Poezi nga Dibran Demaku

Dibran Demaku

AS...EDHE

as harg as varg as larg

edhe hark edhe varg edhe larg

as zgjuar as fjetur as etur

edhe zgjuar edhe fjetur edhe etur

as nisur as ndalur as shkuar

edhe nisur edhe ndalur edhe shkuar

as pak as mjaft as shumë

edhe pak edhe mjaft edhe shumë

as fjalë as valë as njalë

edhe fjalë edhe valë edhe njalë

as gjallë as mekur as vdekur

edhe gjallë edhe mekur edhe vdekur

as fis as lis as plis

edhe fis edhe lis edhe plis...

IKJE NGA VETJA

Mundohem të ik nga

vetëvetja

dhe nuk ik dot

as qeshi as qaj

as derdhi lot

Nuk zbres

nuk ngjitem

as shtrirë nuk rri

nuk ha kur më hahet

as kur më pihet

nuk pi

Të qëndroj në një këmbë

nuk dua

koha ime le të jetojë

pa mua

ROJET E MJEGULLËS

Ato janë shumë

sa ujët në lumë

sa ujët në det

shfaqen ku s`i pret

Urrejnë dritën e diellit

kaltërsinë e qiellit

dhe rrezet e hënës

duan terrin e natës

Dëshirojnë mjegullën terrin

ndërgjegjet përmjerrin

nën dritën e fenerit

rreth i nëntë i ferrit

SYTË E ERRËSIRËS

Ruaju nga sytë e errësirës

që skuqin si gace

qofshin të egërsirës

apo të një macje

GACA

Gaca e mbuluar

gjer në asht të djeg

ëndrrën dhe shpresën

tmerrësisht e përndjek

HIJET

Hijet e ditës

hijet e natës

në kërcyell të pritës

në udhëkryq të lëngatës