E diele, 28.04.2024, 05:25 PM (GMT+1)

Kulturë

Ferit Ramadani: Një damar i tokës

E diele, 29.12.2013, 08:06 PM


Ferit RAMADANI

NJË DAMAR I TOKËS

(Kështu më shkruan një xhaxha i mërguar)

Sa herë në shekuj shtrihet pranvera
Dhe blerimi puth çdo gjë e ngjallë
Ne të akullt mbetemi në shtigje
Ndonëse në zemër gurgullon një mall !

Dhe nuk derdhet grykave sikur lumi
Gurrë e tij në gjoks kurrë nuk shterrë
Vetëm n’çast kur thua i zu gjumi
Llavë e zjarrtë gurgullon poterë .

Jehon kujtimi në shpirt ndjejmë rilindje
Tek damarët në gjoks na trokasin
Por, ne mbesim sërish pa ditëlindje
Sepse : Shtigje të tjera në çdo anë thërrasin !

2.
Mos është shkruar njëherë e përgjithmonë
Fatin tone ta ndjekin a ta kallin ?
Por, ne mbesim në shekuj timonë
Dhe në jetë kurrë se ulim ballin!

Në largësi sytë tanë kërkojnë bardhësi
Të mprehur pishë çdoherë për vigjilencë
Në vendlindje padronët bëjnë dashuri
Dhe ngjiten në shtigje për eksperiencë !

Dhe, do të thuani : Nuk jeni të drejtë!
S’u ka ngel në zemër durim, dinjitet,
O nipa ! S’di sa keni vërejtë :
- Padronët në shpirt çdoherë kanë rrëmet !

3.
Diku hapen malet si krahët tanë
Tek kërkojnë të puthin me mall vendlindjen
Edhe ditët, muajt, vitet e shekujt
Në krahë – të gjallë e mbajnë Rilindjen !

Rilindjen ku mbeti shpirti i Naimit
(Ndonëse zemra si rrah në kraharor!)
Për ne mjafton që kemi sy të drejtimit
Dhe shkatërrojmë shekujt si minatorë !

Ndërsa tek ngjeshemi me mall në zemër
Shtigjeve e gjejmë në tokë – një damar,
Një krismë për birin kur e lind një femër,
- Mërgimi i vogël ! Do të bëhet fanar !
4.
Larg kujtimesh tona me mall ngjeshur
Ne trashëgohemi dhe meditojmë fëmijërinë
Ku e kaluam: Të zbathur,të urët,të zbehtë e pa veshur,
Dhe , sërish o vendlindje meditojmë pleqërinë !

Ndaj a ka ma rëndë se kur të pyesin
Fëmijtë që në shpirt e zemër janë të bardhë :
- Po kur do të nisemi? Atje na presin ?
- Ju përse jetoni këtu? Këtu përse keni ardhë ?!

Dhe, rrudhim krahët nga barra e pyetja
Se në grykë diç e fortë na mbërthen,
Në çast na kujtohet e madhe përmbytja
Dhe presim Agimin që ngadalë shpërthen …!


(Vota: 13 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora