Adem Zaplluzha?: Kanë filluar të lehin netët

Adem Zaplluzha?

KANË FILLUAR TË LEHIN NETËT

1.

Imzot

Çfarë po ngjanë sot

Nga cilat shpella po dalin lugetërit

Që po u pengon edhe kali i Juaj

Prej bronzi

Kali po u pengon

Imzot

He Zoti i vraftë

Te sheshi kanë filluar

Të urinojnë lukunitë

Çdo gjë shqiptare

Kinse na qenka tradhti

Imzot

Çfarë po ndodhë me dizgjinët

Mos është koha t’i mbathim

Kuajt e luftës

Imzot

Dhe të kalërojmë nëpër çdo cep

Të atdheut të kafshuar

2.

Imzot

Mjeshtrit më të mëdhenj shqiptarë

E kalitën shpatën e Juaj

Në zjarrin

Dhe në millin e lotit të atdheut

Mbi pesëqind vjet fjete

Mbase ende je duke fjetur

Atdheu nuk është princi i përrallave

Imzot

Por Ju zgjohuni nga kjo kllapi

E ligë

Dhe putheni në ballë

Këtë tokë të bekuar shqiptare

Që po vuan si asnjëherë më parë

Imzot

Mua po më dhemb shpirti

Kur dëgjoj se dikush na qenka

Kinse i krishterë

Ose tjetri mysliman

Shqipëria nuk ka fe Imzot

Atdheu im është gjaku

Dhe shpirti i gjyshërve të mi

3.

Imzot

Kur qante nëna ime

Ju nuk ishit në trojet e Juaja

As kalorësit e nëntokës

Nuk vraponin fushave të Dardanisë

As nëpër shpirtin e kalldrëmeve Ilire

Disa kalorës të tjerë

Edhe më të egër kalëruan qençe

Nëpër palcën e dërmuar të atdheut

Ju Imzot

Mbase kënaqeshit

Në sheshin Skënder bej

Kurse nëpër shpirtrat tanë

Lodronin kalorësit

Dhe kuajt e egër

4.

O Zot

Nga cili planet pikuan dhelprat

Dhe egërsitë e qenve

Kanë filluar të lehin netët

E të tërbohen meteorët

Kuajt më nuk hingëllojnë

Imzot

Gomarët i kanë ndërruar shalat

Dhe kalërojnë me potkonj ari

Me potkonj argjendi

Imzot

Mua me shumë vështirësi

Po më mbajnë këmbët

Nëpër pantallonat dhe mëngët

E këmishës sime

Përbirohen macet

Imzot

Përbirohen macet e zeza

Dhe të egërsuara nga koha

5.

O Imzoti i im

Këputi dizgjinët e kësaj amullie

Thyej njëherë e përgjithëson

Mëgojëzat e trishtimit

Kjo tokë e mjerë ka nevojë

Shumë ka nevojë për pak infuzion

Imzot

Kjo është hera e dytë

Që po ju lus o Imzot

Unë nuk kam më kohë

E as durim

Besa edhe pleqëria më ka dërmuar

Një ditë Ju do të na shtyni

Mua dhe miqtë e mi

Do të na detyroni t’i këpusim dizgjinët

E kalit të juaj të fjetur

Imzot

Kalit të fjetur

6.

Unë jam shumë i befasuar

Me ju Imzot

Dhe me atdheun tim

Ju nuk paskeni asnjë dekoratë

Mbase nuk keni asgjë Imzot

Nëpër rropullitë e bronztë

Po fryjnë erërat e zeza

Po frynë një stuhi e acartë

Nëpër jelet e kalit të fjetur

Zgjohuni Ju

Dhe doriu i Juaj e përgjumur

Askush nuk fle pesëqind e më shumë vjet

Koha është Kryezoti im

Të zgjoheni

Të zgjoheni Imzot

Njëherë e përgjithmonë

7.

