Vera Istrefi: Shiu i fundit

Universi poetik i Vera Istrefit

Vera Istrefi

Shiu i fundit

 

Shiu i fundit

Ka ardhë pranvera

Do vesh fustanin e zi

do të vij të çoshja e zakonshme

ku dhe pema përballë lëkundet.

Mos ke frikë.

Me të dalë dielli

fustani do të shndrisë

e gjethet e pemës

s’do të dridhen

2

Shiu i fundit

m’i ka lagur flokët

Koka më është rënduar

Mbetem në vend

Koha është duke vrapuar

3

Koha

në rrugën e saj më hedh

me vizionin e vdekjes së afërt

në ecje

4

Mbrëmja

e veshur me mantelin e padukshëm

hesht mbi rrugë

Unë

rënduar nga heshtja

eci

Marr me vete copa betoni

që s’më lënë të qetë

për asnjë çast

Shpirti s’njeh kufij kohore

prej mbrëmjeje

Kufij tokësorë prej betoni

Ndaj

fluturon e s’di ku shkon…

5

Sytë,

vetëm syve ua kam frikën

e s’mund ta fsheh vetveten

6

Mua,virgjëreshës

po më pikojnë gjinjtë

Në mungesë të foshnjes

nuk e di ç’dua

7

Qirinjtë e gëzimit po shuhen

Të urrej,

pse të dua marrëzisht

pse më mbyt tinëzisht

me pabesinë tënde

8

Ritual

Në mëngjes:

një kafe

Në mbrëmje:

një kafe

Kafeja greke

e vetme me bollëk

në qytetin tonë

9

E ruaj puthjen tënde

në anën e majtë të qafës

Ky nishan i zi

më kujton

të bardhën puthje

10

Në të vetmin çast

më erdhën në mendje dy vizione:

i dashurisë dhe i vdekjes

11

Nëse s’të takoj

do të pres në botën tjetër

S’do të trembem nga erë e vdekjes

Nëse s’të takoj as atje

vetëm atëherë

mendo se kam vdekur

12

Shi malli kam në shpirt

Shpirtin e grisur bart

Plagë të padëshirueshme

13

Sot

edhe zogjtë fluturojnë hutueshëm

14

Eci poshtë zogjve

përkrah njerëzve

15

Jam e vdekur në këtë mjedis

ndjej

kur jam e vdekur

16

Paskam bërë mbi letër

njolla të pakuptimta

Njolla-lot mendimesh

17

Do të jepem e tëra

me po atë forcë

me të ciën s’do të të jepesha kurrë

18

Të isha pikëz shiu

të lag pak tokë

vetëm toka të mos më lagë

të shembej diçka nga unë mbi botë

19

Gur varri të të bëhem

lermë të bëhem për ty

20

Sytë e tu lodrojnë mbi gjinjtë e mi

Sytë e mi pështirosin sytë e tu

21

Zvarrë paske tërhequr këmbët

Gjer në sosje të kockës

Thërrimet e kockave

Ende s’i di ku kanë mbetur

23

Të kam borxh

-puthje

-pritje

-ëndërr

-dhimbje

-dashuri

Sa jetë kam unë?

E tëra po të jepem!

24

Të përbuza

jo për të thënat…

Për të pashprehurat

25

Më merr

paimagjinueshëm diçka

Vështirë e kam t’i vë emër

Duke imituar të tjerët

them

më merr malli për ty

26

Ngado më ke ndjekur

shpirtin ma copëtove

hije e mjerimit

27

M’i ke lënë buzët në gjysmëputhje

e mua

Më ke lënë

gjysmëvdekur

28

Nuk pres

Vetëm të lind

Të vuaj

Të vdes

29

për ty s’dua të jem

Lady Makbeth

Megjithatë

e çmendur jam

se dyluftoj me veten

e shpirtin e zbeh

30

E përditshme

Çdo ditë gënjej veten

Me vezullimë

Që shkëlqejnë gënjeshtërt

31

Nën jorganin e qefinjtë

mbarset koha me shpresën e ngrohtë

Do ta festoj pranverën që vjen

32

Cilëve tu jap të drejtë:

Të penduarve-vdekur

Të gjallëve-marrosur…

33

Miza lodron mbi pjatat e palara

Unë

qaj për shpirtrat e pashpirt

34

Në sallonin

e vetvetes time

mbeta thjesht

shërbëtore e huaj

35

Kam ecje të trishtë

Thonë e kam natyrën kështu

Vetë…s’di ç’të them

36

Më parë

s’mendoja për krisma qelqurinash

e buzëqeshje të shtirura

Sot

nuk e di ç’kam

Grindem dhe me veten

Vetëgrindja

i vetmi rrafsh pasqyrimi

për mua

37

Asgjë s’u dëgjua sonte

Veç një përplasje gotash

38

Diçka

të papërsëritshme pati e djeshmja

të paqenë tek e sotmja

Jam në mjegull

Vërtet jam ajo që isha dje

apo linda sot

bashkë me ëdrrën e së djeshmes?!

39

Thonë:

Në fytyrën e të vdekurit

lexon lamtumirën

Këtë gjë

e lexoj

në fytyrën e të gjallëve

si e vetmja gjë që i lidh njerëzit

40

Më ndjekin sytë hirtë

Unë i shmang

Veç me sytë e mendjes

i vërej sytë e hirtë

41

Vrapoj drejt lindjes

Nxitoj drejt vdekjes

Si qenie mitologjike

Mbi shpinën e fatit

42

Lulëmirës

-Vogëlushes së Kosovës që erdhi në

Kukës në ditët e dyndjes tragjike-

Lulëmirë

Nuk t’i shoh sytë

Veç copëzat e tyre

Si copëza kristali

22 maj 1999

43

Pranvera nuk filloi

As nga qielli

As nga toka

2 prill 1999

44

Vetmia

në gjysmëdremitje

Lodron para syve të mi

Poezia

45

Femrat në sy kanë lot

Loti për mua është luks

46

Vitet kalojnë e plaken ngadalë

Mbaron pritja…

47

Çarçafi i zhubrosur

provë fajësie

e paqfajësie njëkohësisht

Këputja jonë

prehet mbi te…

48

Zakon i hershëm

Më tërheqin vëmendjen

për thembrat e këpucëve

Rruga ime…

s’mund të eci ndryshe mbi ty

49

Bëni kujdes me mua

Një fill kam mes dashurisë e urrejtjes

50

Ti flet

Unë shoh të kuqin e buzëve të mia

Përgjatë buzëve të gotës

51

Llaku i rënë nga thonjtë

më trishton

Si ëndrra ime

52

Nën qepallat e mi atë përlotura

të zvarris

e s’ngopem së të ndëshkuari

53

Në mbrëmjen e vallëzimit

vathi më mungon

humbur në përqafim