Kasam Shaqirvela: Koha nuk na pret, është momenti t'i plotësojmë mungesat

KOHA NUK NA PRET, ËSHTË MOMENTI T’I PLOTËSOJMË MUNGESAT

(…Apel intelektualëve shqiptarë dhe të huaj që merren me çështjen e gjuhës shqipe ta heqin tisin e mjegullës që si lë të shohin larg në horizont…)

Shkruan: Kasam ShAQIRVELA

Një fjalë e artë e jona thotë: “më mire vonë se kurrë”, pra edhe ne, të gjithë, bashkërisht, duhet ta vëmë potencialin tonë intelektual, bagazhin tonë shkencor në të mirë të Shkencës së Albanologjisë dhe Shqiptarizmit. Sepse është e pamundur të ketë shkencë albanologjike të mirëfilltë, pa dellin e atdhedashurisë, pa mbështetje të Shqiptarizmit! Asnjë gjuhë në botë pa dhe gjuha shqipe nuk mund të trajtohet e shkëputur nga gjeografia dhe historia e saj që lidhet me gjeografinë dhe historinë e popullit që e banoi dhe e banon atë vend akoma duke folur po në atë gjuhë me rrënjë të moçme, qysh nga rrethanat historike të paraqitjes së saj. Duhet të mbështetet sa më parë e sa më fuqishëm nisma për “GJUHA SHQIPE E PËRBASHKËT”. Të pasurohet leksiku i gjuhës shqipe me fjalët që kanë ngelur jashta librit të Fjalorit,..t’i kthehen në përdorim shkollor e zyrtaro-publik trajtat e paskajores sepse ata janë të gjuhës shqipe pavarësisht se sot e mot i ruan në të folmen e vet të gjallë dialekti i gegërishtes(gegnishtes). Me një shtyllë nuk mund të mbahet drejt çatia e shtëpisë,… ajo sado që të jetë mbështetur me sforcim, si në kuptimin politik por dhe në atë ideologjik…Edhe Anglishtja e ruan trajtën, “to[tu]”, para foljes, në gjuhën e vet të folur dhe të shkruar, si për shembull: “to be[me qenë=për të qenë(të jesh)]”, që në gjuhën shqipe përdoren për të njëjtin kuptim por, po të shikohen më thellë, me sy gjuhësie të mprehtë, ato nuk mund ta zëvendësojnë njëra tjetrën me shenjën “=” sikurse në matematikë! Konstatimi i njëjtë vlen edhe për barazimin e pjesëzës “duke” me pjesëzën “tue”; {duke bërë=tu(e) ba }…dhe të mos flasim edhe për shumë zëvendësime me vend e pa vend si ajo e “n” me “r” dhe jo vetëm…, që iu bë gjuhës shqipe në të kaluarën, në kohën e njëmendësisë, që gjeti zbatim nga direktiva e “doktrinës lindore”, me bazament të shkencës tendencioze(të porositur) sepse e jona ishte e “kapur” nga shkolla ruso-sllave me veshje bizantine..?! Nga ku e pati frymëzimin mjeran edhe deklarimi në nivele më të larta shkencore e politike, ”grekut jepja atë që i takon, ndërsa shqiptarët le ta dëshmojnë prejardhjen ilire”; një kafshatë e cila as bluhet nga mendja esull dhe e pambarsur dhe as kapërdihet nga fyti pa lak. Ashtu si dhe “teoria” e gjuhësisë gjysmake dhe të anatemuar nga “baballarë” etimologë, të ngritur deri në kult, që thanë; “Shqipja dhe mund të vijë nga ilirishtja por kjo e fundit është e shkëputur nga pellazgjishtja dhe kësisoj nuk ka vazhdimësi”, çfarë absurditet i paparë, çfarë qorrname në pike drake madje në oborrin tënd…?! Vazdimësia është pa shkëputje, o zotërinj që bëni shkencën e kapur apo të porositur, ...juve ju themi nëçdo kohë, kur të doni e si të doni se, ajo vazhdimësi lshtë e fillt të pakëputur ndonjëherë sa mbahet mend bota, qyshkur raca njerzore e origjinës, ajo e lashta pellazge, foli në gjuhën e Hyut sepse, ajo sipas autorëve antikë ishte dhe vetë racë hyjnore,... e deri te pika më e largët e këtij filli të pandërprerë, pika e sotme e ekzistencës së popullit shqiptar me gjuhën, kulturën dhe traditën e vet kombëtare si pasardhës i drejtpërdrejtë i Kodit Gjenetik Pellazg. Epo si mundemi ne t’i injorojmë, me vetëdijen tonë, shkrimtarët, poetët, historianët, gjeografët, filozofët antikë si: Homeri, Heziodi, Herodoti, Tukididi, Platoni…etj., apo dhe Budin, Bogdanin e Frang Bardhin madje edhe të kohës së Rilindjes Kombëtare shqiptare, filozofin e dijetarin erudit, Sami Frashëri me shokë, pastaj gjuhëtarë të njohur shqiptarë e të huaj që flasin për shqiptarët dhe shqipen si pasardhës të Pellazgëve dhe Pellazgjishtes... Por, gjithsesi se, edhe shkrimet e vjetra në shpella, gurë, pllaka varresh, pergamena, etj.. të gjetura në mbishkrimet e dialekteve të pellazgjishtes sipas fiseve pellazge; Frigjiane, Etruske, Thrake, Ilire, Dardane, Maqedone, Epirote, Mesape, Japige, Venete,....etj., si dhe shkrime të uzurpuara, pastaj të ndryshuara e në fund të përvetësuara nga biçim popujsh të përzier,pa identitet kombëtar, me gjuhë teknike artificiale të sajuar për administratë të kohës së sundimit...Të gjitha këto të dala nga barku i mëmës Pellazgji, hyjnizuar në Orakullin e Dodonës Pellazgjike, tempullin e shenjtë në origjinën së “theogonisë”, të vetë Zotit(Zojsit Pellazgjik) si tempulli i parë më i ladjtë,...me teritorin e saj të madh që kapte Evropën, Mediteranin(Mesdheun), Azinë e Vogël, Veriun e Afrikës që nga Detet Baltik e Borik në veri deri në Malin Atlas në jug, nga Shtyllat e Herkulit -Gjibraltar në perendim deri në Babilon në lindje. Këtë e dine edhe studiuesit të cilët kanë afinitet dhe kapacitet për studime të thella por fatkeqsisht pranuan teorinë e shkëputje(pavazhdimësisë pellazge), për arsyet që veç ata e dinë..?! U bëj apel pikërisht këtyre që mundin dhe djersën e tyre në shkencën albanologjike ta derdhin në hambarin e Shqiptarizmit tek arkat e Gjuhës Shqipe, sa re po aq dhe e lashtë…!

