Gjon Markokaj: Jeta - si vetë natyra

JETA = SI VET NATYRA

 

CIKEL POETIK NGA GJON MARKOKAJ

 

ME GËNJESHTRA S' KA RILINDJE

 

... !

Detyra është nderë, jo privilegj

Njerzit poshë , po u duken, t' vegjël

Kjo s' është rilindje vetëm ZHGËNJIM

... !

Kjo nuk shkon o,o, "t' lumet parti"!

Po vazhdoni, me nji "bilanc t' keq"

Me rrotacion ndryshohet pushteti ..,

-- "Çfarë zën gjarpëri, ujku s' e han "

 

- O pushtetarët e Vëndit Tim,

Popullin, kështu po e dehni !

-- "Shteti i parë punoi keqë" ...,

S' është burrni; m' u ra përsëndëmi

 

Sa larg jeni, nga RILINDJA

Barometër, është ndryshimi

Kini mbetë, me do fjalë t' vjetra

-- Më gënjeshtra s' ka Rilindje !

 

Po i hupni rrolin rrotacionit...,

T' majtë e t' djathtë, ''t' mirë e t' këqinjë''

Specialisti, inxhinieri, profesori

Duhet mbajtë e s'  duhen braktisë!

 

Eshtë koha, o, populli im

T' i votojmë, t' mirët e t' aftit

-- Nëse themi, do t' rilindim

T' i largohem militantizmit...!

... !

Detyra është nderë - jo privilegj

Njerzit poshtë, po u dukën, t' vegjël

Kjo, s' është rilindje vetëm ZHGENJIM...

... !

 

 

FRUTI I PUNËS T' PASQYRON

 

Lule çelin çdo pranverë

Pavarsisht nga dimri i ftoftë

S' i zëmrohen motit keq !

I marrin vlagën e lulëzojnë

 

Bukuri ... gjithçka përtrihet

Sythet çelin dhe gjëlbrojnë

Lulëmerdhokullat, delin t' parat

Çelin thanët  si qylim i verdhë

 

Plotë me vathë, mbushen lejthijat

Edhe shelgjet, kajzë lëshojnë

-- Aromë japin manushaqet

Dalin bletët e nektarë bashkojnë

 

Lart n' male kurë  bora dejet

-- Mbushen rupat luleborë....,

Si qylim shëndrisin lëndinat

Thëllënxat rrupave, pupthi kërcejnë

 

Këndojnë bilbilat, lakut bjeshkës

Nëpër pyje, kudo në male

Zogjët bukur ja thonë këngës

Kafshët e pyllit dalin prej zgavre

 

Orë e zana e shtozavalle

Hedhin valle, n' dritën e hanës

Në Lenditë, mbi Thep t' Shipevet

Ato t' Malit, ja marrin gëngës

 

Ruaju, natën "Logut t' Zânavet"

Atyre t' malit, mos u prej rrjeshtin

Me hecë natë, me shumë kujdes

-- M' u ruajt, mos me ra, në t' hasun!

 

Në mëngjes, sa zbardhë agimi

Ngrohtësi epë dielli i pranverës

N' lisat pyllit këndon turreci

S' largu, vjen kënga e qyqës

 

Me pasë kujdes çdo pranverë

Pa këndue qyqja, n' mëngjes

M' e hëngër nji kashatë bukë !

"Me t' mujtë qyqja thonë është keq"

 

Në mëngjes, sa lindë dielli

Punëtorët nisën për në punë

Këngë të bukura, përcjell pylli

Barinjët tufat, n' kullotë i çojnë

 

Punëtorët, n' ara nisin punën

Kurë djerësiten, ndiejnë kënaqësi

Fruti i punës, të pasqyron

... -- Të sjell vlerë e begati

 

 

VARGU I POEZISË

 

... !

Këtë, s' e thashë unë

e pat thënë, Maliqi motis:

-- "Më mirë nji herë jo,

se kic - kic gjithë ditën"

... !

Si drita ujtë dhe ajri

E jeta që e dashuron

Eshtë vargu i poezisë

Ai, zëmrën ta ledhaton

 

Kur zbardhet e verteta:

-- Dashurohet zëmra

Shpirti paqëtohet ...,

-- Defrehet mëndja

 

-- Vargu gjëndet te ata

Që s' e mëndon njeri:

-- Të njerzit e thjeshtë....,

E gjën, në shumë shprehi !

 

"Pohja e johja, thonë jânë çare "

-- Dashuria, më e bukur

Është dashuria, për t' vertetën

Fjala, m' e bukur është: fjala "jo"...,

 

Fjala " jo " , tregon t' vertetën

Prandaj ruhet shprehja:

"Mate fjalën e thuaj: "po " ose "jo"!

Nëpërpohen, "triblon gënjeshtra"

 

''Po'', na thonë:  s' dalin t' verteta

S' e mbajnë fjalën që e thonë!

-- Fjala "jo", është e verteta...

Ajo, mbetët: m' mira fjalë ! !

...!

Këtë, s' e thashë  unë

e pat thënë, Maliqi motis:

-- "Ma mirë nji herë jo,

se kiq - kiq gjithë ditën"!

... !

 

 

JETA ËSHTË DASHURI E VERTETË

 

Jeta, vjen si vetë natyra:

Me gëzime e hidhërime ,

skamje durim e vuajtje ...,

Ndonjëherë, të vjen si dramë,

të cilën duhet, m' e përballue

 

Jeta është: mal që s' thermohet

-- Eshtë m' e ëmbël se vdekja

Jeta është: dashuri e vertetë !

"Ndjeshë ku iksha e jo ku metsha" !

 

Ruajni fjalët e t' parëvet:

"Ikni së keqës; përçafojeni, t' mirën" !

-- "Ruaje gjuho kryet"... !

"Çfarë t' bjen dekiku, s' ta bjen shekulli" !

 

 

ZËMËRBARDHI ËSHTË NJERI

 

"Zëmërkeqi" e t' tjerë shejtanxhi

- Ja kalojnë edhe "djallit" vetë

Janë "shpirtëkëqinjë e zemërzi"...,

-- N' ata Zoti mos t' përpjektë !

 

Zëmërbardhi, është njeri !

-- Ai s' të pret në besë

Vdes me ty e s' njeh trathëti

Gjithënji  e tregon, t' vertetën...,

 

Ka njerëz "mashtrues dhe intrigant"

-- Edhe "luciferrit", ja kalojnë!

Janë t' "krymbur" e s' shikojnë përpara

-- Edhe shtetin po e pëngojnë !

-------------------------0-----------------------

-Per ZemraShqiptare, nga Tropoja, Dhjetor 2015-