Shahin Ibrahimi: Me hapin e kohës

Shahin Ibrahimi

 

Kërkoj ndihmë

 

Mënçuri me përunjësi po të kërkoj

Heshtja me durim po më bën rob të saj,

Më kthe besimin që vetveten të mbroj

Që sytë veç me diej ti laj.

 

Udhëtar i fjalës, apo dashnor i heshtjes

Të ledhatoj Hënën, apo ti këndoj brengës,

Vetmia ngadalë po më bën pjesë të vetes

Më humbi adresën, që të çon drjt shpresën.

 

Si shoh dot më në sy prindrit fukara

Shoqëria më burrërroi, jeta më hapi sytë,

Durimi dhe arsya mu afruan e më than

Ata që më ndihmuan, pafshin vetëm dritë.

 

Më qëndro përpara të të kem si vegim

Një jetë pa andralla këtë ëndërroj,

Largohu ti tmerr, dhe ti zi pa kuptim

Djersën që del nga krahët, dua të shijoj.

 

Mbas vdekjes, të kem një varr si të tjerët

Të më kujtojnë në bizeda vetëm për mirë,

Të bëhem vegim dhe idhull për të mjerët

Të fitojnë besimin, që dhe ta të ndrijnë

 

Me hapin e kohës

 

Jeta është lumë që s`ndalet

Shtrati i saj ka dallgë e shkumë,

Trokasin zemrat ringrihen malet

Dhe zogjtë të ftojnë në një këngë.

 

Ti shikohesh në pasqyrë

Stë pëlqen fytyrë e sotme,

Me buzëqeshje pak të ngrirë

Stë shijon ajri i kësaj bote.

 

Pse ky trishtim në sytë e tu

Buzqeshja jote nuk ka jetë,

Asgjë s`ndalet duke lotuar

Çdo ujvarë ka bukurinë e vetë.

 

Mbrapa teje vij malluar

Pak pranverë të të dhuroj,

Mosha jote krahë shkruar

Duhet veten të krijoj.

 

Mos e shkri veten me lot

Mbarsu me ëndrrën dashuri,

Një trishtim fundos një botë

Puthja ngjiz emrin fëmi.

 

Të më ngrohë ky diell

 

Ska gjë që  kujtimet i kam të hidhura

Dhe brënda tyre ka veç trishtim

Ndjeja pabesitë që më jepnin të dridhura

Zemra e vrarë ngushëllohet me arsyetim.

 

Me shpresë drejtësie në pritje

Mendimet treteshin në hapat e gardianit

Zemra ushqente urrejtjen ibrite

Dhe pse isha pjesë e kurbanit.

 

Sa helm më mbollën këto hetime

Sa ankthe dëgjoi ky qiell

Flisni ju mure për të drejtën time

Qetsomëni të më ngrohë ky diell.

 

Si shi vjeshtor më rridhnin lotët

Se padrejtësitë lirinë rrëmbejnë

Çdo presja i nderron kuptimin fjalës

Pendimi do i gryejë, kur do mësojnë psenë.

 

Lirinë nën peshë mashtrimi mbrova

Dhe pse fajet e të tjerëve dhuratë mi dhanë

Më dënuan, pa më thënë ku unë gabova

Por në çdo çast mbeta krenar.