Ilda Muja: Siç ma ndjen zemra

Tropojanja, që boton për herë të parë

SIÇ MA NDJEN ZEMRA

(Cikli i parë poetik i griçores së re)

Nga: ILDA MUJA

1. BASHK NË VLORË

-Thirrje-

Jam një vajzë që vi nga Grija,

Më frymëzon shumë historia,

Shqipëria, në rrugë të gjatë.

Ditët e mija, kish mbi krahtë.

Në katër shtete, flitet shqip,

Që nga Plava e në Selanik,

100 vjet, pa nda luftuam,

Historinë, me gjak e shkruam.

Në qiell, shkrepen rrufetë,

Vlora flet: - Nëntor ’12:

-Nuk mund rrimë në robëri,

Duam flamurin kuq e zi.

Duam nënën-Shqipëri,

Bashk Kosovë e Çamëri,

Me krahinat, në Mal të Zi

Me të tjera në Maqedoni.

Për Flamurin, me lavdi,

Nga një Nënë kishin pi gji ,

Nëna e tyre ishte shqipëri,

Flokët e saj krejt ishin thinjë.

Erdhen trimat, dorë për dorë,

…Isa Begi, nëpër borë,

Si orteg që zbret nga mali ,

Tuj ju  pri, Ismail Qemali.

Qielli i Vlorës fort shëndriti,

Një flamur, …pa yll e ngriti,

Brohorasim me fjalë shqipe:

-Sivjet është, Datë Historike.

Gjithë shqiptarët po gëzojmë,

100 vjetorin, do e festojmë.

Nëna pret prej bijëve t’vet,

Jo përçarje, Unitet!

Pa dallime ndër-partiake,

Ne, kështu Nënën e gëzojmë,

Sup më sup, të gjithë në Vlorë,

Nga buz-deti, n’bjeshkë me borë.

./.

2. SHIKO MBRAPA

“Ma kadalë, he burri i dheut,

Mos ja kthe shpinden Atdheut…”

Të lutëm,

Kthe kokën mbrapa.

Dhe shiko:

Ç’farë ke lënë?

Atdheun,

Që të rriti.

Ku i nise hapat,

Ku belbezove që fëmi,

Ku mësove fjalën:- liri!

…!

Ju jap besën,

Ju jap Fjalën,

Nga do që të shkoj,

Vendlindjen time,

Grinë e dashur,

Kurrë, kurrë…, se harroj.

./.

3. DEDIKIM POETIT

-Birit të dashur të fshatit tim-

Jam ulur e po mendoj,

se si një falenderim ,

Shokut të gjyshit  t’ia dërgoj?

Ateherë,

po marr një bilbil dhe një trendafil,

dua qe ai t’ia percjell, me zerin tim.

Një trendafil,

si shenjë urimi ,

Një buzeqeshjen, shenjë kujtimi.

Të përshëndes, atje në Amerikë,

Duke menduar, me vete them:

-Në vend të huaj! A thua ke frikë?

E ndjej se, të mungon shumë,

vendlindja jote,

Frymë e fundit  iliro- kastriote!

E di se të merr malli ,

per bjeshket me blerim,

Ndryshe si zbrazet gjithë ai perkushtim.

E shoh veten, duke shkruar poezi,

në heshtje  mendoj,

Do behem poete,… ashtu si Ty.

E pra, siç ma don zemra,

Nuk i gjejë fjalet për këtë dedikim,

Veç, për mikun e babit, e të gjyshit tim.

./.

(Durrës, shkurt 2012)

-Për ZemraShqiptare, nga redaktori ynë në USA, Zeqir Lushaj-