Nuk di më

Edhe sa herë do të Ju vrasin në bronz

Këputni frerët e vdekjes

Nuk i thonë jetë kësaj

S’jetohet mbi kalin e përgjumur

O Imzot

Nuk është kjo mënyra e jetesës

Më duket se edhe Ju harruat

Se si vdiste shqiptari për atdhe

Më mirë i vdekur nën dhe

Se sa i fjetur në bronz

O Imzot

Mbase edhe kali i juaj

E ka humbur durimin

Për çdo mëngjes hingëllon

Hingëllon

Dhe gjëmon si lufta

Imzot

Prishtinë, 16 gusht 2013

8

Ne jemi në Ballkanin e trazuar

Ku netët fillojnë të çeta

Kurse mëngjeset

Zgjohen të tërbuara

Dhe lugetërit u përngjajnë

Djajve të Ferrit

Edhe ndryshimet më të vogla atmosferik

Ndikojnë në mendjet e njerëzve

Herë vijnë shirat me uturimë

E herë bubullimat

Me kërcitje topash të ndryshkur

Shkundi pakës jelet e kalit

O Gjergji im

Shkunde pluhurin e së kaluarës

Se truri dhe shpirti

Na kanë zënë një myk të verdhë

Nuk po mund të marrim frymë

Prej mbeturinave të kohës së sotme

Na i kanë zënë

Udhët dhe shtigjet o Gjergj

9.

As arkeologët nuk po e kuptojnë

Ndryshkun e millit

S’e lëshon dot shpatën të vringëlloj

Nuk e lëshon dot shpatën o Atë

Këtu po vringëllojnë

Vetëm zërat e kufomave të verdha

Dhe kjo histori e sëmurë nga myku

O Imzot

Ka kohë që mbi qiellin e vrarë

Na kanë vdekur daullet e kushtrimit

Askush më nuk po u bie kambanave

Janë harruar zërat e thirrjeve

Janë harruar o imzot

Sa është e trishtueshme kjo heshtje

O Atë

Sa qenka e tmerrshme kjo vdekje

O Gjergj

1o.

Zgjohu bre burrë

Te ne Kosovë

Vetëm fëmijët flenë deri vonë në mëngjes

Kurse Juve Ju zuri akshami

Zgjohuni

Dhe prishjani gjumin e kësaj letargjie

Mbajeni të ngjeshura Patërshanat

Mos të vuajnë kaq më dhembje

Në gjysmë shtiza

Lëshoi nëpër korijet

Brigjet

Dhe sukat e atdheut

Dizgjinët e kalit të përgjumur

Lëshoi frerët o Imzot

Dhe jepja këngës majëkrahut

Këndo edhe njëherë

Mu ashtu

Siç ka kënduar gjithmonë shqiptari

Zgjohu bre burrë

Mjaftë fjete

Nuk mund të të mbajë as kali më

Ju neve na duheni i gjallë

E jo i ngrirë në bronz

O Atë

Jo në bronz

Ku mund të urinojnë djajtë

11.

Qohu bre burrë i dheut

Qohu edhe njëherë

Si në kohën e Gjergj Elez Alisë

Shëroi plagët e mëmëdheut

Qohu o Gjergj i madh

Se përvajshëm po dëgjohen

Vajet e nënave

Dhe vajet e kuajve të luftës

Nëntëqind vjet u bënë

Që po hingëllon kjo plagë

Qohu bre burrë i dheut

Qohu edhe njëherë

Vringëlloje atë shpatë të zjarrtë

Mbi koka të çmendura ballkanike

Qohu bre burrë

Njeriu s’lufton për fe

Por për atdhe

Unë dëgjoj

Për çdo ditë dëgjoj zërat

E thirrjeve të lashta

I dëgjoj zërat e thikave

Kuajve

Dhe të njerëzve të gjakosur

12

I dëgjoj

Thirrjet e pandalshme të Atdheut

Shpata dhe patërshanat

Veç kanë dalë në bejleg

Ku me padurim të pashoq

I presin luftëtarët

Presin që kali i juaj prej bronzi

Të zgjohet nga ai gjumë i bronztë

O Imzot

Të zgjohet nga gjumi

O Gjergj i madh