Njashtu sikurse thënia latine, “O tempora! O mores!” Edhe e jona, “O tani! O kurrë!” Eshtë koha që jazi i krijuar, jo pa qëllim, ndërmjet studiuesve të gjuhës shqipe të mbyllet dhe uji i tij të kthehet në sifonin(dishtën) e Mullirit të Vjetër(Gjuhës Shqipe) në të cilën gjuhë krijuan letërsi e shkencë paraardhësit tanë illuminist(të ndritur).

As historia e as gjuha nuk mund të identifikohen apo të nisin me vetëm me një personalitet pa sikur, ai, të jetë më i famshmi i kombit… Akademia e Shkencave si dhe Instituti Albanologjik, dy shtyllat me relevancë duhet t’i lirojnë nga ngërçi shkencor studiuesit, anëtarë të tyre që, të bëjnë shkencë të lirë dhe të mirëfilltë, të dalin nga binarët që çojnë në stacionin e parapërcaktuar, por duhet edhe vetvetes t’ia heqin ansorët e syve(veshëzat) të frerit të vënë në kokë që, ata, të mund të shohin përveçse drejt nga i çon karrocieri edhe, anësh, në fushat dhe malet të cilat në gjirin e vet akoma na e ruajnë trashëgiminë tonë historike, gjuhësore, kulturore si dhe shkallën e zhvillimit ekonomik të qytetërimit tonë të lashtë Pellazg që iluminoi Evropën, bijën e vet të humbur, por dhe kontinentet e tjera të cilëve iu bë nun...