Kalosh ?eliku: Me një ka zgjedhe nuk lërohet ara e Babait

ME NJË KA ZGJEDHE NUK

LËROHET ARA E BABAIT

NGA KALOSH ?ELIKU

(Armët historike)

Unë, nuk ika. U arratisa në Shkup

Pas grave. E, as pas partive politike:

U dalldisa librave. Poezisë. Lirisë

Dëllinjave, strukur te “Parku i grave.

Unë, nuk u arratisa: as në Prishtinë

Pas Grave besnike. Vendeve punës:

Po, pas librave. Poezisë. Dashurisë.

Unë, nuk u arratisa pas grave. Xhadive

Po, pas librave. Dijes. Armëve historike...

(Burri grave)

E di, do të thoni: shumë gra besnike

Dhe, sa pak burra. Mike. Poezi.

Po. Dihet, pata edhe xhadi në jetë

Shterpa, që nuk lindin dot poezi.

Por vetëm: Urrejtje. Thashetheme.

Vërtetë, sa shumë gra besnike. Xhadi

E, sa pak burra mejdani. Mike. Poezi.

Nuk e përplas më kokën për muri

Nuk i trembem Koronavirusit.

Pandemisë me pashterkë të kuqe

Aqmëpak, Vaksinës politike rusit...

(Derrat e egër)

Deti më sulet me dallgë

Unë, dal në breg. Diell.

Edhe, shtrihem në rërë

Gratë fshehin bereqetin:

Derrat e egër mos i hanë.

Dardhat, presin Vjeshtën

Unë, gati për Dimër.

Dardhat e egra. Buta:

I ha me raki rrushi. Verë.

Eh, Lumi. Deti. Oqeani

Sikur, të ishin raki rrushi.

Shkaku, se: nuk më ngiu:

Lumi. Deti. As, Oqeani...

(Gjuhë gjumi)

Politikanët dalin në ekran

Dhe, flasin gjuhën e gjumit.

Nuk shohin ëndrra. Lule

Natën flasin jerm Xhindet.

I hudhin karrige më karrige

Pak para agimit. Diellit:

I strukin nëpër kabinete.

Dhe, shohin ëndërr Lirinë

Qafë për qafe me Xhadinë...

(Hutini)

E la çerdhen majë lisi. Qytetin

Dhe,  iku nga Katundi:

Larg rrëmujës. Rrëmetit.

Pulat e pritën me duartrokitje

Gjelat hipën mbi gardh.

Gjeli, përderisa këndon këngë

Hutini heq valle me pulat...

(Shuhen e ndizen)

Një llambë tavoline. Drite

Përnatë, shuhet. Dhe, ndizet.

Pasmesnate, i delë gjumi

Lugat. Që, rrokullis kusi

Dhe, hanë tinarët me tlynë.

Ah, sikur të ishte Nana gjallë

Vërtetë, do përmbyste tinarë.

Vetëmse: Unë, nuk kam lopë

Dhenë. Kusi, ti mjel nën hije

Dardha gorrice.”Përrua Thane”...

(Ehë – ehë)

Ehë. Ehë, mbeta fillkat vetëm

Me Kryengritësin. Raki Rrushin:

Dhe, Poezinë. Ikën gratë. Miket

U dalldisën librave, në bibliotekë.

Kutadi, Unë. Ndoshta gjetën burra

U martuan me lexuesit e mi besnik:

Gratë besnike, që ikën nga Poeti...

(Me një ka zgjedhe nuk

lërohet ara e Babait)

Im Bir vjen. Dhe, do të më qerasë

E di, ai: Unë, moti rri nën Rrap:

Hije. Mike me Dy shtama verë

Matanë, tavolinës një i marrë.

Im Bir, thotë: porosite një teke

Jo! Ara, nuk lërohet me një ka:

Po, dy qe zgjedhe. Para, një kalë.

Arat e Babait, nuk lërohen me një ka

Po, me dy qe zgjedhe. Dhe, një kalë...

(Në bregdet përcjell

e pres anije)

Në bregdet përcjell udhëtarë

E pres anije nga Larg. Larg.

Mëkat. Nuk zbret Ti Mike

Deti me dallgë. Unë, gjallë.

Anija mes Deti. Unë, në breg

Larg. Larg. Ditë. Muaj. Vite.

Nuk zbret Ti. I bie not Detit...

(Stolisje me bukuri)

Mike, Ti po plakesh përditë

Përnatë. Veten sheh në pasqyrë.

E pyet me zë si te Epërhitura:

Pasqyrë, kush është më e bukura?

E, ajo të përgjigjet: Laydi Di

Zemrohesh. E thyen copë-copë.

Mike, nuk ka faj pasqyra

As, Laydi Di. Po, ne të Dy.

Plakemi. Stolisemi me Bukuri...

(Tomi i Riu)

Dalldiset. Kërcen nëpër dhomë

Luan me  top. Dhe, gris librat.

Lapsat m’i derdh nëpër dhomë

Kakë. Cil, edhe shtratin tim.

Tom, i them: Rri, në Kopësht

Kakës, je. Cilko. Rrugaç:

Qanë, pas dere: E hap, hynë.

Shshsht! Jashtë, erdhi Daci Zi...

(Hajdutja Di)

Vite e vite ma vodhi Dashurinë

Lirë e shita Veten. Poezinë

Librave, në Bibliotekë. Librari:

Dy shtama verë. Dy qe. Një kalë.

Arat e Babait lëroj. Mbjell farë.

E mashtruam njëri – tjetrin

Me poezi. Libra. Dashuri:

Bregliqe. Det. Dhe, male.

Përderisa, nuk the: Muzë jeTi

E Unë, Poezi Nate me Hënë...

(Poezia xheloze)

Barkas më hyri në dhomë

E, u struk në shtrat. Natën.

Tha: Sonte, flej me Mike!

Jo! Poezia është xheloze

Qeshi. Po, unë jam Poezia.

Atëherë,  nuk ka problem

Zhvishu! Hiqi simbolet:

Alegorinë. Ironinë. Stilin.

Lakuriq e shtriva mbi tavolinë...