Nebi Dragoti: Përgjigje për dashurinë

NEBI DRAGOTI

 

PÊRGJIGJE PÊR DASHURINÊ

 

Poemë

 

l-

Dhoma ime kubike sa një kabinë,

brenda shkruaj unë

që botën se shoh me syrin meskin.

 

Ngre këngën

me forcën e zërit në zenit,

fjalën e zjarrtë të zemrës

e ngre për njrinë.

 

E di:më mungon një,

e di:më duhet një shoqe e mirë

ta shohim jetën drejt e në sy,

krah për krah si dy zogj

në një çerdhe

ta bëjmë jetën të lumtur të dy.

 

Kështu e nisa poemën,

po ti mos u tremb;

si kalit ia shtërngoj frerin,

dashuria para të ecë !

 

I bindem e bindu dhe ti

duke qëndruar korrekt:

ka rregulla jeta,

jeta ka ligje

objektivisht

për njeriun

siç ka dhe për shpendë,

(shpendët kanë instikte,

njeriu ka ndërgjegje)…

Mbaje mend

e mos u tremb,

mos u tremb,

kësaj t’i qëndrojmë korrekt!

 

ll-

Zogjtë më çuçurisin në xham

me zëra melodik;

e kuptoj gjuhën e tyre si mors

dhe shkruaj vargje lirikë:

thyej koncepte,

shtërngoj nofullat

e bluaj sentimente,

sepse, sidomos sot,

në shekullin  XXl

qënka koha e tillë…

 

Hej, e kam dhe me ju , poetë,

mbi shfaqe plagësh shoqërore,

drejtojeni edhe ju penën bajonetë!...

 

lll-

E xhvesha dashurinë,

u fola zogjve në xham,

me gjuhë zogjsh u fola

sigurisht,

më dëgjo edhe ti:

dashke jetë të gatshme,

Esmeraldë,

Esmeralda  de-li-ka-te?!

 

Ka filozofi edhe dashuria,

ashtu siç ka jeta,

por kjo duhet njohur mirë,

duhet veçuar nga dashuriçkat e lëpira,

nga dashuriçkat e liga

arnuar me intriga,

që lidhen sot buzëbukur

e ndahen nesër buzë shëmtuar

me lotë,

se nuk gjetën jetën delir,

se nuk gjetën ditët e lumtura.

 

Lumturia s’është livadh me lule,

ku të shtrihesh e qetë

e të shikosh hënën që vozit

duke qënë në këtë univers

thekshëm një parazit…

 

Esmeralda,

delikatja Esmeralda,

fushë me zëmbakë e karakafte

s’është jeta,

nga qielli nuk vinë të mirat,

Esmeralda,

nga qielli veç yje bien,

nuk bien thasë me para !

Ti  fry,

erë e rreptë e mendimit mbi të,

e mendimit real e parimor

mbi të shfry!

Gris !

Fshi !

Rregullo ç’nuk është dashuri !

 

lV-

Vargje , kërceni nga poema,

dilni në rrugë si erë dhjetori,

pastroni ndjenjat,

ç’nuk është njerëzore

shkallmoni,

horizonteve gjëmoni!

 

Unë pastroj veten,

(duhet lartësuar figura e njeriut),

mbeturinat i largoj,

i përze

si bujku bimët e egra

në parcela nuk le.

 

Esmeralda,

kështu duhet të bësh edhe ti

po qe se do

të bësh me mua dashuri,

koncepte kundra jetës

gris,

fshi !

 

V-

Janë mbushur seancat e gjykatave

me divorce,

me urrejtje fëmijësh

lemeri:

“O nënë,

o baba,

ku më le !”

Me lotët çurk

Lahen pllakat…

 

Divorceve sus,

sus dashuriçkave,

stop,stop, stop,

që të mos lindin

e rriten fëmijë

jetim,

fukarenj,

harbut !

 

Vl-

Përjashtë

loz muaj i parë i pranverës,

ulet mbi tastjerë muaj mars,

me blerimin vallen e shpejtë hedh.

Ooo,sa bukur, sa bukur , Esmeraldë,

ka rregulla dhe lulëzimi pranveror,

a e sheh?!

 

Ja, mendueshëm rri unë,

mbush vija me rezervën blu mbi letër

me dorën mbi ballë mbledhur grusht.

 

Ja , vjen Esmeralda,

e njoh nga kërcitja e takave të gjata…

Ja, më del para, Esmeraldë:

unë, shpirt njeriu, të buzëqesh

mes ajrit të llagartë.

 

Mos m’i  përdrith buzët,

të buzëqesh ty, Esmeraldë !

Mos më kërko të kem pasuri,

miliarder të jem:

jam unë që jam:

shpirt punëtor,

i ndershëm,

i thjeshtë,

gazmor.

 

Dashuria jote dhe imja bashkë

a s’janë më i madhi kapital?!

Ty, të pyes ty,

përgjigjmu , Esmeraldë!

 

Fëmijtë t’i rrisim të dy

si pëllumba

me plot dashuri,

Esmeraldë,

më shih drejt në sy,

rrugëve mos të ketë,

fëmijë

lypsarë,

endacakë!

 

Kapital është të duash njerinë,

të duash dashurinë e sinqertë,

ky është progresi social,

ky është progresi më i mirë,

që kurorëzon dashuria në jetë,

merr formë dhe kurorëzohet

lumturia e blertë,

e vërtetë.

 

Vll-

Nder flatrat, moj pranverë,

se kështu të desha;

drurë, fusha, male

bleroni,

blero, ti jetë,

lulëzofshin dhe dashuritë

plot shëndet!

 

Nëqoftëse nuk vjen tek unë,

kështu siç jam Esmeralda;

unë ju betohem:

as desha të krekosem para jush

që ndonjërën ta bëj për vete

me proçkulla,

vajza!

 

Artificet i urrej,

sharlatanizmat,

mashtrimet gjithashtu:

njeri,

njeri,

të jem në jetë!

 

Esmeralda, nëqoftëse s’të pëlqen,

dije, në jetën time:

pështyj e urrej

lodërzat dashuriçka

që ngrihen sot

si flluska sapuni

e çbëhen nesër paturpësisht.

 

Paçavuret,

dashuriçkat

t’i fshijmë si plehërat

siç i degdis,

i syrgjynos

era.

1986-2016.

Shënim: Esmeralda është emër i trilluar.