Mendime » Çeliku
Kalosh Çeliku: Zyra me çelësa pas dere
E shtune, 05.10.2024, 05:54 PM
ZYRA ME ÇELËSA PAS DERE
NGA
KALOSH ÇELIKU
Ja, pas sistemit komunist jugosllav, erdhi ai Neokomunist
me brekët nëpër këmbë. Edhe, atë, politikanët pa kokë në qafë. Mirëse, erdhe o burrë në politikën Shqiptare, këmbekrye në pushtet! Duartrokitje. për
Ditën e Nesërme! Dhe, përgëzime sistemit Neokomunist!
Sistem Neokomunist, më
i rrezikëshmi deri më
Sot për shqiptarët. Saherë, që vinin në pushtet Partitë Politike Shqiptare, politikanët
shqiptar, përfundonin si argatë në Teatrin
e Kukullave Politike antishqiptare. Parti Politike Shqiptare, me Don Kishotë në
ballë. Tobuzë në
duar, që mbushin institucionet shtetërore me aktivistët e tyre trusakatë partiak të “vëllazërim – bashkimit”.
Dhe, jo me profesionistë të dëshmuar shqiptarë tek ne,
dhe nëpër botë. Po, me ato veshje të rrejshme, dalldisura partiake,
dhe të arratisura komuniste, edhe
Sot: Neokomuniste ish jugosllave. Fatkeqësisht, ende Neokomuniste,
me “tirqi e xhamadanin vija – vija”. Sahatë me qystek përqafe. Nuk kam problem, me “vëllazërim – bashkimin”?! Po, si mund të
bëhemi vëllezër edhe Sotekësajdite me
kopilat e Njerkës, kur nuk jemi ende të
barabartë në shtetin e “përbashkët”: as me pasuri,
arsim, kulturë dhe të
drejta kombëtare. Liri?!
Dy vëllezër lindin dhe jetojnë bashshkë me vite në një Shtëpi. I ka lindur Nëna, dhe Babai nga një gjak, dhe më vonë ndahen si vëllezër. Ato, nuk merren me ndarjen e lugëve dhe enëve, por me ndarjen e
trashëgimisë të pasurisë nga Babai dhe Nëna: Shëtpisë, arave, livadheve dhe
maleve.
E me çka
merreni ju si politikanë shqiptar, përveç partive juaja të arratisura dhe dalldisura politike?! Sot: ende në pushtet, dhe opozitë: me gjuhë shqipe, flamur kuqezi,
arsim, kulturë, dhe të
drejta të barabarta kombëtare shqiptare?! Lakuriqë
pasmesnate, ende pa Shtëpi dhe barazi kombëtare. Liri. Kur, ende çelësat e zyrave partiake i keni harruar pas dere?! E, mua më sillni në një situatë arsimore – kulturore
pakrye politike, t’ua përplas,
mbyll derën si parti politike
shqiptare, apo t’u trokas në derë me çelësa përjashta pas dere.
Në vend, që të merrem me Letërsinë. Vetëveten?!
Megjthatë, e pajtova disi Veten
rebele, t’u trokas në derë. Dhe, trokas, pasdere.
Heshtje, pa përgjigje, matanë
derës. Dhe, e hapa derën. E pash më këmbë duke biseduar me telefon celular një grua me shpinë para meje. Tjetra, e nënqethur gati me rrënjë të flokëve, pasi i përshëndes me mirëdita në gjuhën
zyrtare të shtetit “përbashkët”, u them: më
falni! Përsëri, paskam hyrë gabimisht! Shkaku, se:
edhe më parë
para disa ditëve, kisha hyrë
gabimisht në një zyrë tjetër, duke menduar se kam
hyër në zyrën e një “shefeje” shqiptare me
“Besë”, “të partisë politike shqiptare, kukull në
pushtet. Dhe, e përshëndeta me mirëdita në gjuhën shqipe. Shefja
maqedonase, mu përgjigjë me mirëdita, në Gjuhën Shqipe?!
