Nehat Jahiu: Cikël poezish nga libri ''Zana dhe Guri''

NEHAT JAHIU

 

(Cikël poezish nga libri “ Zana dhe Guri”- 2011)

 

NA KA ZANË DASHNIA !

 

Kur  isha  rritur …

Një  ditë  më  pyet nana:

Guri  nuk më  thua…

Pse shkon  shpesh  në  krua.

 

Mos  e mira  nanë…

E dua një  Zanë…

Ajo  mbush  ujë  në  krua.

Atje më gjen  mua…

 

Kur  jemi  në  krua…

Shkojmë nga  lajthia…

Të dyve njëherësh .

Na  ka  zënë  dashnia…!

 

 

EJA…HAJDE ZANË

 

Eja…hajde… Zanë…

Kam  diç  për të  të  thanë.

Eja  mos vono…

Në se  vërtëtë  më do…

 

Guri  çfarë  po  thua…!

Ti  po  luan  me  mua ?

Të thashë  s`më lë nëna..

Mbrëmë mu  thy    shtamba…

 

Eja…hajde.. Zanë…

Kam  diç  për  të  të dhanë..

Prit  sa  të  dalë  hana .

Të  mos  më  shoh  nana…!

 

 

ZEMRA  U  TRAZOHEJ…

 

Me sy  si dy ullinj e me flokë të gjata.

Hedhur pas shpinëve  mbi shpatulla.

Kur dilje me mbush ujë tek çezmja.

Sa hijeshi fytyrës  ti jepte  buzëqeshja!

 

Kur vinte puhia  nga fusha e mali.

Flokët të shkapërderdheshin tek balli.

Faqet e kuqe si molla e të nxehta prush.

Qafa jote e hollë me gjerdan  në gushë.

 

I mbaje dy shtambat me ujë në dorë.

Si nuk derdheshin nga ecja moj belhollë ?

Sa me naze ikje me ato hapa të ngadalta.

Bukuria  jote  përmendej  nëpër  fshatra.

 

Shpirtin që i digjej Gurit doje t`ia shuaje.

Pranë  tij afroheshe heshturazi ujë t`i jepje.

Për të, të trazohej zemra si një  det i gjanë.

Të humbnin fjalët që kishe për t`ia thanë.

 

 

EJA  ZANA  !

 

Eh…pranverë , ti e bukura pranverë.

Që livadhin e  ke mbushur  me erë.

Prit pranverë, se aty po vjen Zana.

Është e bukur Guri e hyjnore si hana…

 

Eh… Zanë ti me atë këmishë të bardhë.

Dhe në  dimije,je veshur për të ardhë.

Eja… Zana  aty te kroi,eja aty  tek  lumi.

Gurin për ty nuk po e merr gjumi.

 

Eh… ti Zanë e bukur , ti moj Zanë e malit.

Sonte Guri për ty po digjet prej mallit.

Po digjet   djali ,shpirti i është përflakë.

Në prehrin tënd do të flejë këtë natë…

 

Eja… ti aty tek kroi,eja…eja tek livadhi.

Të puthësh Gurin në sy, mu aty tek balli.

Dhuroja  të ëmblën atë tëndën dashuri.

Mos e lërë  më Gurin të vuajë për ty.

 

Eja… Zana se po  të    pret në livadh Guri.

Të freskoheni së bashku aty tek lumi.

Afrohu  ti Zana , tek  Guri më ngatë.

Shijoni buzët duke rrjedhur mjalt.

 

 

TAKIMI   I   PARË !

 

Shumë  orë, ditë  e muaj kishin  kaluar.

Asnjëherë ne   të dy s`ishim   takuar.

Kishim ëndërruar  që  të shiheshim  në  sy.

Vetëm  atëherë  do takoheshim unë  dhe ti.

 

Sa netë  kishim  kaluar pa gjumë.

Të më takoje ti mua dhe të  takoja ty unë.

Shumë  vite ishim  kallur  e tretur  si qiri.

Ti të  më  takoje mua dhe unë  të takoja ty.

 

Pas  shumë fjalëve  që ne premtuam.

Në një  ditë më në fund  u  takuam.

Ky ishte  takimi , takimi ynë i parë.

Që i  shoi  dy  zemrat të  ndezura zjarr.

