Dy poezi nga Makfire Kosumi-Kaquri

Makfire Kosumi-Kaquri

PERVJETORI I PAVARESISE

Një motmot nuk perëndon Dielli

një motmot yjet rrinë gavran

për një shekull magje mielli

pjekë fli lokja ulë në caran!

Prêt një lajm nga bot’ e shtatë

vjen në ëndërr zë i t’ birit

mos m’ kërko nënë për të gjalltë

sot motmot prehem i lirtë!

E lumtur është sot Nën‘ Kosova,

në ditëlindjen e parë t‘ Pavarësisë.

thuaje këngën, që sot jetë(s)ova

ëmbël freskon ballin fllad i Lirisë!

DO VIJ, KOSOVË!

Do t‘ vij Kosovë

n‘ perqafim plot mallë

të shpalos kujtimet

në folet e zogjëve

nën çatit e kullave

e nga frengjit sodis lulet erë lirie

kur të vij në Kosovë!

do këndoj këngën që mësova,

aty te foleja

mes fushës së bleruar,

ujis me lot kopshtin aromlirie

t‘ mos vyshken kurrë

as kënga mos të ndalet!

do vij, po…do vij

dua të puthë plagët e njoma

dhe varret, e heshtura rrinë (bymehen)

krenari, e djepit të drunjtë!

Ah Kosova ime...

Dashuria ime e gurtë!