Murat Gecaj: Takim me Akademikun Alfred Uçi

Nga e majta: Prof.A.Uçi e M.Gecaj (Tirane,21 shkurt 2016)

Skicë:

TAKIM TJETËR MBRESËLËNËS, ME AKADAMIKUN ALFRED UÇI…

Nga: Murat Gecaj

1.

Kishim kohë pa u parë me prof.Alfred Uçi-Akademik, personalitet i shquar i shkencës, arsimit dhe kulturës shqiptare. Për herën e fundit ne u takuam në ceremoninë festive dhe të bukur të 85-vjetorit të ditëlindjes së tij, organizuar në mjediset e Hotelit “Tirana” të kryeqytetit. Pastaj dihet që erdhën festat e fundvitit, pati ditë me shira e të ftoftë, pa përmendur dhe ndonjë ankesë tonën shëndetësore. Kështu që ne shfrytëzuam bisedat telefonike, për t’u informuar për njëri-tjetrin e familjet tona, për t’u çmallur dhe për të treguar ndonjë punë tonën ose për të folur për botimet e radhës. Në rastin konkret, ishte ai që më kishte dhënë njoftimin e gëzuar të botimit të dy veprave të reja.

Kështu, gjetëm pikërishtr ditën e sotme për t’u takuar dhe për të pirë kafë bashkë, në lokalin “Ufo”, prapa Muzeut Historik Kombëtar. Në vendin e caktuar shkova më pare, me autobusin e linjës dhe, po kështu, ai nuk u vonua të mbërrinte me autobusin e Tiranës së Re, që nga banesa e tij, në afërsi të Librit Universitar. Përmes dritareve të lokalit, vërejta se ai ecte me trupin drejt dhe duke pare me kujdes, nëse ndodhesha në verandën e lokalit, se ishte mesditë e aty binte dielli. Por zgjodhëm më mirë qëndrimin në dy kolltukë brenda, ku zhvilluam një bisedë të kandshme e të paharruar, si gjithnjë më parë.

2.

Kërkoj ndjesë që e “prisha” pak radhën e tregimit tim. Se, së pari, miku im shumë i nderuar më zgjati një qeskë kartoni, ku brenda kishte dy dhurata simbolike, për mua e bashkëshorten, nga e shoqja, Rozeta, me të cilën kam qenë në një kurs të degës gjuhë-letërsi shqipe, në fillimet e Universitetit të Tiranës. Ndërsa vetë më dorëzoi dy dhurata tjera të bukura, me të cillat e pasurova fondin e bibliotekës familjare. Janë librat më të rinj të prof.Alfred Uçit. I pari ka  titullin                                                                      domethënës: “Esse dhe etyde filozofiko-estetike (Tiranë, 2015). Libri përmban 451 faqe, shoqëruar me disa fotografi; hyrjen  e ka shkuar shkrimtari i madh Dritëro Agolli, ndërsa redaktor është Eni Myrtollari dhe paraqitja grafike është realizuar nga Ulinda Selenica. Në pjesën e brendshme  të librit pata kënaqësinë të lexoja shënimin dashamirës të prof.Alfredit: “Muratit, mikut tim e kolegut, me shumë respekt dhe vlerësim për gjitshçka, që më është dhe bën: Alfredi, Tiranë, 21.II.2016”.

Libri tjetër, që më dhuroi prof. Alfred Uçi e ka titullin: “Jani Vreto dhe Rilindja Kombëtare” (Tiranë, 2015) dhe është botuar nga Akademia e Shkencave të Shqipërisë. Përmban 450 faqe, në 6 pjesë, me rerdatore dr. Albana Velianj, recansentë prof.Emil Lafe e prof.Ymer Çiraku dhe me realizimin kompjuterik nga Enkelejda Misha.

Duke kërkuar mirëkuptimin e lexuesit, përsri po tregoj këtu se çfarë ka thënë prof.Alfredi, në kushtimin e tij për mua: “Muratit, bashkudhëtarit  tim në disa troje shqiptare, me vlerësim për palodhshmërinë  e tij, dashamirësinë, aftësinë prej një gazetari të talentuar dhe ndjenjat e sinqerta patriotike. Me mirenjohje: Alfredi, Tiranë, 21.II.2016”.

Të dy këta libra janë shoqëruar me titujt e shumë të veprave, që ka botuar ky autor  prodhimtar, numriiI të cilëve u  afrohet të tridhjetave. Është e kuptueshme se, që të flasësh për prmbajtjen dhe të bësh analizën e këtyra librave, duhen faqe të tëra. Ndërsa, po mjaftohem vetëm me pak fjalë, që ka shkuar Dritëro Agolli, në librin e parë: “Ndërtesa e shoqërisë, në çdo kohë, është mbajtur nga disa kolona. Kur ndonjëra prej tyre plasaritet dhe rrëzohët, atëherë kjo ndërtesë fillon dalëngadalë të dobësohet dhe të lëkundet. Kolona, që e mbajnë shoqërinë, unë do t’u thosha atyre njerëzve të shquar, që kur nuk ndihen dhe nuk duken  në shtyp,  në libra, në publik  apo në rrugë, shoqëria e vë re mungesën e tyre dhe pyet: “E keni parë filanin?” Një ndër këto figura, që pa e tepëruar do ta krahasoja me ato kolona që përmenda, është Alfred Uçi, për  të   cilin shoqëria nuk ka pyetur: “Ku është Alfredi?”, por “A e lexuat Alfred Uçin?” Këtë nuk e them i dalldisur nga patetizmi apo “i dehur” nga vera e simpatisë së një miqësie të hershme , por i nxitur vetëm nga një e vërtetë, që e shohin të gjithë”.

3.

Tani po e kuptoj, që u largova paksa nga titulli i këtij shkrimi, pra “skica”, që doja të shkruaja për takim e ngrohtë dhe mbresëlënës, me prof.Alfred Uçi-Akademik. Nuk dua të zgjatem këtu, po përmbajtja e bisedave tona ishin jo vetëm librat tanë, udhëtimet e përbashkëta të disa kohëve më parë, me librin e tij “Petro Nini Luarasi”, në Shkup, Prishtinë e Ulqin dhe, së fundi, në Pogradec, por dhe për miqtë tanë, që kemi njohur e takuar, si në Shqipëri e trojet shqiptare, por dhe nga arbëreshët e Italisë etj.

Minutat kaluan shpejt dhe ne, si shpesh herë më parë, fiksuam bashkë pak fotografi, që do t’i kemi një kujtim të paharruar. U ndamë me premtimin, se përsëri do të pimë kafe bashkë, tashmë, në afërsi të shtëpisë së tij, kur po troket dhe pranvera, me aromën e luleve të saj dhe diellin jetëdhënës.

Deri atëherë: Shëndet të mirë dhe me sa më shumë jetëgjatësi, me mbarësi e krijimtari, gëzime e lumturi, vetjake dhe familjare, shumë i nderuari prof. Alfred Uçi!

Ballinat e dy veprave, nga prof.Alfred Uçi…