At Pjetër Meshkalla: Nanë, ktheju

Nga AT PJETER MESHKALLA S.J. (Pjesa XLIV)

NANË,  KTHEJU !

Si shkambi n’për rrymë të shekujve,

muret qendrojnë jetike

ngulun për rranzë thëmeleve,

të Rozafës sonë kreshnike.

Dhe sot, që, féja nipave

shpresët e të Parëve ndritoi,

lè të shkruhet mbi ballë të mureve:

“Nanës, që na vorfnoi!”.

Njâsaj, që’i ditë prej sulmeve

të kulçedrës me shtatë krena,

na u bâ mburojë e, të nêmuna

s’duroi t’ i shohë këto dhena.

Njasajë.., por vaj, na fajeve

në verbim s’u vume cak

e Nanës iu randue zemra,

iku edh’e la këte prak!

O ju, që parzme hekuri

luftuet për bésë e fé,

idhtë tue valvitun Flamurin,

Shejtnue me gjak e bé,

zgjonju nën rrasa të heshtuna,

ngrihnju me pa mjerim!

Ndihma e Arbënisë, e pamposhtuna

ç’u ba?... Si drita u shkim!!..

Po a kurr, thue, ma kurr Virgjina

-me gjâmë kah thrret Shqipënia,-

s’do të ndrisë, si ndriti moteve

përbrijë Rozafës...M A R I A ?!

Tepër lënguem këso shtigjeve

si fëmija mbetë pa Nanë,

për né ma dritë nuk lëshuene

as hyj, as diell, as hanë!

Po a kurr, ma kurr, s’do të ngrohemi?

Pa shpresë do të rrijmë e të presim?

Po a heshtun gjithmonë vallëja

do të ngeli, në terr kah dënesim?!

Jo, jo! Pse qiellëve të epëra

Zoti me dorë të vet

ka shkrue: “E Zojës asht Shkodra,

e, Zoja e Shkodrës së vet !”.

Qé, ké ato mure të ndrituna,

-zemra m’a ndiën, -qé’i zani

një populli në hov të galdimave,

tue brohoritë: “O ngâni!..

Ktheu, N A N A !” O, ditë ma e bukra

që Arbënia prét, ago!

Nanë ktheju, e, në mburoje të hireve

në Fé Shënjte na vëllazno!

Shkodër, 1927.

16  TETOR...

Afer Rozafës së Shkodres...

Zoti me dorë të vet

ka shkrue: “E Zojës asht Shkodra,

e, Zoja e Shkodrës së vet !”.

Melbourne, 14 Tetor 2021.