 

Dorën kur  ta  shtrëngova  së pari unë

Zemra ime e ngrirë  përnjëherë  mu shkri.

sytë nga  gëzimi tu  mbushën  me lotë.

Më the në fund : u takuam ne  të  dy  sot.

 

 

EH … ZANA  !

 

Eh...Zana kur  ti kujton Guri ata dy sy.

Si  dy  kokrra  rrushi të zinj në  hardhi.

Vetullat  e  zeza  si krahë  dallëndysheje.

Thoshte : ah...Zana si qiriu  më shkrive.

 

Me  trupin e bukur  mori  belhollë.

Me gjinj  të  vegjël  rrumbullak  si mollë.

Derdhur  krela – krela  flokët  nën  shami.

Nurit  të fytyrës i  jepnin  hijeshi.

 

Flokët  kur ti  shprishte anëve puhia .

Si  hëna  të  dukej në  fytyrë  bukuria .

Buzët e tua  të  kuqe si  fletë  trëndafili.

Eh...Zana  seç u  çmend  pas  teje  bandilli.

 

Eh… kur të  fuste  Guri  nën  kraharor.

E  ti  përkëdhelte  flokët  e buta  me dorë.

Bukuria jote nuk i hiqej  prej syve.

Ndjenjat  e zjarrta  u kaplonin  të  dyve.

 

 

ATY  PRANË  KROIT, ATY  TEK  LUMI !

 

Këtu është  Guri, po  të pret  Zana  ty.

Lotët  në  sy  po i rigojnë  si  shi.

Nuk  mundet  pa ty  më  të përballojë.

Aty  tek  kroi, kërkon  të  të takojë.

 

Ka  netë  që  kërkon  aty  të  takoheni.

Puthje  njëri-tjetrit  ju ti  dhuroni.

Aty  ku  e  filluat  dashurinë  e  parë.

Përsëri  Guri  kërkon  të  të  ketë  pranë…

 

Do  të  shoh  aty  ty  moj  belhollë.

Ti  falësh : dardhë…qershi e mollë…

Natën do  ta  bejë  ditë të  bukur  për ty.

Vetëm  të  jeni  aty  bashkë  të  dy…

 

Eh…sa  lehtë  zemrën djalit  ti  ia  more.

Po  ia  mban  si  zog  në  shuplakë  dore.

Zemrat  më  nuk i keni të  mbyllura  me dry…

Çelësin  për ta  hapur ta ka dhuruar Zana ty.

 

Përkëdheljet  e  tua  i vijnë  si  fllad pranvere.

Je  për  të  një  lule e çelur  në  fole zemre.

Syri i  shqiponjës , syri  yt i çiltërsisë.

I është  futur  thellë në mallin e dashurisë.

 

Eh...Zana  jeni aty ku u zuri nata.

Ku  u mbuluat  me  puthjet  e zjarrta.

Aty  ku  në  mëngjes  u kishte marrë gjumi.

Aty pranë  kroit ku ledhatoheshit tek lumi.

 

Aty , ku u takuat për  të parën  herë.

Atëherë  ku  stinën e bëtë  pranverë.

Ku pikuan lotët  në  fijet e njoma  të barit.

Aty  tek  çezmja  në  qoshe  të  livadhit.

 

Aty  ku shtruat  sofrën  tek pema  nën  hije.

Aty  ku  hengrët kokrra  të ëmbla qershie.

Ku hëngrët  bukë me djathë ,qumësht e pite.

Tek livadhi i  bukur  me  lule e aromë  dashurie.

 

Nuk harrohet ajo bukuri, bukuri  natyrore.

Aty  ti  Zana  Gurit puthje i dhurove.

Blegërima e qengjave  dëgjohej  në  livadh .

Zogjtë  cicërojnë  në  degë, në fushë e mal.

 

Lotët e mallit u mbetën në  qepallat e syve.

Pranë  shpatit  aty , në lëndinë  tek “ Lugu i Dhive “

Ku janxhikut të bariut  aroma  i  ndihej nga flia.

Dhe  tërfojën  e lëndinës e kishte  zënë  bukuria.

 

 

ATY…!

 

Malli po  digjet  e dallgët  po  na  çmend  lumi.

Uji   i  ftohtë  dhe  i pastër   nuk rrjedh  nga  burimi.

Ka  kohë  që  nuk po takohen  aty, Zana  dhe Guri.

Malli  i  dashurisë  i ka  mbështetur  pas  muri.

 

Hëna dhe  yjtë  lart  në  qiell po qajnë e  lotojnë.

Këngën  e tyre  zogjtë më nuk  po  këndojnë.

Duhen  këputur  këta  tela  me  gjemba  në  zemër.

Kur  dy  të  rinj  shumë  duhen , dashuria ka emër.

 

Nuk  durohen  këta  tela gjëmbash  në  kufi.

Dëbora  dhe  akulli  duhen  me  u  shkri.

Le  të  digjen  male  e fusha  të  gjitha  flakë.

Po  nuk  u takuan Guri  e Zana  aty   prapë.

 

Qielli  e toka  sonte  duhet  të  bashkohen .

Zana  dhe  Guri  tek kroi  duhet  të  takohen.

S`ka  shi, as breshër,s`ka  fortunë  e stuhi.

Që  Zanës dhe  Gurit, t`ua  ndalë  këtë  dashuri.

 

 

MOJ E BUKURA E BIJA NËNËS

 

Moj,  e  mira  e bukura  e mëhallës.

Ti  më  e bukura , bija e  nënës.

Kur  të  thoshte  Guri :“ dil te lama”.

Do të pres  aty,moj deri  nesër  mbrëma.

 

Do  të  pres  të  thoshte  ,aty  te lama.

Dil  ngadalë, mos  të  të  shohë  nëna.

Mos  të  të  shohë  moj, nëna  e baba.

Të  pres aty, derisa  të  dalë  hëna.

 

Moj , e  mira  e bukura  syrrush.

Të  do  Guri , të  do  si  askush.

Të  priste  tek  lama , aty  tek  lumi.

Sa  të  merrte  nënën dhe babën  gjumi.

 

Guri  të  priste  ty  moj ,sylaroshe.

Moj , e bukura ,moj ti  bardhoshe.

Fshehtaz  ti Zana dilje tek lama.

Nuk  të  shihte  as baba as nana.

 

Iknit  lart në  kodër  në  vreshta.

Atje  ku  ua  lagte  flokët  vesa.

Moj , e  mira  e  bukura  e  katundit.

Bashkë  i  hanit  kokrrat e rrushit.

 

 

NA KA  ZËNË  DASHNIA  !

 

Kur  isha  rritur …

Një  ditë  më  pyet nana:

Guri  nuk më  thua…

Pse shkon  shpesh  në  krua.

 

Mos  e mira  nanë…

E dua një  Zanë…

Ajo  mbush  ujë  në  krua.

Atje më gjen  mua…

 

Kur  jemi  në  krua…

Shkojmë nga  lajthia…

Të dyve njëherësh .

Na  ka  zënë  dashnia…!

 

 

EJA…HAJDE ZANË

 

Eja…hajde… Zanë…

Kam  diç  për të  të  thanë.

Eja  mos vono…

Në se  vërtëtë  më do…

 

Guri  çfarë  po  thua…!

Ti  po  luan  me  mua ?

Të thashë  s`më lë nëna..

Mbrëmë mu  thy    shtamba…

 

Eja…hajde.. Zanë…

Kam  diç  për  të  të dhanë..

Prit  sa  të  dalë  hana .

Të  mos  më  shoh  nana…!

 

 

ZEMRA  U  TRAZOHEJ…

 

Me sy  si dy ullinj e me flokë të gjata.

Hedhur pas shpinëve  mbi shpatulla.

Kur dilje me mbush ujë tek çezmja.

Sa hijeshi fytyrës  ti jepte  buzëqeshja!

 

Kur vinte puhia  nga fusha e mali.

Flokët të shkapërderdheshin tek balli.

Faqet e kuqe si molla e të nxehta prush.

Qafa jote e hollë me gjerdan  në gushë.

 

I mbaje dy shtambat me ujë në dorë.

Si nuk derdheshin nga ecja moj belhollë ?

Sa me naze ikje me ato hapa të ngadalta.

Bukuria  jote  përmendej  nëpër  fshatra.

 

Shpirtin që i digjej Gurit doje t`ia shuaje.

Pranë  tij afroheshe heshturazi ujë t`i jepje.

Për të, të trazohej zemra si një  det i gjanë.

Të humbnin fjalët që kishe për t`ia thanë.

