E enjte, 14.11.2024, 03:31 PM (GMT)

Mendime

Gëzim Llojdia: Mos më pyet për vitet e trishtuara

E diele, 19.08.2012, 04:04 PM


MOS MË PYET PËR VITET E TRISHTUARA

Nga GËZIM LLOJDIA

Lajmet dhe reportazhet që dërgoja nga “fronti i  luftës “ mbanin gjallë  jo vetëm gazetën RD por edhe ata mijëra demokratë në këtë qytet dhe në krejt vendin.Keto mu kujtuan kur dikush me pyeti se cfare mbaja mend nga vitet 1997 dhe kohen  e mepastajme nga qyteti jugor?

Shkurt-Mos me pyet per kohen e trishtuar.Pergjigjia.Po e shkruaj kete rrefim per koleget e mi.Haresa eshte shenje e zvetenimit te  nje kombi.

Kur I.Hoxha më bëri një telefon ishte prill ‘97.Foli shkurt duke kërkuar, që rreth orës 9.00 të gjëndem tek bar “Gorishti “.Aty,ai më vuri në dijeni se mbrëmë kishte mbledhur mbledhjen e parë të PD në Vlorë.Gati fshehtas ishin thirrur sepse dimensionet e dhunës në këtë qytet ishin të jashtëzakonshëm.Kurse ti si gazetar tha se do të rifillosh me informacionin në median e djathtë,kryesisht RD.Më pyeti edhe për Gj.V.A e dini se ku banon ?E propoza unë për instruktor, tha.Shkuam deri në afërsi të universitetit.I ka biseduar me Gj.Ky person,qysh të nesërmen e la punën dhe u vu në dispozicion të PD.Në një nga këto ditët rrinim tek bar “Gorishti “.Fare papritur aty hyjnë katër anëtar të bandës së Coles.Ata u ulën fare pranë nesh,kurse automatikët i vendosën përmbi tavolinë me fytyrë nga ne. Qëndruam pak në lokal dhe u ngritëm. Aty nga fundi i prillit Këshilli i Bashkisë ,pranoi kërkesën e PD,që selia e saj të vendosej në Skelë ,në një zyrë të entit të banesave.Në Skelë,PD kishte gjetur mbështetjen e çamëve. Fare hapur në lokalet e tyre flitej për PD.Në këto rrethana,I mori çelsin e zyrës.Mirëpo të nesërmen kur shkuam atje situata ishte gjithë tension në qytet. Një snajper qëllonte tek rrethi i Skelës,pa ndërprerje.Kur mbritëm në afërsi të godinës një çam i quajtur Mete,solli një letër .Përmbajtja e saj ishte ogurzezë. Me një fjalë përmendej se po të hapnin derën,do të ekzekutoheshin. Qëndruam fare pak me letrën në dorë.Tek lokali na thirri F.Serjani.Në lokal e kishin mësuar përmbajtjen e letrës dhe na thanë se janë presione të komitetit të shpëtimit.Por ju mblidhuni këtu në lokalet tona.E çuditshme,kur terrori në qershor zbriti me një intesitet përflid  në rritje në këtë qytet

Do na djegin gazetën .Astrit Patozi më tha se në Vlorë duhej të futej RD

- Do të digjet i thash

-.Le të digjet më tha.

-Ne do të dërgojmë 100 kopjet e para le të digjen,po u dogjën.

Gazeta erdhi,mirëpo shitësit e  gazetave nga frika  mbanin nën banak ose poshtë gazetave të tjera që të mos vihej re. Numri i parë u asgjësua. Dhe të paktën në javën e parë nuk u duk fare RD në kioskat  e gazetave..

Jo se nuk vinte,por edhe shitësit i kishin kërcënuar. Do tju vrasim. Kur RD filloi të përhapej sepse ishte zëri i opozitës në këtë qytete pas ’97,numri i tyre ishte i redktuar.E blenin por duke mbajtur brenda gazetave të tjera. Problemi nuk ishte te blerësi por te gazetari që shkruante për RD. Unë kujtoj se qysh ditën e parë mu afrua një i njohuri im. Mos shkruaj asgjë i shikon këta djemë do të të vrasin. Nuk hoqa dorë ndonëse më thyen edhe  xhamet e banesës në Cole. Kur erdhi një përfaqësues i OSCE na thirri në takim. Atje gazetarët ngrinin problemet që i preokuponin ata. Unë ngrita një gjë a do të na mbronte  dot shteti. Ai heshti. Nuk kaloja shpesh nga rruga kryesore. Kishte mjaftë agresor edhe kur shteti nisi funksionimin. Shpesh përdorja pseudonimin V.RRapaj por gjithshka ishte zbuluar se pse ata kishin informatorët e tyre edhe brenda PD së qytet. Kështru vazhduam për të paktën dhjetë vjetë. Frika dhe presionet,kërcënimet e përditshme nuk mungonin .Ato bëheshin më agresive në kohë fushatash elektorale,ku ngarkohesha edhe me zëvendësin e fushatës .Kësaj kohe nuk i vumë dot ç’emër ti gjenim. Nuk thoja se isha gazetar .Ai emër i ngjallte tmerr dhe reagimet ishin monstruoze. Miku im Fatmir Terziu nga Londra kur botova shkrimet për ato vite shkroi. Ne i prisnim me ëndje reportazhet tuaja nga qyteti i luftës. Po të mos kishte dalë gazeta “55” e Fahri Balliut nuk mund ta mbaje dot i vetëm barrën e asaj lufte të madhe. Dhe ishte e vërtetë hyrja e 55 ishte një shkarkim sepse filloi një zë tjetër në mbrojte të vlerave të demokracisë.

15 vjet me vone,kete rrefenja ngjajne si te dala mode.Dhe me pyet.Po ku ka ndodhur kjo ne cvend te botes?Ketu ne Shqiperine tone ,qyteti quhet Vlore.Gjurmet e asa,j qe ndodhi nuk ka me,por kujtesa, ka tenien e trurit eh ajo se shuan dot nga memoria e saj,shirtin e vitit te trishtuar 1997.



(Vota: 2 . Mesatare: 4.5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora