Hamza Halabaku: Amanet në vargje

Hamza Halabaku

AMANET NË VARGJE

Kur të ndahem nga ju

Mos mendoni asnjëherë

Se kam dyshuar në Zot

E kur ta lexoni Testamentin

Do ta kuptoni se (s’)kam lënë

Asgjë pos eshtrave të skeletit

Ndoshta kam pasur mundësi

T’ju lë pallate shumëkatëshe

e libreza kursimi

Po nuk e bëra dot

Pikërisht ngase besoja Perëndinë

Po dijeni ama se ika

me Kosovën në zemër

E me vrundujt e kujtimeve

Që për kohën e ikur

vinin si valët e Jonit

Duke u përpjekur që emri im të jetë

Me të atyre që nuk harrohen kurrë

Se me ta isha përherë

Pra penduar nuk jam asnjëherë

As në Ditën kur iku monizmi

E, për ne, nisi epokë e re...

Pastaj në shkrimet e mia

do të lexoni për Rrjedhën e moteve

E do të mësoni për takimet e kujtimet e mia

Asnjëherë s’i kam harruar miqtë e misionarët

që sollën dijen në tokën e Dardanisë sonë

duke ecur përherë rrathëve të ferrit

me dëshirën e tyre dhe timen

që një ditë të bëhet Arbëria