 

 

EJA  ZANA  !

 

Eh…pranverë , ti e bukura pranverë.

Që livadhin e  ke mbushur  me erë.

Prit pranverë, se aty po vjen Zana.

Është e bukur Guri e hyjnore si hana…

 

Eh… Zanë ti me atë këmishë të bardhë.

Dhe në  dimije,je veshur për të ardhë.

Eja… Zana  aty te kroi,eja aty  tek  lumi.

Gurin për ty nuk po e merr gjumi.

 

Eh… ti Zanë e bukur , ti moj Zanë e malit.

Sonte Guri për ty po digjet prej mallit.

Po digjet   djali ,shpirti i është përflakë.

Në prehrin tënd do të flejë këtë natë…

 

Eja… ti aty tek kroi,eja…eja tek livadhi.

Të puthësh Gurin në sy, mu aty tek balli.

Dhuroja  të ëmblën atë tëndën dashuri.

Mos e lërë  më Gurin të vuajë për ty.

 

Eja… Zana se po  të    pret në livadh Guri.

Të freskoheni së bashku aty tek lumi.

Afrohu  ti Zana , tek  Guri më ngatë.

Shijoni buzët duke rrjedhur mjalt.

 

 

TAKIMI   I   PARË !

 

Shumë  orë, ditë  e muaj kishin  kaluar.

Asnjëherë ne   të dy s`ishim   takuar.

Kishim ëndërruar  që  të shiheshim  në  sy.

Vetëm  atëherë  do takoheshim unë  dhe ti.

 

Sa netë  kishim  kaluar pa gjumë.

Të më takoje ti mua dhe të  takoja ty unë.

Shumë  vite ishim  kallur  e tretur  si qiri.

Ti të  më  takoje mua dhe unë  të takoja ty.

 

Pas  shumë fjalëve  që ne premtuam.

Në një  ditë më në fund  u  takuam.

Ky ishte  takimi , takimi ynë i parë.

Që i  shoi  dy  zemrat të  ndezura zjarr.

 

Dorën kur  ta  shtrëngova  së pari unë

Zemra ime e ngrirë  përnjëherë  mu shkri.

sytë nga  gëzimi tu  mbushën  me lotë.

Më the në fund : u takuam ne  të  dy  sot.

 

 

EH … ZANA  !

 

Eh...Zana kur  ti kujton Guri ata dy sy.

Si  dy  kokrra  rrushi të zinj në  hardhi.

Vetullat  e  zeza  si krahë  dallëndysheje.

Thoshte : ah...Zana si qiriu  më shkrive.

 

Me  trupin e bukur  mori  belhollë.

Me gjinj  të  vegjël  rrumbullak  si mollë.

Derdhur  krela – krela  flokët  nën  shami.

Nurit  të fytyrës i  jepnin  hijeshi.

 

Flokët  kur ti  shprishte anëve puhia .

Si  hëna  të  dukej në  fytyrë  bukuria .

Buzët e tua  të  kuqe si  fletë  trëndafili.

Eh...Zana  seç u  çmend  pas  teje  bandilli.

 

Eh… kur të  fuste  Guri  nën  kraharor.

E  ti  përkëdhelte  flokët  e buta  me dorë.

Bukuria jote nuk i hiqej  prej syve.

Ndjenjat  e zjarrta  u kaplonin  të  dyve.

 

 

ATY  PRANË  KROIT, ATY  TEK  LUMI !

 

Këtu është  Guri, po  të pret  Zana  ty.

Lotët  në  sy  po i rigojnë  si  shi.

Nuk  mundet  pa ty  më  të përballojë.

Aty  tek  kroi, kërkon  të  të takojë.

 

Ka  netë  që  kërkon  aty  të  takoheni.

Puthje  njëri-tjetrit  ju ti  dhuroni.

Aty  ku  e  filluat  dashurinë  e  parë.

Përsëri  Guri  kërkon  të  të  ketë  pranë…

 

Do  të  shoh  aty  ty  moj  belhollë.

Ti  falësh : dardhë…qershi e mollë…

Natën do  ta  bejë  ditë të  bukur  për ty.

Vetëm  të  jeni  aty  bashkë  të  dy…

 

Eh…sa  lehtë  zemrën djalit  ti  ia  more.

Po  ia  mban  si  zog  në  shuplakë  dore.

