Luan-Asllan Dibrani: Si po institucionalizohet prostitucioni fetar në trojet shqiptare në emër të fesë

Legalizimi i turpit: Si po institucionalizohet prostitucioni fetar në trojet shqiptare në emër të fesë

Nga Luan-Asllan Dibrani

Nga martesa e përjetshme, te kontratat për një natë: degradimi i shoqërisë në emër të fesë

Martesat e përkohshme: Kontrata për turp, jo për vlera

Në një emision të fundit televiziv në “Kojshia Show”, ndodhi një ngjarje që përfaqëson më shumë sesa një debat mes figurave fetare – ishte një përplasje simbolike mes traditës kombëtare dhe importit ideologjik që po përpiqet të rrënjoset në shoqërinë tonë nën petkun e lirisë fetare. Diskutimi rreth martesave të përkohshme, të njohura si mut’ah në doktrinën shiite që promovon islamologia Ikballe Berisha-Huduti, nxori në pah një fenomen të frikshëm: përpjekjen për të normalizuar një formë martesore që, në thelb, bie ndesh me moralin, me kodin etik tradicional shqiptar dhe me vetë thelbin e respektit ndaj gruas.

Në vend që të kemi një debat të shëndetshëm mbi rolin e femrës në shoqëri, publiku u përball me një realitet ku vetë figura fetare – të thirrura për moral dhe udhëzim shpirtëror – u kthyen në promotorë të një marrëveshjeje që mund të shihet vetëm si “pazari i turpit”: kontrata martesore për qëllime kënaqësie të përkohshme.

Kosova është një shtet i ri, me plagë të freskëta, por me rrënjë të thella në kulturë, traditë dhe sakrificë kombëtare. Dhe pikërisht aty ku pritej përparim, vjen një shthurje morale që s’mund të konsiderohet as gabim e as devijim: është një strategji e qëllimshme për rrënimin e familjes shqiptare, përmes "martesave të përkohshme", "kontratave për kënaqësi", dhe një ideologjie të importuar nga Lindja e Mesme që përdhos gruan shqiptare.

Këto nuk janë më ide abstrakte apo teori konspirative – janë fakte të transmetuara në media, të ligjëruara në emisione publike dhe të mbrojtura nga njerëz që mbajnë titullin “hoxhë” apo “islamologe”.

Ikballe Berisha-Huduti: Ambasadorja e një morali të huaj dhe antikombëtar

Ikballe Berisha-Huduti, figurë e vetëquajtur si teologe, është bërë simboli më i përfolur i përhapjes së martesave të përkohshme në Kosovë, të njohura në doktrinën shiite si mut’ah. Në thelb, kjo praktikë nuk është martesë – është legalizim i prostitucionit me kontratë, ku trupi i gruas "huazohet" për një kohë të caktuar, zakonisht me kompensim, e më pas kontrata skadon – si një mall që kthehet pas përdorimit.

Ajo vetë ka deklaruar publikisht në emisione se i ka "dhënë leje" burrit të saj të martohet përkohësisht me një grua tjetër dhe i ka bërë thirrje të tjerëve të ndjekin këtë “shembull”. Kjo nuk është fe. Nuk është Islam. Nuk është shqiptarizëm. Është një përpjekje për të instaluar një model që e përdor gruan si mjet për kënaqësi të përkohshme, që e shndërron martesën në pazar dhe burrin në klient.

Për më tepër, ajo ka mbrojtur hapur politikat e regjimit teokratik iranian, duke kërkuar hakmarrje për vrasjen e gjeneralit Soleimani dhe duke akuzuar liderët kosovarë për bashkëpunim me SHBA-në. Ajo është arrestuar më 2020 për nxitje urrejtjeje dhe qëndrime ekstremiste.

Ndërrimi i grave si ritual i “hallallit” – kur morali vritet me firmë në kontratë

Praktika tjetër skandaloze që po tentohet të futet në diskursin publik është ndërrimi i përkohshëm i grave, ku burrat “huazojnë” gratë për kohë të shkurtër, sipas rregullave të mut’ah-s, ndërsa e justifikojnë me tekst fetar. Kjo logjikë shndërron gruan në objekt përdorimi, si makinë që funksionon për një periudhë të shkurtër për kënaqësinë e një burri, e pastaj kthehet te “burri i parë” ose kalon tek burri tjetër me një “kontratë të re”.

Ky është një pazar i trupit të gruas, që nuk ndryshon asgjë nga prostitucioni, përveç faktit që bëhet me një firmë mbi një letër dhe bekim nga një hoxhë. A do ta quajmë moral këtë? A është kjo Islami i vërtetë? Apo është një model i importuar nga regjime që shtypin gratë, lirinë dhe mendimin?

