Demir Krasniqi: Fshati im në TV

FSHATI IM NË TV

 

E Diel ,

Njëzet Prill , Tetëdhjetë e Gjashtë –

TV – Prishtina

Në fshatin tim bënë reportazh .

 

Kamera

Ngjitet përpjetë mbi male ,

Kalon mbi shpate –

Pushon mbi një kodër ,

Fjala e gazetarit gërshetohet

Me film në një kuadër .

Sytë e mi para ekranit –

Bëhen katër !

 

Kuadri i parë:

 

Një rrugë e gjatë ,

E   mundimshme ,

Gjarpërore –

Me kthesa të shumta

Mbi brigjet kodrinore .

Një grup gazetarësh

Mysafirë janë nisë ,

Ajo i shpie thellë

Mu në zemër të Malësisë .

Si nuse e stolisur –

Dukej kjo Malësi !

Bukuri e rrallë –

Plot me begati !

Sa e këndshme dukej

N’ ekran kjo natyrë

Dhe fshatarët e mi –

Shikohen në “pasqyrë”!

Tok nëpër këtë rrugë ,

Shtegtojnë kujtimet e mia –

Deri në vendlindjen e shtrenjtë ,

Ku më mbeti fëmijëria !...

 

Kuadri i dytë :

 

Dhe hop!

Kamera mu në majë të fshatit tonë:

-Mu në oborr të shkollës , ku kënga jehon,

- Mu në bibliotekë , ku nxënësi lexon ,

- Mu në ambulancë , ku mjeku shëron ,

- Mu para shitores , ku shitësi tregton ,

- Mu në Zyrë të Vendit , ku lindjet shënon ,

- Mu n’ ara të fshatit , ku bujqit lëvrojnë ,

- Mu në kope delesh , ku qengjat blegërojnë ,

- Mu në faqe mali , ku shtëpitë tymojnë ...

- Mu në brigje shkëmbi – shtyllat elektrike ,

- Mu në ballë të odës – një “kuti magjike”,

- Mu në oda burrash – ku shtrohet mikpritje ,

- Mu në ballë t’ oxhakut – plak zemër fisnike !...

Dhe syri i kamerës prapë përmbi kodrinë –

Atje ku mësuesit mbjellin diturinë !

Me këngët e shkronjave –

Fëmijët rritën n’ këto male ,

Me krahë të shqiponjave

Dhe me abetare .

Dashuri në zemër –

Dituri gjithë fare .

Atje ku rinia –

Lëvrojnë diturinë !

Si lastarët rriten –

Këndojnë lumturinë !...

 

Kuadri i tretë :

 

Dhe ja –

Para kamerës sot:

Bujq  e  punëtorë ,

Brinjë e blegtorë ,

Arsimtarë e shkollarë ,

Teknikë e zyrtarë ,

Agronomë e mantel bardhë ,

Pilotë e ushtarë...

Të gjithë si në një fole –

Janë mbledhur tok !

Mbi faqet e mia –

U rrokullisën ca  lot !

Lotët rrokullisen –

Nga vala e mallëngjimit !

Nuk janë lot të dhembjes ,

Por janë lot të gëzimit !

Prej kënaqësisë që ndjeva –

N’ këtë rrugë të përparimit !

 

Kuadri i katërt :

 

Syri i kamerës ,

U fut ndër zabele –

Një bari me fyell

Dhe një tufë me dele !...

E shikoj me ëndje ,

Grigjën, atë bari –

Ashtu si dikur ,

Unë kur isha fëmijë !...

 

Kuadri i pestë :

 

Kamera pa u lodhur ,

Mbi male trupon –

Çdo gjë më të bukur ,

Syri i saj xhiron !...

Dhe ja Xha Bajrami *1)

Me një plis dhe shall –

Fare “pa koncept”,

Ai i flet ca fjalë !...

Me jone burrërie ,

Që shkrepnin si strall !

