Blerim Latifi: Nuk duhet të lejojmë që përdorimi politik i feve ta rikthejë këtë komb në të kaluarën e tij të errët

Prof. Blerim Latifi:

Një ndër arsyetimet që po përmendet nga ata që janë pro idesë së Ramës për një shtet bektashi në Shqipëri, është edhe kontributi historik që bektashinjtë kanë dhënë për ngritjen e nacionalizmit shqiptar. Dhe vërtet ky kontribut është fort i madh. Patrioti më i madh shqiptar në Shekullin e Rilindjes Kombëtare vinte prej tyre. Quhej Abdyl Frashëri.

Por si t'ia bëjmë me Urdhërin e Françeskanëve në Veri, i cili po ashtu ka dhënë kontribut fort të madh për të njëjtën çështje, bile për një periudhë shumë më të gjatë se bektashinjtë?

A duhet edhe atyre t'u ofrohet mundësia që po u jepet bektashinjëve shqiptarë? 

Nëse nuk është e mundur, atëherë i bie se shteti shqiptar po vepron me logjikën e diskriminimit. I bie si t'i thuash bektashiut Mitat Frashëri se për kontributin tënd në drejtimin e Kongresit të Alfabetit në Manastir do të shpërblehesh me një shtet brenda shtetit shqiptar, ndërsa françeskanit Gjergj Fishta për të njëjtin kontribut të mos i jepet asgjë.

Të tilla janë konsekuencat e një ideje dhe debati të panevojshëm.

Fatmirësisht kur bektashiu Mitat Frashëri dhe françeskani Gjergj Fishta u takuan në Manastir, në mendje kishin jo rehatimin e grupeve të tyre fetare, por si të ngrinin një komb modern shqiptar që qëndron mbi fetë, si e vetmja rrugë për të qëndruar e pasur një vend mes kombeve të lira europiane. Në fakt, si e vetmja rrugë që bën të mundur vetë ekzistencën e këtij kombi shqiptar. Dhe si e vetmja rrugë për të mos lejuar që përdorimi politik i feve ta kthej këtë komb në të kaluarën e tij të errët e të mjerë.

___________

Të vërtetat e kanë të vështirë të depërtojnë në veshët e bllokuar me dyllin e miteve dhe iluzioneve, prandaj shpesh ato, pra të vërtetat, duhet të bëjnë zhurmë, të alarmojnë dhe ndonjëherë edhe të brutalizohen në mënyrë që të arrijnë të dëgjohen.

Këtyre situatave u takon edhe deklarata "brutale" e ambasadorit Hovenier. Nën tonin e saj jodiplomatik qëndron një e vërtetë shumë diplomatike. Ajo që mendimtari amerikan, Joseph Nye, e paraqet në formë analogjie: Të jesh anëtar i bashkësisë ndërkombëtare të shteteve është si të jesh anëtar i një klubi, ku gjëja e parë që duhet të bësh është të pranosh rregullat e lojës dhe e dyta të sillesh sipas tyre. Nëse e bën të kundërtën ose të përjashtojnë nga loja, ose të dëbojnë krejt nga klubi.