-E mora përmes E –mailit një mezazh për plotësimin e dokumneteve mia
administrative, në lidhje me konkursin e Ministrisë.
-Jo, je në vendin e duhur, më thotë gruaja ende më këmbë. Unë ta kam dërguar atë mesazh. Dhe, më përgjigjet: jemi harruar
me vite. Gati, as edhe nuk njihemi?! Tek, tashrti e pash se: ajo grua ishte një profesoniste kulturore administrative me vite në Ministrinë e Shtetit të “përbashkët” të “vëllazërim – bashkimit”,
ende me administratë kulturore nëpër këmbë.
Po, më falni, iu përgjigja, me ju njihemi moti kohë,
por me kolegen tënde “Eburgosura”, nuk
njihemi, e shoh për herë të parë në këtë zyrë.
Edhe, pse: më pëlqen! E nënqethur me rrënjë të flokëve. Ajo qeshi, dhe më përgjigjet:
-Njohtimin për
publikimin e librit tënd Kopeja me zgjebe ndjek Autorin (dhjetë
drama groteske), si botim i autorit e ke vulusur me vulën e LSHSHM –së, edhe e ke nënshkruar.
Dhe, më në fund e ke shkarravitë.
-Po, iu përgjigja. Shprehi, Shkrimtari,
Gjithë jetën nuk jam marr me Veten, por me LSHSHM –së. Ajo, përsëri, qeshi.
-E, a i ke vulat me vete?
- Po, i përgjigjem, në çantën e lëkurës të krahut. Edhe, librat e realizuar sipas kontratës
të konkursit. Nëse, nuk janë humbur zyrave.
- Atëherë, mbushi këto kërëkesa sipas nënshkrimit të kontratës. Nuk ka problem, i përgjigjem. Por, sot: nuk i kam me vete syzat. A, mundet,
pasi është ditë e premte, të hënën t’ua dorëzoj kërkesat e përfunduara?!
-Mundet, më
përgjigjë ajo. Vetëm, mos harro ta vulosësh
përsëri librin tënd: Kopeja me zgjebe ndjek Autorin, me
vulat e LSHSHM –së!
- Jo, i përgjigjem. Dhe, dola nga
zyra me çelësa pas dere.
Ditën e hënë, ajo derë përsëri ishte me çelësa pas dere. Në hyrje, nuk kishte as portier.
Me siguri thash me vete, është kohë pauze: gati të gjithë ishin përjashta para hyrjes të Ministrisë. Hyra si kaçakët e malit të Zajazit, pasi kisha hapësirë edhe pak minuta për t’i dorëzuar kërkesat. Hipa shkallëve, dhe e kërkoj numrin e zyrës. Përsëri, e kisha ngatërruar me numërat e zyrave. Nuk e
gjeja dot, derën. E pash, përsëri një derë me çelësa pas dere. Thashë, me vete: me siguri do
të jetë kjo ajo derë, zyra e të
“Burgosurës”, t’ia dorëzoj
kërkesat. Posa e hapa derën,
përçudi, nuk ishte “Eburgoasura” në vendin e saj të punës, por shtatë - tetë gra në zyrë kokëmëkokë. Thashë, me vete: pasi i përshëndeta: përsëri, e paskam gabuar zyrën e
“vëllazërim – bashkimit” t’i dorëzoj kërkesat administrative. Njëra,
nga të pranishmet, me siguri shefja, pasi i shfletoi dokumentet
më përgjigjet:
-Edhe, kësaj radhe ia paske
futur shkarravinë.
- Po, iu përgjigja.
Unë. ia kam rrasur shkarravinë
deri në h… si gjithmonë në shkrimet e mia publicistike, dhe libra. Edhe,
dola nga Zyra me çelësa pas dere, duke i përshëndetur me një: Ditë të bukur!...