Syri vërr s’i bënte –

Këtij burri të rrallë !

Fliste për t’ kaluarën –

Sa shumë janë munduar !

Për luftërat me jetën –

Që kanë përjetuar !...

-Por , qe sot kuadro ,

Kem prej çdo strukture

Dhe shumë shpejt e reja –

Do t’ shkelë mbi t’ kaluarën !...

Fjalët e këtij plaku ,

Që s’i trembej syri –

Me mjeshtri i plotësonte

I riu – Zijadini *2) ,

Duke fol  për planet

E  një transformimi !...

Ai fliste me gjuhën

E zemrës së popullit ,

Që ta shohin dritën

Banorët e këtij truallit !

Për ambiciet , aspiratat

E t’ riut  dhe plakut ,

Me gjuhën që flasin

Burrat e Gollakut .

 

Në oborr të shkollës –

I bien ziles Selmani !*3)

Para mikrofonit –

Veteran Limani !*4)

Nxënësit  seç po nxisin –

T’ rreshtohen n’ oborr !

Shiko mësues Latifin *5) –

Me ditar në dorë !

Përballë shkollës s’ vjetër –

Një godinë e re ,

Lëshon shtat mbi male ,

Shkrepë dritë e hare !

Flet me admirim –

Drejtor Milazimi *6) :

“Me hapa gjigant ,

Po shkojmë kah arsimi !”

Të shëndoshë si molla –

Ngarendin fëmijët !

Shikojnë  kah kamera –

Nuk ia  ndajnë shikimet !

Në kokat e tyre ,

Ëndrra lindë për herë –

T’ bëhen kameramanë ,

Gazetarë, spiker !...

Të bëhen teknikë,

Minatorë, shoferë,

Të bëhen pilotë,

Doktorë , inxhinierë !...

Ëndërrimet e tyre –

Synim kah dituria !

Që në një të ardhme –

Të shkrepë dritë Malësia !

Dhe prapë një grusht lotësh

Mbi faqe rrokullisa –

Kur i pashë rrugicat ,

Hapat ku i nisa !

Aty ku fillova

Të luaj e këndoj ,

Aty ku fillova

Të shkruaj e lexoj .

Aty  nën dritë prushi ,

N’ atë kasolle  me kashtë –

Ku prindërit , mësuesi ,

Gjithmonë më kanë dashtë !

 

Më Njëzet të Prillit ,

Në Tetëdhjetë e Gjashtë –

TV – reporteri ,

Bënte reportazh !

 

*****Sqarim :

Këtë poemë , në shenjë kujtimi dhe nderimi , ia kushtova fshatit të vendlindjes sime , me rastin e shikimit të një reportazhi ekskluziv në Televizionin e Prishtinës (TVP), të përgatitur nga gazetari Bajram Smakaj , për emisionin “Bujku”, të emituar në TVP, më datën 20 Prill 1986 .

Ishte hera e parë që shikova nëpërmes ekranit publik  televiziv , një reportazh aq të bukur kushtuar fshatit tim – Tugjecit  dhe emisioni i parë që u realizua në trevat e Malësisë së Gollakut .

*1)  Xha Bajrami – ishte Bajram Pireva , shitës në shitoren e fshatit Tugjec .

*2) Zijadini – ishte Zijadin Krasniqi , ofiqar i Zyrës së Vendit në Bashkësinë Lokale të fshatit Tugjec .

*3) Selmani – ishte Selman Kosumi , punëtor ndihmës i Shkollës Fillore të fshatit Tugjec.

*4) Limani – ishte mësues veteran i Shkollës Fillore të fshatit Tugjec .

*5) Latifi – ishte Latif Krasniqi , mësues në Shkollën Fillore të fshatit Tugjec .

*6) Milazimi – ishte Milazim Matoshi , Drejtor i Shkollës Fillore të fshatit Tugjec .

Më 20.04.1986 .  

Demir Krasniqi