E merkure, 09.10.2024, 10:46 AM (GMT+1)

Kulturë

Petraq Kolevica: Vigani që prehje nuk gjeti

E merkure, 24.02.2016, 08:33 PM


PETRAQ KOLEVICA:

VIGANI QË PREHJE NUK GJETI

Për kujtim dhe nderim

“Epikut më të madh të shekullit”, At Gjergj Fishta!

Një frat të pafat po tërhiqnin me dhunë.

Në terrin e natës, nja katër spiunë,

E nxorën nga burgu, ku hoqi sa mundi.

Tani, më të keqen, do hiqte së fundi.

E shanin, e tallnin, gjith’ rrugës, parreshtur,

Sa vajtën te varri në kishën e heshtur.

Atje ishte varri, ku prehej poeti,

Vigan’ i lahutës që prehje nuk gjeti.

Dhe frati shpejt puthi një gur të llustruar,

Kur pa përmbi të - At Gjergj Fishta - të shkruar.

O frato, - i thirrën, - na kazmën dhe bjeri,

Shkallmoje krejt varrin me pllaka mermeri!

“Ky varr, ba m’u prish, ka m’u prish dhe Shypnia”.

Dhe ra, pushtoi varrin me krahët e tija.

Po horrat e çuan, e shembën me grushta

Dhe varrin e prishën me kazm’ ata pushta.

Tani, frat-o, jepi, gërmo shpejt e shpejt

Dhe eshtrat e varrit këtu nxirri krejt.

Dhe frati gërmonte, ç’të fliste më kot?

Dhe eshtrat që nxirrte i lante me lot.

I nxori të gjitha, po kafka ku ish?

Kërkoje! - i thirrën, - kërkoje sërish!

Dhe frati gërmonte me thonj e me duar

Që mos të dëmtontë at’ kafkë të çmuar.

Dhe ja ku e gjeti! Me gishtat e mpirë,

E ngriti, e puthi dhe ngeli i ngrirë.

Si dridhej në duar kjo kafk’ e poetit!

Figura e fratit - fantazm’ e Hamletit.

Tani, frat-o, futi kokallat në thes!

Dhe frati i fuste ngadal’, me kujdes.

Dhe thesin ata përmbi shpinë ia vunë.

Rrëshqanthi e shpunë tek ura mbi Bunë.

Tani, o frat, flaki kokallat në lumë.

Këtë, jo! - tha frati, - këtë s’e bëj unë.

Si the, mo! - i thirrën, - si the ti, mor qyq?

Po frati s’përgjigjej se po bënte Kryq.

Këputi një shkelm, të dëgjojë, idioti.

Po frati s’dëgjonte se lutej te Zoti.

Dhe qentë e tërbuar s’duruan më shumë

Dhe kockat dhe fratin i flakën në lumë.

Dhe ikën të qeshur e duke nxituar

Të merrnin shpërblimin për krim’n e shëmtuar.

Po ndërsa fundosej kufoma e fratit

Agimi zbardhonte nga pas Rozafatit.

Dhe uj’rat e Bunës vërshonin, ushtonin,

Poetit dhe fratit lavdin’ i këndonin.



(Vota: 2 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora