Nazmi Demishau: Marrëveshja e hiçit

MARRËVESHJA  E  OHRIT

Cila është formula e

"Marrëveshjes së Ohrit”?

“Me O” =  me O?

Marrëveshja Zerro?

apo

MARRËVESHJA  E  HIÇIT

Shkruan: Nazmi Demishau

K ështu pra, kaq i gjatë dhe pokaq i koklavitur duhej të dukej dhe, jo

vetëm të dukej por, duhej që të ishte titulli i kësaj të ashtuquajture

“Marrëveshja e Ohrit”. Atëherë, por edhe sot e tërë ditën, ajo ngeli

vetëm në letër, si një leckë çerepi e varur afër magjes. Jo! Më falni

se sikur bëra gabim që e krahasova atë me leckën e çerepit sepse,

lecka e çerepit, edhepse duket si  e fëlliqur, me njolla, ajo sadopak,

shërben për të mos i djegur duart nga çerepi i nxehtë kurse kjo

paçavurë, e cila shkurtimisht, për “Marrëveshja e Ohrit” shkruhet M.O.

që, në realitet do të thotë: M e O, barazi me zero. Kjo, e quajtur

poashtu edhe “kornizë”, nuk vlen as për t’i kryer një shërbim

higjienik prapanicës. Kujt i shërben ajo veç: Natos (ndërkombëtarëve),

pushtetarëve sllavë të cilët, si thotë një fjalë popullore, atyre në

Maqedoninë e Aleksandrit të Madh, të cilët këndojnë dhe hidhen si

gjeli në pleh të huaj, dhe të ashtuquajturve liderë shqiptarë.

Secili nga këto tre subjekte, për interesa të tyre, shkuan e hartuan

(me siguri e hartuan ndërkombëtarët bashkë me sllavët) të cilën

pastaj, edhe shqiptarët, si viça të palëpirë (për interesa kolltuqesh

kuptohet), shkuan dhe e nënshkruajtën këtë gjoja “Marrëveshje” sa për

ta ndaluar konfliktin, që, pa asnjë kallaus, dukej se fitorja ishte në

anën e Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare pra të shqiptarëve. Pa asnjë

dyshim, kjo i lëvërdiste pushtetmbajtësve sllavë, të cilët, të ardhur

aty, nga Karpatet, në trojet tona etnike ku, me ndihmën e Titos, u bë

një nga republikat e Jugosllavisë kurse, Kosova që ishte afër gjysma e

Shqipërisë, mbeti vetëm Krahinë (gjoja) Autonome. Pushteti Jugosllav

pastaj, sërish për interesa veta, popullin sllav, që jetonte në

Maqedoni, e quajti “komb maqedonas” dhe këto të fundit e vazhduan

sundimin mbi shqiptarët autokton edhe pas theqafjes së Jugosllavisë të

Titos dhe komunizmit në tërësi. Të ashtuquajturët liderë shqiptarë po,

si atëherë, domethënë pas Luftës Së Dytë Botërore, luftë kjo të cilën

unë kurrë nuk e kam quajtur dhe as që e kam konsideruar ashtu si që e

kanë quajtur dhe e kanë konsideruar shumë të tjerë si: “Lufta Nacional

Çlirimtare” sepse, për popullin shqiptar ajo, në asnjë aspekt, nuk

ishte “çlirimtare” por, nga një okupator gjermano-nazist e

italiano-fashist, të gjitha trojet etnike shqiptare u robëruan dhe iu

nënshtruan një sistemi stalinisto-komunist, në të cilin u gllabëruan

të gjithë shqiptarët dhe, ku më shumë e ku më pak, e hoqën të zitë e

ullirit. Ky sistem, kjo farë e fëlliqur ruse, u desh që të mbinte edhe

në trojet etnike shqiptare.Po, nejse. Le t’i kthehemi sërish temës.

Pra, liderët shqiptarë ose udhëheqësit e luftës, të U.Ç.K.-së, për

interesa personale kuptohet, domethënë, për të zënë ndonjë kolltuk, si

që zunë pas armëpushimit kur, si qyqarë i dorëzuan armët, na u bënë

kryetarë partiash, deputetë e çnuk na u bënë. Pra, u gjunjëzuan, jo

vetëm përpara ndërkombëtarëve por ata bënë “sezhde” edhe tek këmbët e

udhëheqësve sllavë: Boris Trajkovskit, Lubço Georgievskit, Branko

Cërvenkovskit etj., etj., që ata pastaj të tregohen të mëshirshëm që

t’u sigurojnë ndonjë kolltuk në pushtet. Ç’është e vërteta,

pushtetmbajtësit sllavë e mbajtën fjalën, e çuan në vend premtimin dhe

pas të gjitha gjoja “zgjedheve” që bëjnë për pushtet, gjithmonë ata

(sllavët) i fitojnë zgjedhjet dhe, në shenjë “mirnjohjeje” pastaj,

njërën, ciladoqoftë nga partitë  shqiptare, e marrin nën sqetull, që

në gjuhën moderne i thonë “koalicion” dhe kryetarit të asaj partie dhe

cave përkrah tij, për t’i hedhur pluhur syve si Bashkësisë Evropiane

ashtu edhe popullsisë shqiptare që jeton në trijet e veta stërgjyshore

në Maqedoni, i japin atyre nga një post kukull në kabinet apo në

institucionet tjera shtetërore ku ata nuk kanë asnjëfarë mandati por

vetëm veprojnë si robotë, ashtu si i komandojnë ata nga lartë, nga

kryeqyteti, nga Shkupi. Dhe populli, sërish për interesa vetiake,

krenohen me këto kukulla dhe orvaten që ta “justifikojnë armëpushimin

e nënshkruajtur më 13 Gusht, 2001 se gjoja edhe ne shqiptarët kemi

njerëz në pushtet si: ministra, kryetarë komunash etj.

Për ta vërtetuar këtë, shembull konkret po e sjellim Kryetarin e

Komunës së Strugës, z. R. Merko. Ky, pasi u “zgjodh”, për t’u treguar

se gjoja ka ndonjë mandate dhe gjoja në shenjë mirënjohjeje ndaj

bashkatdhetarëve shqiptarë që e votuan, solli urdhërin (dekretin) që

mu në skaj të urës që lidh “Shtëpinë e Mallrave- Coma Moll” me

“Sheshin e Përmandores Nënë Tereza” (shesh ky që, për turp e faqe të

zezë, është shndërruar në vend parkimi për vetura dhe mjete të tjera

komunikacioni), të vendoset busti i luftëtarit të UÇK-së, Nuri Mazari,

i njoftur me nofkën “Komandant Struga”, të cilin pabesisht e vrau dora

tradhtare e bashkëfshatarve të tij (thuhet se në vrasjen e tij ka

patur gisht pushteti por kjo tezë, edhepse gjojase u bënë nja dy

ekspertiza, ajo nuk është ndriçuar dhe, druaj, bile bile, nuk besoj

se do të ndriçohet ndonjëherë).

Platforma ku do të duhej të vendoset busti u ndërtua por, me gjasë nga

lart ka ardhur urdhër i prerë që një gjë e tillë kursesi të mos

lejohet. Dhe ja, sot e sot, platforma qëndron dhe mbrëmjeve, deri

natën vonë atë e përdorin të vetëm ose në grupe, çifte të rinjësh ose

të moshuarish, të cilët, të lodhur duke bërë xhiron, ulen për të

pushuar. Thonë se të gjithë ata, të cilët ulen që të pushojnë mbi atë

Platformë, është e pamundur që të mos e zënë bisedën e Komandant

Strugës, si ka luftuar në Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës (U.Ç.K) dhe

në Ushtrinë Çlirimtare Kombëtare në Maqedoni. Njëherit ata magjepsen

duke shikuar dritat dhe zbukurimet e lloj-llojshme që kanë bërë

pronarët e bizneseve në dy anë të Drinit.

Orëve të herëshme të mëngjezit, atypari i bëjnë “ecejaket” e tyre edhe

qentë. Kope pas kopeje shkojnë e vijnë, ndiqen duke u cingëruar, duke

u grindur e duke kafshuar njëri-tjetrin. A thua se edhe qentë

disedojnë dhe grinden me këto që po ndodhin mes shqiptarëve? A nuk

është ky një argument i gjallë që e vërteton nocionin se këta

funksionarë shqiptarë nuk janë veçse kukulla të padronave të shtetit?

Në ato vende, ku demokracia është thuaja e realtë dhese (poqese diku,

në ndonjë shtet të botës ekziston demokraci e vërtetë, ajo mund të

gjendet vetëm në Shtetet e Bashkuara të Amerikës e askund tjetër),

ç’farë do ofiqar qoftë; kryetar shtetit, i komunës etj., vepron sipas

rregullores që është rregulluar nga institucioni më i lartë

legjislativ i atij shteti. Në Amerikë për shembull ato i rregullon

Kongresi kurse, në shtete tjera  Parlamenti, Kuvendi apo sido që quhet

trupi legjislativ i shtetit përkatës. Ofiqari i  di kompetencat e veta

dhe nuk vepron jashtë tyre, me përjashtim të atyre që angazhohen në

korrupcion. Por, në qoftëse e hetojnë, e akuzojnë dhe poqese e gjejnë

fajtor, se ka vepruar ndryshe nga ato që i ka të lejuara me ligj, i

ofrohet, thënë më mirë, detyrohet të bëjë dorëheqje, për të mos thënë

se  shkarkohet nga posti. Pastaj, poqese e ka thyer ligjin, ndaj atij

ofiqari mund të fillojë edhe procedura penale.

Edhe z. Merko, me iniciativën që mori, provoi dhe bëri sikur deshte që

ta kalojë hendekun. Ai bëri “hop” por kur e pa hendekun, menjëherë

ndaloi.

Busti i heroit  tonë kombëtar Nuri Mazari, i njohur me nofkën

“Komandant Struga”, kush e di se ku, më ç’rrëzë është përplasur mbi të

cilin, shtresë pas shtrese akumulohet pluhuri?!

Këto janë frutat e “M së O-së që është baraz me O.

Kjo pra është formula e “ Marrëveshjes Zerro ”, e “ Marrëveshjes

Hiçgjë ”  ose formula e “Marrëveshjes së Hiçit”

Në internet, na vizitoni në:     www.nazmidemishau.coolpage.biz

Adresa e e- mail-it:            nazmidemishau@gmail.com