Kalosh Çeliku: Xhindet më gjetën edhe në Prishtinë

XHINDET MË GJETËN

EDHE NË PRISHTINË

NGA KALOSH ÇELIKU

(Udha nëse të bie

në Shkup)

Udha, nëse të bie në Shkup:

mos më kërko në Parlament!

As, në ndonjë ministri, jugosllave,

As kabineteve  Qeveririse mqedonase!

Udha, nëse të bie në Shkup

kërkom te Rrapi, nën hije.

Ose, në mesin e të marrëve

Te “Parku i Grave”! LIRI...

(Murosja e Nuseve)

Edhe sot, i varrosim të gjalla

nëpër këtë Qytet Nuset.

Po, nuk ua lënë nga një gji

jashtë për poetët...

(Vdis sonte)

Vdis sonte! Dhe, ngjallu përsëri

Gjithë liqenin do ta pi!

Trofta e ngjala do t’i nxjerr në breg

kot përpiqesh të ikësh nëpër Dri te Zi.

Gjithë liqenin do ta pi!

Vdis sonte!...

(Lutja e natës)

Dikush falet në kishë

dikush në xhami.

Unë me dy buta në duar

Falem, dhe lutem mbi Ty...

(Le të më hanë gratë)

U besoj grave të marra

kur natën lahen në liqen.

E, Unë me një shishe verë në breg

dëshiroj të bëhem grep.

E pres ta kafshojnë vargun

t’i hedh në shtrat:

më mirë le të më hanë gratë,

sesa qentë e ngratë!...

(Nëse vini në

varrimin tim)

Mos harxhoni fjalë

mos derdhni lotë,

Mos më sillni lule!

Atë ditë kur të vdes!

Më sillni verë

ma sillni Miken Di:

Tri Cucat me dajre,

nëse doni të çohem

nga Varri, si burrat:

Dhe, t’ju përshëndes...

(Nuk ngihem me detin)

E piva qiellin

liqenin

detin.

E ju thoni se jam i dehur?!

Jo, këlyshë, Unë jam i etshëm

po ju që jeni të tredhur

o burra pushteti!

E piva krejt liqenin

Se, nuk më ngiu deti...

Kam jetuar si Poet

Nesër mund të thoni plot gojën: E shanë,

e ndoqën, i kurdisën linçe itelektuale.

E akuzuan si rebel, e përzunë nga puna.

E thirrën edhe në biseda informative,

e ndanë nga gruaja, e martuan pa dasëm

herë me Miken, e herë me një lavire.

Megjithatë, sot mos t’ju vijë keq për mua

Që, në këtë luftë heroike kam hyrë vetë.

E kam ditur moti: Kë ta urrej e kë ta dua,

Nuk kam jetuar si qyqe, por si një Poet...

Ringjallja në prehërin

e Cucës Boheme

Në shtëpinë tonë kurrë! Edhe sot

Nuk është mbajtur Zi. Heu!

Edhe, kur ramë në luftë. Jetë

Njëherë lindet. Njëherë vdiset.

Edhe pse: Unë linda dy herë

Dhe, njëherë vdiqa. Nuk e di Imzot!

Edhe, sa herë do të vdes. Ringjallem:

Në prehërin e Cucës Boheme. Nën Rrap

Me dy shtamaverë. E një qiri mbi kokë.

Unë nuk vdes. Nuk më mbyt helmi

Nuk më zë plumbi… Zjarri... Uji…

Cuca Boheme për mua është Vdekja

Që më jep gji. Verë nga ato dy shtama

Varrin ta ngarkoj në shpinë. Veten

Ditën e Mdhe. Natën pas Hënës plotë…

(Xhindet e natës më gjetën

edhe në Prishtinë)

Xhindet, e di: më kishin në dorë si fëmij

Edhe, më hudhnin, vidhnin pasmesnate:

Shtrati i Nanës, Babait. Dorë më dorë?!

Pak, para Agimit: më këthenin mes tyre

Unë mes Nanës dhe Babait, vazhdoja gjumin.

Ditën e Nesërme, Unë ua rrëfeja ngjarjen

Ato, s’e besonin.  Thoshin: ke parë ëndërr?!

Ika nga Kërcova. Mendova, e shpëtova Veten

Nga Rrospia Xhadi, duarmëdorët e tyre politike.

Shpëtova, majë lisave, rrëzë “Çuke”. Dhe, çative.

U arratisa, dhe dalldisa diskolubeve të Natës

Me Gratë e mia besnike. Muzikë: The Beatlles,

Rolling Sotenes, Janis Joplin, Led Zeppelin.

Ika, edhe nga Shkupi. U strehova në Paris

Po atë vit, nga Parisi, u arratisa në Prishtinë.

Përsëri, u ktheva në Shkup, Luftën me Penë.

Gjatë një  manifestimi kulturor në Prishtinë

Herët në mengjes, e shoh Lindjen e Diellit.

Lindje, që nuk e kisha parë vite me radhë

Shtegëtimeve mia me poezi, Atdhe dhe Botë.

Që, nga fëmiëjria ime në shtëtpinë e Babait.

Ditën e Nesërme, e përfundoj në Prishtinë

Lindjen Time studentore, arsimore. Univesitet.

Edhe atë: me derën e mbyllur të dhomës Time.

Prsomale, me shtama verë, pa brekë, Lakuriq,

Po, Siç më kishte lindur Nana ime, rrëzë “Çuke”.

Padidur, Xhindet më kishn nxjerrë në korridor:

Unë kisha dalë përmejdis kufinjëve Atdheut.

Ose, këmbeduar pa armë në brez. Lauriq.

Edhe,  kam, qenë pa brekë në bythë. Lakuriq

Megjithëatë: Kryengriëtsin e kisha me Vete.

Gjithë dyertë e hapura krah më krah atë Natë:

Vetëm, Dera e dhomës time mbyllur me Çelës.

Përkarshi, dhomës time, i pash dyert e hapaura

Pasmesnate. Edhe, shtruar gati miqëve.

Unë, emde lakuriq, jashtë dhomës time.

Ballëpërballë, xhindeve . Që, më ndiqnin Natën

Vetëm, Dera  Ime e mbyllur me Çelës?!

I tthem Vetes: Kalosh Çeliku, dyertë e hapura

Po, Dhomën Tëde, ende e ke nën Dry?!

Futja, o burrre një sy gjumë dyerëve hapura:”?!

Shtrihem në shtrat. Dhomës, përkarshi Meje

Mesditë, më del gjumi. Pasdite. Kërkoj, ndihmë:

Këthemni, në Dhomën time përkarshi, 208 -të!

Xhindet, dorë më dorë më hudhën Natën

Siç duket, më gjetën edhe në Prishtinë?!...