Zemrat  më  nuk i keni të  mbyllura  me dry…

Çelësin  për ta  hapur ta ka dhuruar Zana ty.

 

Përkëdheljet  e  tua  i vijnë  si  fllad pranvere.

Je  për  të  një  lule e çelur  në  fole zemre.

Syri i  shqiponjës , syri  yt i çiltërsisë.

I është  futur  thellë në mallin e dashurisë.

 

Eh...Zana  jeni aty ku u zuri nata.

Ku  u mbuluat  me  puthjet  e zjarrta.

Aty  ku  në  mëngjes  u kishte marrë gjumi.

Aty pranë  kroit ku ledhatoheshit tek lumi.

 

Aty , ku u takuat për  të parën  herë.

Atëherë  ku  stinën e bëtë  pranverë.

Ku pikuan lotët  në  fijet e njoma  të barit.

Aty  tek  çezmja  në  qoshe  të  livadhit.

 

Aty  ku shtruat  sofrën  tek pema  nën  hije.

Aty  ku  hengrët kokrra  të ëmbla qershie.

Ku hëngrët  bukë me djathë ,qumësht e pite.

Tek livadhi i  bukur  me  lule e aromë  dashurie.

 

Nuk harrohet ajo bukuri, bukuri  natyrore.

Aty  ti  Zana  Gurit puthje i dhurove.

Blegërima e qengjave  dëgjohej  në  livadh .

Zogjtë  cicërojnë  në  degë, në fushë e mal.

 

Lotët e mallit u mbetën në  qepallat e syve.

Pranë  shpatit  aty , në lëndinë  tek “ Lugu i Dhive “

Ku janxhikut të bariut  aroma  i  ndihej nga flia.

Dhe  tërfojën  e lëndinës e kishte  zënë  bukuria.

 

 

ATY…!

 

Malli po  digjet  e dallgët  po  na  çmend  lumi.

Uji   i  ftohtë  dhe  i pastër   nuk rrjedh  nga  burimi.

Ka  kohë  që  nuk po takohen  aty, Zana  dhe Guri.

Malli  i  dashurisë  i ka  mbështetur  pas  muri.

 

Hëna dhe  yjtë  lart  në  qiell po qajnë e  lotojnë.

Këngën  e tyre  zogjtë më nuk  po  këndojnë.

Duhen  këputur  këta  tela  me  gjemba  në  zemër.

Kur  dy  të  rinj  shumë  duhen , dashuria ka emër.

 

Nuk  durohen  këta  tela gjëmbash  në  kufi.

Dëbora  dhe  akulli  duhen  me  u  shkri.

Le  të  digjen  male  e fusha  të  gjitha  flakë.

Po  nuk  u takuan Guri  e Zana  aty   prapë.

 

Qielli  e toka  sonte  duhet  të  bashkohen .

Zana  dhe  Guri  tek kroi  duhet  të  takohen.

S`ka  shi, as breshër,s`ka  fortunë  e stuhi.

Që  Zanës dhe  Gurit, t`ua  ndalë  këtë  dashuri.

 

 

MOJ E BUKURA E BIJA NËNËS

 

Moj,  e  mira  e bukura  e mëhallës.

Ti  më  e bukura , bija e  nënës.

Kur  të  thoshte  Guri :“ dil te lama”.

Do të pres  aty,moj deri  nesër  mbrëma.

 

Do  të  pres  të  thoshte  ,aty  te lama.

Dil  ngadalë, mos  të  të  shohë  nëna.

Mos  të  të  shohë  moj, nëna  e baba.

Të  pres aty, derisa  të  dalë  hëna.

 

Moj , e  mira  e bukura  syrrush.

Të  do  Guri , të  do  si  askush.

Të  priste  tek  lama , aty  tek  lumi.

Sa  të  merrte  nënën dhe babën  gjumi.

 

Guri  të  priste  ty  moj ,sylaroshe.

Moj , e bukura ,moj ti  bardhoshe.

Fshehtaz  ti Zana dilje tek lama.

Nuk  të  shihte  as baba as nana.

 

Iknit  lart në  kodër  në  vreshta.

Atje  ku  ua  lagte  flokët  vesa.

Moj , e  mira  e  bukura  e  katundit.

Bashkë  i  hanit  kokrrat e rrushit.