Mendime » Çeliku
Kalosh Çeliku: ''Rrushi i Gostivarit''
E marte, 17.09.2024, 05:54 PM
“RRUSHI I GOSTIVARIT”
(Shkrim
publicistik parshikues, herët i publikuar Dje, dhe Sot: me pak përrmisime
artistike, në mjetet e informacionit)...
NGA
KALOSH ÇELIKU
Përderisa,
këthehesha nga Kërçova rrugës për në shtëpi (Shkup), thash me vete: mirë të
këthej edhe në “Bit- Pazar”, marr diçka me vete, dihet “hallall”, dhe ushqim
për macit ta kalojnë Ditë-Natën.
Posa hyra, dhe: u
hudha një shikim çmimeve, Asapak, nuk kishte ndryshime sipas fushatave
paralajmëruese parazgjedhore qeveritare, propagandistike para kamerave
televizive. Përmëtepër, kishte edhe rritje të paparashikueshme (kujt si t’i
teket). Edhe, pse: Qeveria: propagondonte uljen e çmimeve gjatë fushatave
parazgjedhore lokale dhe parlamentare.
Padashtas, aty për
aty: mu kujtua kënga popullore shqipatre në lokal Nate, te “Gjuetari”: “Rrushi
i Gostivarit”. Këngë, të cilën Unë: sa herë që këthehesha pasmesnate
nga Kerçova, rrugës përmes maleve, që sipas rrëfimit të Babait i kishte dëgjuar
pasmesnate zërat e të vrarëve gjatë Luftës Dytë Botërore për në Shtëpi: Urraaa,
me dorë!
E vizitoja
pasmesnate, edhe Unë atë lokal me muzikë nate, në hyrje të Tetovës. Aty, shpesh
jehonte edhe zëri i këngëtares mirënjohur popullore shqiptare, Dashurie Dehari,
që e këndonte këngën popullore: “Djalin ma ka zënë rakia. Shoqe moj, si
ta çoj te shpia”?!
Dhe, pasmesnate:
shkrepjeve të armëve brezit, automatikut dhe eureve edhe këngën e radhës
popullore: “Rrushi i Gostivarit”. Këngë e cila zgjaste gjithë Natën
deri, në Agim. Shkaku, se: këngëtarja pasi i përmendte rend me radhë fshatrat e
Gostivarit, dilte në Tetovë. Pastaj në Kërçovë, Dibër Strugë e Kumanovë fushave dhe maleve.
Pasmesnate, e
kalonte edhe kufirin me “Rrushin e Gostivarit”, dilte edhe në Kërçovë. Nuk, më
kujtohet asaj kohe, a dilte edhe në Shqipëri?! Dikur, pak para Agimit ta
pushtojë edhe Shqipërinë.
Pasi i shëtita
tezgat e “Bit-Pazarit” në Shkup, dhe u hudha një sy: çmimeve laramane, ndalem
pak para një tregëtari “hallall”, dhe i them: sa kushton “Rrushi i Gostivarit?
Më përgjigjet:
njëqindepesdhejtë denarë?! Përsëri e pyes, mos ndoshta nuk e kuptova
përgjigjen. Ai përsëri: 150 denarë. Është “Rrush i Gostivarit pa fara”. E
pabesueshme: rrush pa fara?! Përderisa, rrushi bardhë, dhe ai i ziu në tezgat
tjera të “Bit-Pazarit” kushtonin 60 – 70
denarë. I them: Unë, nuk dua rrush pa fara, por me fara!
Një kalimtar
rasti, pasi më përshëndet më thotë me ironi: Urdhëro, është rrush me fara për
gra, jo për burra.
-Jo, i përgjigjem:
Unë, dua rrush me fara për burra!
Sot, “Rrushi i
Gostivarit” pa fara, kishte dalë në Turqi…
Dhimitër Ligori