Mendime
Pirro Prifti: Siria - ose përplasja SHBA me Rusinë
E diele, 23.09.2012, 06:15 PM
Siria – ose
përplasja SHBA me Rusinë për dominim
Nga Pirro Prifti
Lufta 18 mujore civile në Siri e cila ka shkaktuar mijra të të vrarë dhe
mijra të plagosur dhe të përfshirë nga një shkatërim masiv i vendit edhe deri
tani: 28,998–29,071 të vrarë sipas opozitës, 327 të huaj të vrarë, 2 pilotë turq të vrarë
me aeroplanët Fantom të shkatërruar, dhe 1.5 milionë sirianë të cvendosur,
pra të emigruar nga vendet e tyre.
Ky vend
me kulturë të lashtë i Mbretërisë së famshme
të Asirisë, një vend më objekte antike
shumë të kërkuara, një vend ku ndodhet varri dhe kishë-xhamia e Gjon Pagëzorit
e Biblës ose e Jahjait të Kuranit, në të cilën vajti dhe u lut në një rast
krejt të rrallë dhe të vecantë Papa Gjon Pali i II (Papa Wojtila), vendi me kryeqytet Damaskun e famshën afër të
cilit ( Antiochi) )u verbua Shën Pali
nga drita e Zotit, Damasku i famshëm i tregëtisë, vendi ku jetojnë rreth 100.000
shqiptarë të ardhur nëpërmjet Perandorisë turke të atëhershme, vendi që është komanduar
së bashku me Libanin nga Pashko Vasa (ose më saktë Vaso Pasha), dikur perandori-
sot është zhytur në një luftë të hidhur civile.
Shkaqet
e trazirave në Siri janë të dukshme por
ka dhe disa shkaqe të padukshme për këdo. Gjatë
`Pranverës Arabe` Siria qëndroi
si një `Mbretëri e Qetësisë` për shkakto
masave strikte të sigurisë të realizuara nga qeveria e Bashar Al Asadit e cila
ishte e shqetësuar gjithashtu dhe nga trazirat pas luftës në Irak.
Trazirat
filluan pasi Hasan Ali Akleh i vuri
zjarrin vetes më 26 janar 2011 si një `protestë kundër qeverisë siriane, njëlloj sikundër bëri të njëjtën gjë në 17
dhjetor 2010 tuniziani i thjeshtë Muhamed Buduazi në Tunis, prej nga shpërtheu
pranvera arabe.
Me 31
janar 2011 Bashar Al Asadi deklaroi se `është koha për reforma në Siri`;
ndoshta ai parashikonte trazira në vendin e vet. Dalja e parrullave `Poshtë Bashar Al-Asad` , rëndoi gjendjen e cila nga përpjekje
të izoluara midis opozitarëve të Bashar-it me forcat e sigurisë, me kalimin e
kohës u rëndua derisa nga Marsi i 2012 shpërtheu lufta civile e cila deri tani
ka shkaktuar shumë viktima dhe shkatërrime në masë duke i shkaktuar vuajte të mëdha
popullisë së Sirisë.
Konflikti
i nisur në dukje, shihet si një luftë fetare
midis Alawitëve të sektit Shia që përbëjnë
12% të popullsisë tëëë Sirisëtë cilët gjithashtu përkrahen nga forcat Hezbollah
të Iranit gjithashtu me popullsi shia (Forca Hezbollah gjënden dhe në Liban),- dhe
forcave sunni të cilat përkrahen edhe nga AL Qaeda. Dihet se ¾ e popullsisë prej
22.5 milion banorësh përbëhen nga popullata sunni, dhe 10 % të tjera janë kurdë
pra, 75% janë sunni, 13% janë shia (alawite ismailitë,)10 % janë krisrianë (shumica
dërrmuese ortodoksë). Grupi sunni Hizb-ut Tahrir përkrah opozitën sirianë,
gjithashtu dhe grupet Hamas dhe Al Qaida
DHE Vëllazëria Islamë, përkrahin opozitën dhe rrëzimin e rregjimit të Bashar
al Assad i cili është në fuqi që pas vdekjes së të jatit në vitin 2000.
Dihet që presidenti aktual Bashar al –Assad është shia alawit duke gëzuar kështu
përkrahjen e fuqishme e të hapur të Iranit- një republikë islamike me shumicë shia-alawitë.
Sipas agjensisë së lajmëve abkhaze ANNA, në Siri është futur dhe një grup prej
UCK nga Kosova në përkrahje të opozitës siriane kundër Bashar al Assad-it (http://en.wikipedia.org/ëiki/Syria#Religion).
Alaëitet janë shia dhe e kanë origjinën nga Ali in Abi Talib – kushëriri
dhe nipi i Profetit Muhamet. Aliu ishte
shia i parë dhe i katërti nga fundi i Islamit sunni. Të drejtat e njeriut në Siri
ishin pak më të mira se në vndet e tjera arabe lejohej internet-kafe (por ligji
i 2007 kërkonte që cdo gjë të rregjistrohej), por gratë dhe minoritetet mbeten të diskriminuara.
Përse
SHBA dhe Rusia janë të ndara porsa i përket Sirisë? Përse SHBA dhe Nato, përfshi vendet perëndimore kërkojnë të vazhdohet
`Pranvera arabe` edhe në Siri kurse Rusia aleta tradicionale që nga koha e ish-BRSS,
së bashku me Iranin dhe Kinën përkrahin qeverinë aktuale të Bashar al Assadit
kryesisht duke pretenduar mos-ndërhyrjen në punët e brëndëshme të Sirisë?
