Cikël poetik nga Shahin Ibrahimi

Shahin Ibrahimi

 

 

Kënaqa poezinë

 

Sot ja hoqa prangat poezisë time

Të ndrydhur në embrion e mbaja fshehur

E ushqeja me shpresë e rrezatime

Ja ku e keni,të pastër e të krehur.

 

I dhashë asaj shijen e bukurisë

Që tju tregoj,sa e kam shijuar

Me nurin e saj tju heq mërzinë

Në vite për ju e kam kultivuar.

 

Tingujt e botës i mbledha në një vënd

Me gjuhën e tyre të rrallë

Dhimbjen e tyre e kthva në këngë

Që melodia e saj të më nxjerrë mallë.

 

Me daltë i skalita si në gurë

Fjalët e zemrës bukur do të mbeten

Atje ato sdo të kenë vdekje kurrë

Nga egoizmi,asnjëherë s`do treten

 

Tingujt e tyre i bëra ëmbëlsi

Dua të buzëqesh dhe një shpirt i mërzitur

Në vargun e tyre ke vënd edhe ti

Dhe e nesërmja që ende ska mbërritur.

 

 

Ku ti futja vuajtjet

 

Malli për vëndin më ka marr

Çdo çast dobësohem e vuaj

Kam mbetur si peshku pa zall

Këtu në tokë të huaj.

 

Kujtoj kohën kur emigruam

Veç varfërinë morëm me vete

Si gladiatorët me fatin luftuam

Me anijet që rënkonin në dete.

 

Trastat s`mbushen me dëshira

Kurrizin ngarkuam me mall

Larg teje Atdhe,s`më qesh më fytyra

Trishtimit si bëkam dot ballë.

 

Në mes dallgësh nisëm udhën

Si gjethe pluskonte anija në det

Nuk njihnim as qytetet e vëndit

Për të ardhmen ishim në siklet.

 

Kush mandonte më për mbrapa?

Si do gdhihej Durrësi nesër

Su vu Flamuri gjysëm shtizë

Su mbajt heshtje për të vdekur.

 

Kish nga ne që në ngujim

Nuk i bënë ballë dot diellit

Kështu ndodhi në vëndin tim

Dëshirat ndrinin tek thesi miellit.

 

Po më ha çdo çast kurbeti

Më ngjan vetja njeri kot

Zjarri i shpirtit ngrirë më mbeti

Veç në vëndin tim jam Zot.

 

 

Mashinistëve të brezit tim

 

Brezit tim të lodhur,po i ikën mosha

Si një diell mesdite,që prek në dritare

Ndonjëri me shijen e sirenës ndoshta

I përpiu koha sikur,s`kanë qënë fare

 

I buzëqeshnim dhe e ndihmonim njëri tjetrit

Na plaku më shpejt lokomotiva e rëndë

Secili atje është munduar të lërë vet veten

Të rinjëve përvojën,u munduam me ju lënë.

 

Çdo vit që kalon më pak shok takojmë

Më kot tentoj për ti kërkuar

Nga foto porcelani tani na shikojnë

Me sy të trishtë dhe të menduar.

 

Si pemë që po thahet,po ikën mosha jonë

Në shpirt na kaplon një mërzi

Për gjithçka lamë mbrapa:-A do na kujtojnë?

Që dielli i mirënjohjes mbi varr të na ndrijë.

 

Trishtimi na rrudh krahët,në mbrëmje dhe mëngjez

Në njomështi kujtimesh mundohem të notoj

Ëndërroj rininë e brezit,që shkoi serbes-serbes

Dhe shkelim mbi rënkime të ardhmen të ndërtoj.

 

Gjithmonë i iki trishtimit,mos të më robërojë

S`i kam soditur ndonjëherë ujëvarat e tij

Në qytetin e të vdekurve me mall i vizitoj

Se nesër pranë tyre dhe unë i qetë të hyj.

 

 

Mashinisti

 

Me keqardhje po marr të shkruaj

Ndjenja halle që kam provuar

Ishim shokë s`ishim të huaj

Në një kohë të mallëkuar.

 

Na shkoi koha nëpër shina

Mbi gabina e vagona

Jeta jonë si mbi mina

Lumturia me tollona.

 

Në çdo metër një rrezik

Bjer tani e bjer pastaj

Zemra,gjoksi ndjen panik

Qielli mbyllet në çdo skaj.

 

Mjafton vetëm një minutë

Dhe në çast bëhet qiameti

Mashinist o mik i urtë

S`të mbron zoti edhe shteti.

 

Pakëz bukë e pakëz djathë

Ky ish gjithë shpërblimi ynë

Kurrë su mbajtëm me të madh

Por se ulëm krenarinë.

 

 

Lokomotivës

 

Me vegimin tënd në sy

Duart me pisllik e naftë

Zëmra ime qan për ty

Më katandise në Over-Draftë

 

Tek shoh linjat e përgjakura

Rrudhat më shtohen në ballë

Dhe traversat kurme kalbur

Asnjeri s`na e qanë hallë.

 

Të pa vdekeshme ty të duan

Veç me ajër të punosh

Eh sa vjet mbi ty rënduan

Ske as kohë të pleqërosh.

 

Shpirti jot se njeh qetësinë

Vinë e ikin shumë drejtorë

Për kursim të ndrojnë tagjinë

Që të mbajnë nga pas taborë.

 

Jermi i nxirë të ka trishtuar

Përherë je me ballë lart

Jetën ti na ke zbukuruar

Por shumë kush,të ka inat.

 

Dalë ngadalë koha na plaku

Sepse heshtja është gangrenë

Që të dyve nga meraku

Veçse unë e kuptoj psenë.

 

Mua mu bënë thinjat e bardha

Dhe ty rrotat tu holluan

Qeveri sa keq na ardhka

E ke humbur keq torruan.