Blerim Rrecaj: Dhjetor me borë

Dhjetor me borë

Nga Blerim Rrecaj

Dhjetori solli edhe borën me vete. E reshura e ngjyrëbardhë ra dy tri herë gjatë këtij fillimmuaji, pas të reshurave  ujcake e të lëngshme të shiut. Bora ra mbi shi edhe shpejt u shkri. Tash vetëm një shtresë e hollë e bardhë e saj rri e qëndron kulmeve ngjitur për tjegullat e tyre ngjyrë dheu të kuqërremtë, të cilën dita paksa e zbut e nata e forcon duke mbajtur ngjitur për to. Po të vazhdojmë me krahasime  borëbardha vazhdon të rri e varur sikurse ajo rri nëpër maje malesh të larta. Pas nëntorit jo aq të ftohtë klimatik dhjetori si muaj i dymbëdhjetë dhe i fundmë i vitit është duke vazhduar rrugëtimin e tij, dhe klimaterikisht është mjaft i ftohtë. Paralajmërohet se pritet borë( mbase prej javës së ardhshme)sipas meterologëve dhe të dhënave të tyre që qarkullojnë nëpër internet,  e neve na mbetet për të parë  e  mbase edhe për të biseduar se sa këtë herë ia kanë qëlluar. Bora sa është frymëzuese poashtu  edhe mbulon ambientin me të mirat dhe të këqijat e tij, ajri freskohet, e ngjarjet dhe temat e shumta e të shumëllojshme sikur i lehtëson pak nga rendësia e rëndesa  që rëndshëm resh mbi supet, mbi kokat e mbi qeniet tona. Ngjarje të ngatërrueshme vazhdojnë të ndodhin. Për të na u kujtuar romani “Bora” i Orhan Pamukut me atë mori ngjarjesh të pështira  në një qytezë diku në një skaj të Turqisë. Po tash të ndalemi në qendrat e skajet tona. Ec e dije se kush është fajtor, e kush është përgjegjës, kush kujt i bije në qafë me a pa të drejtë, kush kujt ia lë kile për shkak të brishtësisë së enteve a institucioneve, me kontrollorë mbi krye. E kam parë vetëm duke u reklamuar  komedia “Përgjuesi” e Adem Mikullovcit.  Bile tash kam një lloj dëshire për ta parë, për të shikuar se a po m’u lidhet diçka me  kryetemën e fundit. Për të cilën flitet , debatohet, pra për  “Aferën e përgjimeve”. Plus shto kësaj dhe gjërat tjera që mbajnë erë skandalesh që po ndodhin në ndërkohë. Dhe ngado që të vështrosh mund të hasësh në akuza dhe kundërakuza dhe vështirë është të thuash se kush ka të drejtë, gazetari, politikani, filani, fisteku… e pa dashur të hyjmë në vallen përgjithësuese mos vallë gjithë këta aktorë me emra profesionesh të ndryshme improvizojnë tash sa kohë në vend që ta kryejnë detyrën që u takon. Edhe themi se vetë situata po na imponon të jemi dofarë gjysmagjelash, a dofarë piper gjellash. E kujt t’i besojmë gazetarit që akuzon për kërcënimin që mori apo reagimit që bën “kërcënuesi”  për artikullin “joprofesional” të gazetarit.  Dhe po na del  jo pak problem me thonjëzat, kë ta vendosim brenda tyre, saqë do të dëshironim  që t’ia qëllonim  në përdorimin e tyre. Diku diku këtë edhe nuk e kemi dhe aq problem por të flasësh është më së lehti, ose ç’vlerë do ketë fjala që nuk zgjidh asgjë… e shpeshherë  ngatërron shumë gjë…Sa për të na u kujtuar Dritëro Agolli i cili me sa duket dikur nga viti 1997 ka  thënë se e dua një Shqipëri më të qetë ku gazetarët do të kenë më pak punë e më pak tema për të shkruar sa u përket skandaleve të shumta që janë duke ndodhur e duke qarkulluar. Dhe e mira e së mirës të ecësh ndonjëherë, duke ndjerë ftohtësinë  e duke mbajtur veshët me duar. Të takosh e të ndërrosh ndonjë llaf me ndokë për ato që të vërtiten nëpër kokë, eh sa shumë gjëra që na vërtiten… A të hedhësh vështrimin mbi zogjtë e mbledhur degëzave shkurreve skaj oborreve të cilët ndjejnë dhe kështu në njëfarë mënyre sfidojnë të ftohët, sado që ata dikur para ca muajve ndjenin të ngrohtit e bile bile edhe cicërinin mbi kamionë të firmave ndërtimore… Të ndjesh e përjetosh ndonjë  fiatje bore dhe të shohësh borën që ka filluar të bije edhe nëpër portale të internetit… Borë në dhjetor, ose nëse na lejohet të luajmë (pa  bërë ndonjë sherr të madh) me fjalë mund të themi se paramendoni që të bije borë për dhjetë orë, qoftë për të gjithë muajin apo vetëm në një ditë të tij…