Pra përvec
problemeve fetare dhe fitoreve të grupeve
islamike të moderuara në shumë vende arabe, në Siri gjithashtu përzjehen edhe interesat
politike të perëndimit dhe të Rusisë, Kinës dhe Iranit. Dihet që Rusia ka një lidhje
të vjetër e të ngushtë me Sirinë sepse tashmë ajo ka dhe një baza ushtarake ne
ishullin Tartus të Sirisë në detin mesdhe. Por Rusia ka patur marëdhënie të mira
civile dhe ushtarake edhe me Libinë, Egjiptin, Iraku, Afganistani, të cilat
tashti janë larguar nga dominimi i Rusisë. Gjithashtu Kina është e interesuar që
të futet në tregun afrikan dhe arab për shkak të rritjes së saj ekonomike.
E parë në
prizmin gjeopolitik, vërehen disa tendenca të cilat kanë shpërthyer pranverën
arabe por vecanërisht krizën në Siri e cila po shkatërron vendin:
- Interesat e SHBA (me NATO dhe më pak BE) për të cmontuar aleatët dhe ish
aleatët e Rusisë (ish BRSS), duke synuar të përfitojnë nga Rusia aktuale e dobët
për ti marrë tregjet e saj , nën pretekstin e lëvizjeve demokratizuese në botën
islamike
- Alaenca paradoksale dhe e heshtur e Perëndimit me Al Qaedën dhe disa grupe
ekstremiste sunni- armike, për të larguar udhëheqësit e vjetër por në fakt për të përfituar tregjet e reja
dikur jo të tyret,(qëllimi ekonomik dhe gjeo-politik, justifikon mjetin i cili
mund të jetë dhe armiku i tij në një zonë tjetër si Iraku dhe Afganistani),
- Futja në lojën gjeo-politike e Kinës
e cila nëse është në anën e Rusisë në cdo njërën nga rastet e përmëndura në drejtim
të `ruajtjes dhe mbrojtjes të të drejtave
të njeriut` dhe të ligjeve ndërkombëtare, kërkon dhe jo pa sukses që të përfitojë
tregje dhe naftë,
- Përfshirja e Iranit në mbrojtje të Sirisë
është e hapur qoftë me Rojet e Revolucionit, qoftë me forcat Hezbollah anti
izraelite të cilat ndodhen gjithashtu edhe në Liban, është një përfshirje për
jetë a vdekje edhe për Iranin. `Kush do të fitojë` është një nyje gordianë për
Iranin i cili e sheh veten të rrezikuar në bie rregjimi i Bashar al-Assad.
- Rënia e kollajshme regjimeve të vjetra
në Irak, Tunisi, Libi, ka për ironi të fatit
edhe shkakun se udhëheqësit e këtyre vendeve ishin të vjetër dhe në fund të jetës
së tyre; Kurse Bashar al Assad është i ri e plot energji, kështu që armiqve të tij
u ka hasur sharra në gozhdë. Virilizmi i Bashar al Assadit ka shqetësuar SHBA,
dhe ekstremistët e al Qaedës dhe të Vëllazërisë myslimane sepse për ta rrëzuar
udhëheqësin shia do të harxhojnë burime njerëzore, para, armë dhe do ti
shkaktojnë shumë fatkeqësi këtij vendi, të shkaktërruar nga lufta civile 1
vjecare.
- Një nga arsyet e nxitjes së trazirave
në Siri nga perëndimi është edhe se Siria ështe një armike Nr.1 e Izraelit së bashku
me Iranin.
Dihet që Siria
eksportonte deri në 600.000 barrela naftë në ditë si dhe një sasi të madhe gazi.
Zbulimet
e Wikileaks të korrikut 2012 tregojnë qëdisa firma italiane kanë furnizuar me
arme dhe pajisje ushtarake të komunikacionit – ushtrinë siriane të Bashar al
Assadit.
Furnizimi
me armë , qoftë i opozitës qoftë i ushtrisë siriane nga perëndimi tregon se sa
pa principe është kjo luftë, ku qëllimi është fitimi pavarësisht miqve apo
armiqve..
Por
vuajtjet, vuajtjet do ti hajë në kurriz populli sirian i cili ende nuk po e kupton
se tani është futur në kurthin ndërkombëtar
të trafikut të armëve, në grackën e luftës gjeopolitike, të gjitha këto të justifikuara
si `luftë kundër diktaturës, `luftë për të drejtat e njeriut`, `luftë për
demokraci islame`.
Populli
sirian e di fare mirë, ashtu si opozita siriane ashtu dhe qeveria e Bashar al
Assadit që kontradiktat mund të zgjidheshin fare mirë me bisedime, por si
qeveria e Bashar al Assadit (e cila në fakt po mbrohet egërsisht nga lufta e
eksportuar nga jashtë), ashtu dhe e ashtuquajtura opozitë siriane ( e përkrahur
edhe nga Al-Qaeda, Vëllazëria Myslimane për të vendosur një rregjim sunni me
cdo cmim), tashme janë bërë të dyja vrasëse të popullit të tyre, dhe mbajnë përgjegjësi
të plotë për cdo gjë që ndodh aty. Asgjë nuk mund të justifikojë parrullën `qëllimi
justifikon mjetin`, kur vriten njerëz në emër të paqes, kur shkatërrohet prona
në emër të lirisë, kur sillen si armiq
me njëri tjetrin në vend që të bisedonin.
Le t`ja lëmë kohës ta zgjidhë këtë tragjedi të zgjatur, dhe le të shpresojmë që gjakderdhja të përfundojë, por askush nuk ka të drejtë që në emër të ` ardhjes së demokracisë`, të shkaktojë këtë katastrofë e luftë civile në Siri.