Irfan Salihu: Hoxha që mohoi shqiptarët dhe përdhosi gratë

Një tjetër figurë që ka rënë në sy për qëndrime skandaloze është Irfan Salihu, ish-imam i Prizrenit. Në një ligjëratë publike, ai deklaroi se shqiptarët janë sjellë në Kosovë nga osmanët, duke mohuar kështu autoktoninë e një populli që ka derdhur gjak për këtë tokë. Për këtë deklaratë, Bashkësia Islame e përjashtoi përkohësisht Salihun nga detyra.

Por më e rëndë është gjuha që ai ka përdorur për gratë shqiptare: i ka quajtur "të përdala", "rrospi", dhe ka akuzuar femrat për "imoralitet", duke i ngarkuar ato me barrën e turpit shoqëror në vend që të edukojë në frymën e Islamit dhe respektit njerëzor. Në të njëjtin front ideologjik qëndron edhe Irfan Salihu, i njohur për deklarata të turpshme dhe thellësisht antishqiptare. Ai ka mohuar autoktoninë shqiptare në Kosovë, duke thënë se shqiptarët u sollën nga turqit. Më tej, ai është shprehur në mënyrë të papranueshme për gratë shqiptare, duke përdorur fjalë fyese, që përçojnë urrejtje gjinore dhe frikë.

Kur një hoxhë përdor fjalorin e rrugës dhe historinë e rreme për të ulur dinjitetin e një populli dhe të gruas së tij, nuk jemi më përballë një predikuesi të fesë, por një përçuesi të ideologjisë që synon nënshtrimin dhe rrënimin e kombit.

Kur një hoxhë përdor xhaminë si tribunë urrejtjeje dhe poshtërimi, ai nuk është më udhëheqës shpirtëror, por përfaqësues i një ideologjie që tenton të shpërbëjë shoqërinë shqiptare.

Ndërrimi i grave: një prostitucion me "bekim fetar"

E reja më shqetësuese është përhapja e ideve që normalizojnë ndërrimin e grave – një praktikë që përmes martesave të përkohshme i lejon burrit të "huazojë" një grua për një periudhë të caktuar, me kontratë, e më pas ta kthejë ose ta ndërrojë me një tjetër. Kjo formë e institucionalizuar e prostitucionit nën hijen e fesë po përhapet në emër të “lehtësimit të martesës”, por në thelb është shkatërrim i vlerave familjare shqiptare dhe poshtërim i figurës së gruas.

Martesa si vlerë, jo si mjet për shfrytëzim seksual me kontratë

Kultura shqiptare, që nga koha e Kanunit, e deri tek vlerat moderne evropiane që Kosova i ka përqafuar, e ka parë martesën si një bashkim të shenjtë dhe të përjetshëm. Gruaja nuk është mall që jepet me afat. As burri nuk është klient që ble kohë seksuale me “kontratë fetare”. Ajo që po ndodh sot është përpjekje për të legalizuar një amoralitet të skajshëm nëpërmjet religjionit.

Në thelb, kjo është një luftë për kontrollin mbi trupin dhe moralin e gruas, një përpjekje për të vendosur një sistem të ri ku nderi, dashuria dhe besnikëria zëvendësohen nga pazar, kontratë dhe përkohshmëri.

Kur shteti hesht, turpi legalizohet

Shteti i Kosovës, me gjithë bazën kushtetuese për të qenë laik dhe demokratik, po dështojnë të veprojnë. Martesat e përkohshme, predikimet e urrejtjes dhe poshtërimet gjinore nuk janë mendim fetar, por veprime që bien ndesh me Kodin Penal të Kosovës:

Neni 147 ndalon nxitjen e urrejtjes dhe diskriminimit.

Neni 183 dhe 184 ndalon nxitjen e imoralitetit dhe prostitucionit.

Neni 38 i Kushtetutës garanton lirinë fetare, por jo shfrytëzimin e saj për propagandë seksuale dhe kulturore shkatërruese.

Përfundim: A do ta lejojmë shndërrimin e Kosovës në një version të vogël të Teheranit?

Çdo popull që harron rrënjët, lejon që t'i mbijnë barishte të huaja në dheun e vet. Kosova është vendi i Adem Jasharit, jo i mut’ah-s. Është vendi i gruas që luftoi në Koshare, jo i gruas që shitet për një natë me bekim të hoxhës.

Kjo nuk është më debat fetar – është betejë për moralin, vlerat dhe vetë ekzistencën tonë si popull evropian dhe sovran.

“Një komb që lejon përdhosjen e gruas së vet, është një komb që ka dorëzuar armët.”

? Koha për heshtje ka mbaruar. Është koha për reagim.