Hamza Halabaku: Vendlindja ime

Hamza Halabaku

VENDLINJDA IME

Për ty në takime qava

Për ty lotova në tubime

Sa shumë të dua

Vendlindja ime

Edhe në gëzime edhe në hidhërime

Qava për ty kur isha fëmijë

E mendja më thoshte në rini

Se atë që e shihte syri

E tërë bota ishe Ti.

Sa herë bija përtokë

Te Ti

livadheve e arave,

ngrihesha shpejt, po i gërvishtur

në manaferrat e hamulloreve

nga grithat me gjak

këmbët më bëheshin varrë

se ishin të zbathura

e dashuria për ty shtohej e shtohej,

jo nga pak.

Sa herë më robëronte loti

Thyhej shpirti

e buza dridhej

po s´u turpërova

as atëherë e asnjëherë

se me zemër të doja

vendlindja ime, përherë.

Nga çardaku i shtëpisë sonë

Në katin e dytë

Atë që shihte syri

Ishe bukuria vetë

Nga lindja në jug

Kopilaça me Majën e Madhe

më rrinte Përpara krenare

E Sharri plis bardhë

Në të djathtën time

në perëndim

Sa hije të kishte Morava

Që rridhte e kthjellët

Si loti

përmes arave tona

i dashuri vendi im...

Tërë rrafshin e dua

këtej e andej Moravës

me gjithë bukurinë

që të rrethon

e Ty që je në mes të mesit

vendlindja ime

zemra me asgjë s´të ndërron.

Për ty në takime qava

Për ty lotova në tubime

Sa shumë të doja e të dua

Vendlindja ime...