4 Poezi nga Timo Mërkuri

Timo Mërkuri

Pragmbrëmje në bregdet

Ah ky det, ky det që nis te zemra ime

dhe këto pulëbardha në zhytje

që kërkojnë refugjatët e mbytur.

Ëndrat më ikën me skaf dhe stërkalat

janë lule të bardha,

lidhur në n jë tufë mortore, hedhur në det.

Kush i hodhi pas kësaj ikjeje vallë?

Hëna hesht. S’pa gjë. Atë çast s’kishte dalë.

Kënga e sime motre

Për mua refugjatin, vallë,

janë thurur shekujve këngët e mërgimit?

Sa dhimbshëm i këndon motërzeza ime.

Lotët e një ëndërre.

Në ëndërr pashe vendlindjen.

Kur u zgjova

fillova të lotoj përsëri.

Oh, ç’dhimbje e madhe është, i vogli, qyteti im.

Hëna në dritaren e mërgimtarit

Në dritaren time erdhi hëna

si një buzëqeshje e shumëpritur, e bardhë.

Por në ç’dritare të vendlindjes sime

u ul sot hëna vallë?