Sejdi Berisha: Shëtitje shpirti është kjo...

Sejdi BERISHA:

SHËTITJE SHPIRTI ËSHTË KJO...!

Me ashk i vizitova madhështitë e Marjashit*

Nuk e gjeta pishën tek Shkëmbi Ujkut

Edhe lëndinën ku qethnim delet

Të reshurat e stinëve e kishin gërryer

Gurra te Stani i Madh kishte shteruar

Shtati i djegur kohësh i Lisit

Majë shpatit ishte shkapërderdhur

Vetëm thneglat dhe mizat

Zukatnin brenda trupit të tij pluhur

Kishin bërë strofull dhe ushqim

Kambanat e ogiçëve as varë në stan

Koritat e qumështit ishin mykur e çarë

Sheka ku milej qumështi

Ishte kthyer përmbys

Edhe tinarët pa djathë as mazë

Në torishtën e deleve

Kishin reshur bollushtra e hithra

U ngjita edhe njëherë lartë

Aty ku mblidheshim në flladin e mbrëmjes

Vetëm shëtitje mendjeje më kaploi

Vrapova tek Livadhi i Gjollave

As për ilaç gjurmë delesh as barinjsh

O Zot

Çfarë paska ndodhur

Apo unë paskam bërë rrugëtim të gjatë

Shëtitje shpirti është kjo

Këtë luks ma lejon vetëm zemra ime

Për t’më freskuar

Apo për t’mi helmuar damarët e gjakut

Me pikturën e jetës

Nëse e dëshiron kush këtë pikturë

Le ta ruajë kështu në vargje

Për t’ia rrëfyer dikujt përrallat e mia

Që mua

Sinqerisht më djegin e më madhështojnë

Tek Huni i Maxhupit në qafë bjeshke

U ula

Dhe si në shuplakë dore i shihja

Bjeshkët e atdheut tim plotë etje

Të ulura në gjak e me fjalë të pathëna

Përzier me besë e tradhti

Me dritë terr e ferr

Boronicat e mjedrat

Sikur ishin hidhëruar

Vashat as nuset tash nuk i mbledhin

Nëpër shpatijet e dendura me bredha e pisha

Isha eçtuar e përmalluar duke shëtitur

Te Gurra e Roshkodolit

Desha të freskohem

Por nuk kishte më ujë si përpara

Me lot e shova etjen...

*Marjashi – njëra prej bjeshkëve më madhështore shqiptare