas kësaj politike “madhore” të “vëllezërve”, Nesër: mund, të shpallin edhe një Shtet të tretë Shqiptar.

Nuk e kam dashur sistemin komunist: as shokun Tito. As, Enver Hoxhën. Nuk kam shkruar as një varg për prijësit e partive komuniste. Edhe, pse: gjatë studimeve në Prishtinë, çdo shtëpi e mbante mureve në dhomë. Sot, nuk e dua as sistemin Neokomunist të Partrive politike shqiptare. Fushatat e tyre të dalldisura dhe propagandura parazgjedhore të dalldisura për pushtet dhe pasuri me këngë dhe valle, muzikë të çmendur me të rinjtë e manipuluar për vota, si muzikë e imituar legjendare botërore. Larg muzikës popullore dhe argëtuese shqiptare të sistemit komunist. Që, dikur në sistemin komunist jugosllav, ne e dëgjonim tinëz mes mureve të shtëpisë. Muzikë revolucionare legjendare shqiptare dhe botërore, për të cilën shkonim edhe me disa vite burg si armiqë të shtetit “përbashkët” komunist jugosllav. Ditën e Nesërme Shqiptare, duke e lënë në baltë pa arsim dhe kulturë. Themelet, e një shteti, populli antik - Shtetit Shqiptar. Shtet, i cili, është ende larg me kilometra nga Dita e Nesërme, falë këtyre politikanëve të dalldisur dhe arratisur nga Shteti Shqiptar i Ismail Qemalit. I cili gjatë pushtimit me shekuj  serbo-turk, dhe sistemin komunist jogosllav mezi ka pasur arsim dhe kulturë nën kthetrat e partisë komuniste. Sot, ka mbetur në mëshirën e partive politike shqiptare?! Thënjen e Faik Konicës, se: armiku i shqiptarëve, janë vetë shqiptarët.

Paraardhësit tanë Lirinë: Shtetin, arsimin dhe kulturën e fitonin me pushkë dhe penë. Jo, me politikë “madhore” antishqiptare. Unë, sot e them publikisht: armiku më i madh i shqiptarëve janë politikanët e partive politike shqiptare në pushtet dhe opozitë të lindura si këpurdhat pas shiut. E them këtë, se: fatmirësisht, sistemi Neokomunist është nën nivelin e sistemit komunist. Populli shqiptar, mendoj, se: është mbi nivelin e këtyre politikanëve. Hajdutëve të partive politike shqiptare. Edhe, vetë duhet ta marrë në duar Zgjidhjen e Çështjen Shqiptare. Nuk duhet ta lë në duart e partive politike. Politikanëve të dalldisur dhe arratisur në Qeveri me poste partiake dhe pasuri. I ka disa rrugë si popull historik: e ka provuar ato të fushave dhe maleve.  Sot, është koha t’i provojnë edhe ato të dhiareve politike.

Politikanët dhe partitë politike shqiptare, edhe Sot: kërkojnë dhenë të nënkryeme pa Çoban në vathë?! Mëshirën e Ujkut delengrënës, një dele t’ia japin “bakshish” në qafë. Dhentë tjera, vetë i shkojnë përmbrapa me të katra për ta therë kopenë e deleve përrenjëve mes maleve. Nuk e kanë fajin, delet tjera që i shkojanë përmbrapa, por Bariu që i ka lënë në mëshirën e ujqërve t’i therë mes dëllinjave. Politikë “madhore” Neokomuniste jugosllave: “Mutin ta lajnë me shurrë”?!...

Dhimitër Ligori