Stavri Risto: Çfarë prisni!

Stavri Nikolla Risto

Çfarë prisni !

Une humba dhe u gjeta nga vehtja.

Në shtegun e shpresës.

O ju burra qe bridhni maleve të dhimbjes.

Ju lutem mermëni prej dore

e më shpini në shtëpinë e femijerisë !.

Hedh mbi sup xhaketen e grisur te stërgjyshërve.

Me sytë që më ndrijnë

E nisem shtegut të lënë në mes...

O ju burra qe zbrisni shkëmbinjve të heshtjes !

Bashkohuni me mua të lexojmë rrjedhjen e lumenjeve.

Yjeve t'u marrim zjarrin e buzeqeshjes.

Hënës përulësinë e mirënjohjes për babain Diell..

Dhe të mos ndalemi

Të - mos - ndalemii !

Une humba dhe u gjeta mes paqes dhe luftës.

Oh sa shpesh

edhe unë si ju u ndodha në udhëkryq !

Sot !

Mes diktaturës dhe demokracuise un po grisem !

Mes këtyre gjysmave armike veshtrimin kthjelloj.

Dhe nuk e ngatërroj me shtegun e ngjitjes.

Të gjithë gurët e vënë në kështjellën tonë

Duke i puthur !

Ejani vellezer ! - Ejani! !

Së bashku

gjoksin ti vemë mbrojtjes së Shqiptarizmës!

Dhe së bashku të mësojmë

gjeometrinë e dhimbjes.

Me brinjë hapësirash - kockat e lypesit.

Me kënde yjesish - sytë e venitur tretur gropave të erreta të malësorëve të drobitur

Me qendër të ëndrrave

Zemrën e Mëmëdheut që na mbart ne gji.

me ninullën e perjetesise!

EJANI - vëllezër e motra - EJANI!

Çfarë prisni !?